ของเล่น ของฉัน

ตึก ตึก ตึก เสียงเดินของใครบางคน เดินเข้าในมหาลัยตามปกติ แต่สิ่งที่ไม่ปกติเลยก็คือ “กรี๊ดดดด พี่เอเลน ขอถ่ายรูปหน่อยได้ไหมคะ” เสียงผู้หญิงมากมายต่างกรีดร้องให้กับชายหนุ่ม นามว่า เอเลน เอสเลน อัครกุล เจ้าของใบหน้าหล่อ ราวกับเทพบุตร เขาส่งยิ้มให้สาวๆ จนสาวๆที่อยู่ตรงนั้น ใจละลายไปกับรอยยิ้มที่บาดตาบาดใจ   ตึก ตึก ตึก จนมีอีกสองเท้ากำลังเดินตรงเข้ามายังเอเลน ที่ยืนอยู่ตรงกลาง รอบวงเต็มไปด้วยสาวๆ ร่างบางในชุดนักศึกษา เดินแทรกกลุ่มผู้หญิง หลายๆคนมองผู้หญิงคนนั้น ด้วยสายตาที่งงงวย ก่อนที่เธอคนนั้นจะเดินเข้าไปเกาะแขนของเอเลน ราวกับ แสดงตัเป็นเจ้าข้าวเจ้าของเอเลน   “พี่เอเลนคะ อลลี่หิ๊วหิว เราไปหาอะไรกินไหมคะ” เอเลนยกยิ้มมุมปากก่อนจะค่อยๆพยักหน้า สายตาหวานที่ตอนนี้กำลังมองสาวหลายคนที่จ้องจะงาบแฟนหนุ่มของเธอ ทุกคนเมื่อรูว่าชายหนุ่มไม่โสดก็ต่างแยกย้าย เพราะไม่อยากที่จะมีเรื่องในมหาลัย   “ไอ้ที่หิ๊วหิวของเธอเนี่ย หิวไร พูดให้มันชัดๆหน่อย” ภัครพลพูดด้วยความหมั่นใส้เพื่อนของตนเอง ควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าสักวัน แต่จะโทษเอเลนคนเดียวก็ไม่ได้ เพราะผู้หญิงเป็นคนเสนอตัวให้เอเลนเอง ห่อนที่เอเบนและอลลี่จะเดินควงออกไป   “ได้โปรดเถอะแพร พี่รักแพรจริงๆนะ”เอเลนหยุดมองร่างของชายคนหนึ่งที่คุกเข่าให้ผู้หญิงคนหนึ่งที่หน้าตาน่ารัก เขาหยุดมองการกระทำนั้น เขาอยากจะรู้ว่าผู้ชายคนนั้นทำอะไร มันก็ไม่แปลกที่เขาจะหยุดมอง เพราะตอนนี้คนที่อยู่ระแวกนี้เขาต่างหยุดมองการกระทำของนักศึกษาคนนั้นกันทั้งนั้น   “แต่แพรไม่ได้รักพี่ ลุกขึ้นเถอะ แพรอายคน” เขายกยิ้มออกมา เมื่อได้ยินคำตอบของหญิงสาวที่มีหน้าตาน่ารัก แต่จิตใจของเธอคงจะแข็งกระด้าง ก่อนที่เขาจะเดินออกไปและไม่สนใจร่างบางที่นั้นอีกเลย   “แก...” เอมี่ เอ่ยทักเพื่อนสาวของตนเอง เมื่อเริ่มเห็นว่ามีคนเริ่มหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายคลิปวีดีโอ “อะไรของแก...