Remember Me This Way

Chapter 3

The dim light in the room couldn't hide the fact that the man was very handsome. Beautiful even. Kaya hindi napigilan ni Hanna ang sarili na mapahanga sa lalaking natagpuan. Naisip kasi nya na napakagwapo ng lalaki habang nakapikit ang mga mata nito,so how much more kung nakamulat nga ito?

She touched the scar on her left cheek rather self-conciously and continued watching him for any sign that he might be waking up.

Gumagalaw na ngayon ang lalaki,his head moved restlessly back and forth on the pillow. Nabagabag ito, while his hand reached out toward Hanna. She flinched ng mahawakan nga ng lalaki ang basang suot nya.

"Wag!..wag!"sigaw ng lalaki.

Nagulat nalang sya dahil napakahigpit sa hawak ng lalaki sa suot nya. He seemed to become more agitated and desperate and Hanna was surprised at the strength of the hands that grasped her shirt and dragged her toward him. Umupo naman sya sa tabi ng kama habang hinahawakan nya ang mga kamay ng lalaki upang pakalmahin ito.

Kung sinuman ang lalaking ito, she knew that his pain and desperation were real dahilan upang hindi nya ito kayang balewalain. Maawain talaga syang tao,and her nursing instinct of wishing she could do more to help him.

Hinawakan naman ngayon ni Hanna ang mga pasa ng lalaki sa katawan. She frowned at her own reaction, alam kasi nya na hindi unusual sa isang nurse ang maawa sa pasyente.

Sadyang hindi lang talaga nya maintindihan ang kanyang nararamdaman. Pero kahit sino pa ang lalaking ito, or anuman ang pinaggagawa nito,sabi nya sarili,iniisip nya na pasyente nya ito at responsibilidad nyang alagaan ang lalaking ito.

Sinuklay-suklay naman nya ang buhok ng lalaki at hinaplos-haplos ang pisngi nito. His skin felt cold and again he move his head back and forth against the pillow.

His eyes were closed tightly habang naka kunot naman ang noo nito.

"Tutulongan kita."bulong ni Hanna sa lalaki."Shh,nandidito lang ako. Hindi ko papayagang may mananakit ulit sayo."

At kahit nasa unconscious state ang lalaki,parang na a-absorbed nito ang sinasabi nya,yet his hands still moved restlessly, clutching, pulling at her na parang may gusto itong sabihin sa kanya.

"Kurt!..."sigaw ulit ng lalaki,pero this time parang pangalan na ang sinisigaw nito."Kurt!"pinagpawisan naman ngayon ang lalaki sa kanyang noo as he seemed to struggle with some inner demon.

Ano kaya ang gusto nitong sabihin sa kanya? nahahalata na kasi nya na parang nanganganib ang buhay nito, pero sino naman kaya itong tinatawag nyang Kurt? Ito kaya ang taong makakatulong sa kanya..or ang taong gustong pumatay sa kanya?

Nanginginig naman ang buong kalamnan nya sa kanyang mga naiisip. Marahil

din siguro dahil hindi pa sya nakapagpalit sa basa nyang damit. Kaya kailangan na talaga nyang magbihis dahil baka sya pa ang magkasakit ng pulmonya. But she was so curious about this man at gusto nyang malaman kung ano talaga ang nangyari sa kanya.

Kung tama nga ang naiisip nya,bakit naman pagtatangkaan ang buhay nito? Oh my! baka isa syang kriminal, at kaya sya nabaril dahil tumakas sya. Pero sa ka gwapohan ng lalaki hindi talaga nya masasabi na isa itong kriminal.

Sa wakas,nang hindi na ito gumagalaw o nagsasalita, pinulot na nya mula sa sahig ang mga basang damit nito. Pero na curious sya sa suot ng lalaki kaya tiningnan nya ang tiketa sa t-shirt nito.

"Charvet"bangit nya sa brand ng t-shirt. Bakit kaya hindi nya familiar ang brand na ito? but looking at the material and French cuffs, mukhang mamahalin ito.

Ang label naman ngayon ng jacket ang kanyang sinusuri. At sa tingin nya mamahalin din ang leather jacket na ito. Certainly rich people lang ang makaka afford.

The small discreet label read "Dolce & Gabbana"as she read.

