My Perfect Dream!

Ang Pagdating ni Marty

Himihingal na sa pagtakbo si Ara suot ang kanyang bank uniform papunta ng sakayan. Nagmamadali syang makauwi dahil ito na ang araw na pinakahihintay nya.

Sa mga oras na ito may nagaganap ng welcome party para ky Marty sa bakuran ng Pamilya Lopez.

Sayang nga lamang at hinde sya makapagleave para masundo si Marty sa airport, first week kasi ngayon at biglaan dn ang naging pag-uwi nya dahil ngkaproblema ang site nila rito sa Pilipinas at sya pinaka capable na Engineer para mag-asikaso nito. Buti na lang at Friday ngayon, walang pasok bukas. Dapat sana ay 3 months pa bago matapos ang project nila, kaya hinde sya nakapaghanda at kahapon lamang sya tinawagan ni Marty. Mabuti na lang at pagdating sa paghahanda lalo na sa pagluluto ay maasahan ang pamilya ni Marty sa pangunguna ni Ate Lena. Nagbigay nalang ako ng budget para sa handaan at dekorasyon. Ang mga pamangkin naman ni Marty ay maasahan sa dekorasyon at pag-aayos ng venue pra sa welcome party. Surprise ko ito kay Marty kahit aabutan nyang wala ako.

Nakakainis, bakit ba ngayon pa natapat na madaming pasahero buti na lang at nakita ko ang tricycle ni Lando, ang pamangkin ni Marty na nakatira sa katabi ng bahay namin.

Lando, Lando, sa lakas ng sigaw ko, sobrang naging agaw atensyon ako, pero wala akong pakialam dahil kailangan ko ng makauwi.

Tita, ikaw po talaga ang susunduin ko gawa ng kanina ka pa inaantay ni tito. Kaya nagpasya napo akong sunduin ka. Buti na lang ay nakita nyo napo ako kaagad.

Naku, salamat Lando.

Very occupied ang isip ko habang nasa byahe. Gustong gusto ko syang mayakap na kaagad.

Excited ako, sobra. Nagmamadali akong bumaba ng tricycle.

Sa dulong lote ang kasiyahan dahil dun pinakamaluwang ang space. At dahil madaming sasakyang nakaparada, sa bungad na lang huminto si Lando.

Lahat ng tao ay nakamasid sa pagdating ko. Naghahanap ang aking mga bata at napahinto ako ng makita ko sya. Gusto ko munang titigan ang likuran nya. Paglapit ko sabay yakap ko sa likod nya ng mahigpit. Babe I miss you.

Nagulat sya at tinanggal ang kamay ko, hinarap nya ako at niyakap din. Pero bakit ganito prang di sya masayang makita ako..... Maitim ang expression nya at hindi mahigpit ang yakap.

Tinititigan ko sya at di ko maintindihan kung ano ang nangyayari. Alam kong my problema.. Something is really wrong...

Babe, uuwi muna ko at magbibihis, naka uniform pa kasi ako...

Dumiretso kasi ako sa knya at di na nakuha pang magbihis muna. Im so excited to see him, but his attitude towards me surprise me more.

Tumango lang sya at sinabing, hintayin mo ko dun at mag-uusap tayo..

Kumpirmado, may problema nga...

Sobrang kaba ang aking nararamdaman, parang gusto lumabas ng puso ko.

Wala ako maisip na dahilan na pwede niyang ikagalit. Ano bang nangyayari, oh God, help me.

Galit ba siya dahil di nya ko inabutan, o di kaya ay nagtatampo ba sya at hinde ako nag leave sa trabaho?

Pagdating ko sa room, nagbihis ako kaagad at di mapakali sa pag-iintay...