แล้วที่สำคัญนะ พี่แซม ต่อจากนี้ไม่ต้องซื้อขนมมาแล้ว แพรไม่ชอบแล้วอีกอย่าง เลิกตามตื้อแพรสักทีได้ป่ะ” แพรวาตอบกลับอย่างเหลืออด เธออดทนมามากพอแล้วกับผู้ชายช่างตื้อคนนี้ คนอย่างเธอถ้าไม่คุยตรงๆ ก็ทำอะไรคนแบบนี้ไม่ได้หรอก “แต่พี่ระ...” “รักตัวเองก่อนไหม ไม่ต้องมายุ่งกับแพรแล้ว รำคาญ” แล้วแพรวาก็สะพายกระเป๋าแล้วเดินออกไป ไม่สนว่าตอนนี้เธอจะฉีกหน้าใคร และใครกำลังถ่ายรูปเธออยู่ เธอไม่สนอะไรทั้งนั้น เพราะว่าเธอรำคาญ “แพร ฉันว่าแกพูดกับพี่แซมแรงไปวะ” เอมี่เอ่ยบอก เธอแอบสงสาร ที่เพื่อนรักพูดไม่ไว้หน้าใครบ้างเลย การถูกหักหน้าแบบนี้ก็ไม่ต่างจากแก้ผ้ากลางฝูงชน เพราะมันทั้งน่าอายแล้วก็น่าเสียใจ “ถ้าไม่พูดแบบนี้แกจะให้ฉันพูดยังไง ตอบมาสิ” ก่อนที่ร่างบางของแพรวาจะนั่งลง แล้วหยิบมือถือจากกระเป๋าเอาออกมาเล่นเพื่อฆ่าเวลา ระหว่างนั่งรอคาบต่อไป “แกก็ถนอมน้ำใจเขาหน่อยก็ดี ยังไงเขาก็เป็นรุ่นพี่” แพรวาเหลือบมองเพื่อนสนิทเพียงเล็กน้อยก่อนจะถอนหายใจออกมา เฮือกใหญ่ ให้กับความขี้สงสารของเอมี่ “อืม คราวหลังค่อยถนอมน้ำใจก็แล้วกัน” แล้วแพรวาก็ฟุบลงกับโต๊ะ จะให้ทำยังไง ในเมื่อเธอเป็นคนขี้เบื่อ แล้วก็ขี้รำคาญขนาดนี้ เธอไม่เหมาะที่จะเริ่มต้นกับใครหรอก เพราะเธอมันไม่คู่ควรกับใครเลย “แกดูอะไรอ่ะ” แพรวาเอ่ยถามหลังจากที่เห็นเพื่อนอย่างเอมี่ นั่งยิ้มกับมือถือ และนั่นมันทำให้เธอสงสัยว่าคนอย่างเอมี่มีแฟน ทั้งๆที่เอมี่ ก็ไม่ค่อยที่จะมองใคร “เปล่าซะหน่อย แกเป็นอะไรชอบจับผิดฉันเนี่ย” เอมี่รีบปิดมือถือไม่ยอมให้แพรวาได้เห็นอะไร ที่เป็นความลับในมือถือ “ไม่ได้จับผิด แต่แกหน้าแดง เอามานี่เลย” แล้วแพรวา ก็แย่งมือถือมาได้สำเร็จและแน่นอนว่าทุกคนต้องมีรหัสผ่าน แต่จะแปลกอะไร หากเธอจะรู้รหัสของเพื่อนสนิทตัวเอง “วู้ววว นี่มัน รุ่นพี่คณะวิศวะใช่ไหม” แน่นอนละ ที่เธอรู้เพราะเขาน่ะฮอตที่สุดเลยล่ะ และเป็นที่ชื่นชอบของผู้หญิงหลายๆคน แต่ก็ไม่คิดว่าเอมี่ จะชอบไปกับเขาด้วย “อืม” “เลิกชอบได้ป่าว” แล้วเอมี่ก็หันมาทำหน้ามึนงงกับคำพูดของเพื่อนสนิทอย่างแพรวา แน่นอนว่าเธอต้องการเหตุผล