Tiningnan nya ulit ang lalaking nakahiga sa kama at ngayon naman ang hawak-hawak nyang kasuotan nito.

Hindi kaya sya isang big time drug dealer,naisip nya. Involved perhaps in a drug deal that went bad. Meron kasi sya nasagap na balita nong isang araw na lumaganap na daw sa bayan nila ang bentahan ng drugas. Kahit hindi sya tsismosa pero naririnig nya ang usap-usapan ng taga bayan na meron daw isang plane na magpagala-gala sa himpapawid pag gabi at maghuhulog daw ito ng mga packages sa mga isolated areas sa bayan nila.

Ang iba naman nagsasabi na meron rin daw gun-running trade na nag o-operate sa bayan nila. Sa palagay nya hindi na talaga ligtas ang lugar nila,kahit pa masasabi nya na isa itong probinsya.

Ngayon lang din na realized ni Hanna na baka isa sila sa mga grupo na pina-imbestigahan sa nasawi nyang asawa. But since his death no one had come forward to take up the case.

Wala rin naman syang katibayan na sangkot nga ang lalaking natagpuan sa illegal na gawain. And despite her compassion for him, pinaalalahanan pa rin ni Hanna ang sarili na porke't gwapo ang lalaking ito hindi na ito masamang tao or isang kriminal.

Pero hindi pa rin nya maipagkaila ang katotohanan na isang biktima ang lalaking ito ngayong gabi, and that he needed her help desperately. At least ngayon alam na ni Hanna na hindi pala patay ang lalaking natagpuan nya. By that,she could safely wait until morning to notify the authorities. Siguro sa umaga ma-aayos na rin ang linya ng kanyang telepono at magigising na rin ang lalaki.

Napako na naman ang paningin ni Hanna sa nakahiga na lalaki. Tinitigan nya ito mula ulo pababa sa malapad na dibdib nito, at sa parte kung saan nya ito kinumotan.

She didn't know him, and absolutely nothing about him. At alam rin nya na hindi taga roon ang lalaki. More likely he was from Manila.

"For pete's sake Hanna"pinagalitan nya ngayon ang sarili."Baka isa nga syang kriminal."she sounded now like her bestfriend Lucy sa tuwing pagsasabihan sya nito. Napatawa lamang si Hanna ng maalala nya ang mga kawerdohang ideya ng kanyang matalik na kaibigan.

Pabalik-balik sya ngayon ng lakad habang patuloy pa rin nyang pinagmamasdan ang lalaking nakahiga. Posible kasi na kung sinuman ang responsable sa nangyari sa lalaki ay baka sa mga oras na to hinahanap na sya upang masiguro kung patay na ba ang lalaking ito.

Napalingon naman sya sa may bintana. Kung nasundan man ang lalaking ito sa pamamahay nya, bakit wala naman syang naririnig na kahit anong ingay o kahit man lang tunog ng sasakyan? May kinalaman kaya yong mabilis na van na nakatagpo nya sa daan sa nangyari sa lalaki? At yong putok na naririnig nya sa daan, hindi kaya putok talaga iyon ng baril na syang tumama sa ulo ng lalaki?

Napanganga na lamang si Hanna sa kanyang mga panghihinala. Tinitigan nya ulit ang nakahiga na estranghero,lalo tuloy syang naguguluhan. Inisip rin nya na baka isa sya sa dahilan kung bakit hindi natuloy ang pagpatay sa lalaking ito. Baka nakita ng mga taong gustong pumatay sa kanya ang paparating nyang sasakyan dahilan upang sila ay mag panicked,giving this man a chance to run.

But what if someone came back, looking for him...upang masiguro na patay na talaga ang lalaking ito. Would they see that her house was the only one in the area...nakita kaya nila ang sasakyan nya ng magkatagpo sila sa daan?

Or baka napaparanoid lang sya dahil nag-iisa lang sya sa bahay kasama ang isang estranghero?

Tama. Napaparanoid na nga sya sa mga nangyayari,kaya kailangan nyang maitago ang kanyang sasakyan bago pa ito makita sa posibleng maghahanap sa lalaki.

Dali-dali naman syang kumuha ng raincoat para mailipat nya ng garahe ang kanyang kotse. Nagdala rin sya ng floor mop sa kanyang paglabas para linisin ang naiwang bahid ng dugo sa may veranda.

