ตอนที่ 9.2 น้ำมะพร้าว
“คุณ!!?”ลิญาณาแหงนหน้าขึ้นมองเจ้าของเสียงทุ้มนุ่ม แปร่งหูเบิกตากว้างด้วยอาการตกใจ ปนตะลึง เพราะไม่คิดว่าจะเป็นเขา ที่เป็นคนขึ้นมานั่งในรถ แล้วกลายมาเป็นสารถีขับรถให้เธอแทนเช่นนี้
“หึ ผมทานอะไรก็ได้นะ แต่ถ้าให้ชอบ ก็พวกของทะเลสด ๆ น้ำจิ้มรสแซบ ๆ ผมก็ทาน”
“อะไรนะคะ”
“หอยนางรมก็ดีนะ ทานสด ๆ ใหม่ ๆคงอร่อยดี ผมไม่ได้ทานนานแล้ว อืม...ออส่วนคุณทำเป็นไหม” หล่อนทำหน้าคิดเล็กน้อย
“ออส่วนเหรอคะ” ย้อนถามเมนูของเขาด้วยสีหน้าปั้นยาก เพราะไม่เคยได้ลองทาน หรือลองทำเลยสักครั้ง
“ผมอยากทานน่ะ คุณทำเป็นใช่ไหม” เขาหันถามด้วยรอยยิ้มจุดขึ้นมุมปาก ขณะที่หญิงสาวกลับมีสีหน้าลำบากใจ แววตาฉายความกังวลอย่างชัดเจน ก่อนจะก้มหน้าลงเปิดโทรศัพท์ ค้นหาวิธีทำทันที
มองขั้นตอนแล้วเหมือนจะง่าย แต่ลิญาณารู้ว่าไม่ง่ายเลย สำหรับคนที่ไม่เคยทานอย่างเธอ จึงได้แต่รับคำแบบไม่เต็มเสียงนัก แล้วคิดว่าคงต้องลอ