เพราะการที่แพรวาจะห้ามอะไรมักจะมีเหตุผลอยู่แล้ว “เพราะอะไรวะ” “เจ้าชู้ไงคะ ฟันแล้วทิ้ง” และที่แพรวาบอกแบบนี้ เพราะไม่อยากที่จะให้เพื่อนรักเอาหัวใจไปทิ้งกับผู้ชายเจ้าชู้แบบนี้ จะว่าเธอเป็นห่วงเพื่อนมากก็ว่าได้ “จะว่าใคร ศึกษาข้อมูลให้มันดีหน่อย” แล้วเสียงผู้ชายข้างหลัง ทำให้เอมี่ตาค้างไปเล็กน้อย และแน่นอนว่าคนที่นั่งหันหลังให้เจ้าของเสียงนั่นก็รู้สึกตัวแข็งทื่อเล็กน้อย “ทำไม หรือว่าพี่ ไม่ได้เป็นแบบนั้น” แต่ความตรงๆของแพรวา ก็ทำให้เธอไม่ยอมใครเหมือนกัน และที่สำคัญเธอไม่ได้ชอบขี้หน้าของรุ่นพี่วิศวะอย่างเอเลนเลยแม้แต่น้อย “ไม่ได้เป็น” เขาปฏิเสธเสียงแข็ง เขาไม่ฟันใครทิ้ง แต่ถ้าเกิดว่าใครมาทำตัวหยุ่มหย่าม หรือยุ่งมากเกินไป ไม่แน่เขาอาจะจะบอกเลิก เพราะฉะนั้นหากอยู่กับเขา อย่าทำตัวจู้จี้จุกจิก “อย่าโกหกเลยพี่ คนเขารู้ๆกันอยู่”เอเลนทำหน้าตาเรียบเฉยราวกับไม่สนใจสิ่งที่เธอพูดเลยแม้แต่น้อย ก่อนจะเดินผ่านตัวองเธอไป แต่ก็ไม่ลืมที่จะกระซิบข้างหูของเธอ “ระวังตัวให้ ปากของเธอมันวอนหาเรื่อง” แล้วก็เดินผ่านตัวของเธอไป ทำให้คนที่ได้ยินอย่างแพรา ต้องอึ้งกับสิ่งที่เขาพูด และแน่นอนว่าคาสโนวี่อย่างเธอ ไม่มีทางยุ่งกับคนฉลาดๆอย่างเอเลนแน่นอน   ณ บ้านอภิเชษ   “จะไปไหน ลูกสาวที่น่ารักของป๊า” เสียงทุ้มดังขึ้นหลังจากเห็นลูกสาวคนเดียว เดินออกมาในยามมืดค่ำ “ประชดก็บอกมาเหอะน่า ป๊า” เธอตอบกลับไป พร้อมกับเดินเข้าไปหาบิดา “เอ้า มีลูกคนเดียว แล้วจะให้ป๊าไปรักลูกใครละ หือ” เธอยิ้มก่อนที่จะนั่งลงข้างๆชารัน บิดาของเธอ “แล้วนี่จะไปไหนหือ” และแน่นอนว่าการเป็นลูกคนเดียวของเธอทำให้ชารันตามใจเป็นอย่างมาก เพื่อให้ลูกก้าวไปสู่การเป็นผู้ใหญ่ “จริงสิ หนูสายแล้วไปก่อนนะคะ พอดีหนูนัดไว้กับยัยเอ” ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเธอไปไหน ดูจากการแต่งตัวก็ดูออก เธอเลยเลือกที่จะไม่บอกชารัน “ลูกไปไหนคะคุณ” แล้วคุณหญิงอมรก็เดินออกมา จะถามก็ไม่ทันเสียแล้ว เพราะลูกสาวหัวแก้วหัวแหวน เดินออกไปแล้ว “เที่ยวตามประสาวัยรุ่น” เพราะชารันตามใจลูกสาวคนนี้มากเกินไป ทำให้คนเป็นแม่อย่างอมร รำคาญใจกับพ่อลูกคู่นี้ และแพรวาก็ติดบิดามากกว่าด้วย “คุณนี่ก็ตามลูกเกินไปนะคะ ลูกเป็นผู้หญิงนะคะคุณ”ลูกของเธอคือผู้หญิงมันก็ต้องห่วงเป็นธรรมดา เพราะอัตราการเกิดอันตรายมีมากกว่าผู้ชายอยู่แล้ว นี่ถ้าเธอมีลูกชายเธอจะไม่ว่าอะไรเลยด้วยซ้ำ “เอาน่า ปล่อยให้ลูกได้ใช้ชีวิตของตัวเอง ผมเชื่อว่าอนาคตลูกของเรา ต้องเป็นคนดีแน่ๆ” คุณหญิงอมรถึงกับมองบนให้กับความสปอยลูกเก่งของชารัน   CLUB S.K   “เป็นอะไรของแกเนี่ย ค่อยๆก็ได้” แพรวาเอ่ยถามเพื่อนรักอย่างเอมี่ เมื่อเห็นว่าเอมี่ดื่มไม่หยุด เธอกลัวว่าเดี๋ยวเอมี่จะช็อคก่อนได้สนุก   และแล้วสายตาก็เหลือบไปเห็นผู้ชายคนหนึ่งที่ยืนยิ้มให้เธอเขาอยู่โต๊ะตรงข้าม ก่อนที่ผู้ชายคนนั้นจะยกแก้วขึ้นมาเชื้อเชิญเธอ และคาสโนวี่อย่างแพรวา มีหรอจะไม่อ่อยผู้ชาย ที่หล่อคนนั้น แต่เธอไม่รู้เลย ว่าการกระทำของเธอนั้น กำลังอยู่ในสายตาของใครบางคน ก่อนที่คนๆนั้นจะยกยิ้มมุมปากให้กับความขี้อ่อยของเธอ   “สวัสดีครับ คุณผู้หญิง” คนที่เธออ่อยไปเมื่อกี้เดินเข้ามาหาตามที่เธอคาดไว้เป๊ะ เธอเดาไม่ผิด ผู้ชาย ยังไงก็คือผู้ชาย ไม่เคยทิ้งลาย “ค่ะ” เธอยิ้มอ่อยๆไป เธออ่านความคิดของผู้ชายพวกนี้ออก แต่เพราะความสนุกทำให้เธอเลือกที่จะไม่สน จะว่าเธอทำร้ายความรู้สึกคนพวกนี้ก็ได้ แต่ช่วยไม่ได้ อยากที่จะเข้ามาหาเธอเอง “ผม เบนนะครับ” เธอมองมือที่ยื่นมาหาเธอ ด้วยสายตาราวกับเป็นแมวยั่วสวาท แต่เปล่าหรอกเธอเป็นแม่เสือต่างหาก “แพร แพรวาค่ะ” แล้วเธอก็จับมือทักทาย ก่อนจะเชิญผู้ชายคนนั้น นั่งลงพูดคุยเรื่องต่างๆ แต่ก็ไม่วายที่จะหันไปมองเพื่อนสนิท ก่อนจะหายห่วง เมื่อเพื่อนยืนคุยกับใครบางคนที่น่าจะรู้จัก   01 : 54   “กลับดีๆนะเว้ย” เธอเอ่ยบอกเพื่อนสนิทเมื่อเอมี่ ขับรถกลับกลับบ้าน ก่อนที่ตัวของเธอจะเดินไปที่ลานจอดรถ เดินไปพลางหากุญแจรถสปอร์ตฆ่าเวลา   กริ๊ก   “เห้อ จะหล่นทำไมนักหนา จะให้ฉันกลับบ้านหรือไง” เธอบ่นแค่นั้นก่อนที่จะก้มเก็บ แต่เมื่อเงยหน้าขึ้นมา