Habang nagma-mop si Hanna sa sahig,she felt something rub against her legs..kung kaya napatalon sya.

"Juice colored! Felix!"gulat na sabi nya."Papatayin mo naman ako sa nerbiyos."at ginulong hinaplos ang balahibo ng pusa."Hmm..kaya ka namalagi dito noh,dahil hindi ka makatawid sa ulan?"

Hanna had never been a cat lover. Pero nang maligaw ito sa pamamahay nya na payat at gutom isang umaga,naawa sya sa pusa at pinakain nya ito. Kaya simula non,pabalik-balik na ito sa bahay nya. Sa simula panay ang iwas nito sa kanya, pero ng pabalik-balik na ang pusa sa bahay nya, hindi na ito umiiwas at kusa na itong lumalapit sa kanya. Gradually,Felix begun to trust her and stay longer until he decided to make her place his own home too.

Felix hadn't demanded much attention from her. Uuwi lang naman kasi ito ng bahay pag kumakain o di kaya pag matutulog. Mas gugustohin pa nga nito na magpagala-gala sa daan kaysa mamalagi sa bahay nya. His independence suited both of them well, but he was a good company to her and Hanna had grown used to having him around.

"Psst! Felix! wag kang sumunod sakin, mag papark lang ako ng kotse. Sige ka! mababasa ka sa ulan."sabi nya sa pusa at patakbo syang tumawid sa ulan.

Nilipat naman nya ng garahe ang kanyang kotse doon sa likod bahay. Nang makapasok na sya ulit sa bahay,dinaanan nya muna ang lalaki para siguradohing ok lang ang kalagayan nito bago pa sya dumiretso sa kanyang kwarto upang makapagbihis sa basa nyang suot.

Bumangon naman si Hanna sa kalagitnaan ng gabi upang e check na naman ang kalagayan ng lalaki. Kahit na pagod na pagod sya pero nakuha pa rin nyang bumangon para lang matingnan ang lalaki. Pero kailangan talaga nyang e monitor ito, in case he woke up.

But,what if he woke and became violent for some crazy unexplained reason? After all, hindi nya kilala ag lalaking ito at ang pagkatao nito. Ni hindi rin nya alam kung saan nga ito nanggagaling. Pano sya makakatulog ng maayos kung may kasama naman syang isang tao na di kilala.

"Nandyan na yan Hanna eh, kaya panindigan mo nalang ang pagtulong sa kanya."sabi nya sa sarili,and shook her head habang pinagmamasdan ang nakahiga na lalaki.

However,her imagination was working overtime after all what had happened. At inaamin nga nya sa sarili na nababahala talaga sya na may kasama syang isang estranghero sa loob mismo ng bahay nya,sugatan man ito o hindi. Pero the thought na magkakasama nga sila sa iisang bubong ang lalong nagpatindi sa pangamba nya.

She bit her lower lip as an idea came to her. Naghahanap sya ngayon ng lubid,at nang makakita sya nito,napabuga naman sya ng malalim na hininga.

Kailangan talaga nyang itali ang lalaki sa kama. Just so she could feel safe while she slept. Hanggang sa malaman nya kung sino talaga ang lalaki at kung paano ito napadpad sa bahay nya.

Pinuntahan na ni Hanna ang lalaki sa kwarto at dali-dali nyang itinali ang magkabilang kamay nito sa headboard ng kama. Pati rin paa nito ay kasama rin nyang itinali. Linuwagan lang nya ang pagkakatali nito sa kanyang pala-pulsohan dahil sa nasugatan na ito.

She stood back, still feeling unsure about what she'd done. Pero hindi naman sya ang kauna-unahang pasyente na itinali nya,usually ginagawa nila iyon for the patient's own good. Pero kung hindi nga masamang tao o isang kriminal ang lalaking ito,alam nyang maiisip talaga ng lalaki na may topak sya ulo sa oras na magising ito at malaman nitong nakatali sya.

Sana lang pagkagising nito sa umaga,she'd learn that he was completely harmless. Nang sa ganon madala nya ito sa hospital para naman maalagan at magamot sya ng maayos roon. At syempre hindi na rin nya kargo de konsensya ang lalaki.

Oo nga,mag-iisa na naman sya. Pero ito na kasi ang buhay na nakasanayan nya. Just the way she wanted it.

*****