ก็เห็นเท้าของใครบางคนเดินมาหยุดตรงหน้าของเธอ ทำให้แพรวาค่อยๆเงยหน้ามองเจ้าของรองเท้า “แพร แพรวา สวยดี” เอเลนพูดก่อนที่จะยกยิ้มมุมปากอย่างชอบใจที่หญิงสาวเอาแต่ทำหน้ามึนงง และเรื่องที่บอกว่าเธอสวย เขาพูดจริง ใบหน้าของเธอมันเข้ารูปอย่าสง่างาม “เดี๋ยว” และเมื่อเขากำลังจะเดินผ่านร่างของเธอไป แต่เธออยากที่จะถามอะไรเขาอีกอย่าง ที่เธออยากที่จะรู้ “จะหาเรื่องกันหรอ” ท่าทางของเขาแต่ละครั้ง ไม่เคยเลยที่เขาจะมาแบบดีๆสักครั้งเลย ตั้งแต่เธอให้ร้ายเขาไปนั่นแหละ “เปล่า ฉันแค่...” แล้วเขาก็ใช้สายตาโลมเลีย มองเธอที่ใส่เดรสรัดรูปโชว์เรือนร่างด้วยสายเรียบนิ่ง แต่ความคิดของเขามันแทบจะอยากจะฉุดเธอเข้าห้อง “อยากเอาเธอ” คำตอบของเขา ทำให้เธอยืนช็อค เธอพอจะรู้คำตอบแต่ไม่คิดว่าเขาจะใจกล้าหน้าด้านที่จะพูดมันออกมาตรงๆแบบนี้ และคนที่ตอบไปเมื่อกี้ก็ยิ้มให้กับความช็อคของเธอ   เพราะเขาได้ข่าวมาว่า แพร แพรวา อภิเชษ คือสาวสวยแซ่บ ที่อกหักผู้ชายมานับไม่ถ้าน เพราะคำว่า เบื่อคำเดียว และเพราะเหตุผลนี่นี้แหละที่เขาอยากที่จะลอง จะรอดูว่าเขาจะทำให้ผู้หญิงที่ทั้งสวย ทั้งหยิ่ง แลละหมั่นใจในตัวเองแบบนี้ เขว่ได้หรือเปล่า ของเล่นยังไงก็คือของเล่นวันยังค่ำ และเขาเนี่ยแหละ ที่จะทำให้แพรวาเป็นของเล่นของเขา แต่จะเป็นชิ้นโปรดหรือเปล่า นั้นก็อีกเรื่องหนึ่ง แต่ไม่มีทาที่จะได้เป็นตัวจริงเหมือนที่ใครหลายๆคนอยากเป็น   “อารมณ์เสียจริงๆเลย ไอ้บ้า” เมื่อเธอเดินเข้ามาในรถเธอด่าชายหนุ่ม ด้วยความรำคาญใจ เธอรู้ว่าคนในสต็อกของเขาน่ะมีมากอยู่แล้ว แล้วที่สำคัญไปกว่านั้นเลย คือเธอไม่ชอบเอเลนเลยแม้แต่น้อย ต่อให้เขาจะมีรูปหล่อน่าหลงใหลแค่ไหน แต่เธอไม่มีวันที่จะติดกับคนอย่างเอเลนแน่นอน   เช้าวันต่อมา...   “แพร นี่มันอะไร” เสียงเอะอะโวยวายดังขึ้น หลังจากที่แพรวามานั่งที่ม้านั่งที่ประจำของเธอ ก็ต้องอารมณ์เสีย เมื่อคนที่เธอเคยคุย เดินมาเอะอะโวยวาย “พี่อาร์ม” เธอเอ่ยชื่อของชายหนุ่มก่อนที่จะถอนหายใจออกมายาวๆ ก็เคยคุยกันแล้วว่าต่างคนต่างไม่จริงจังกัน เธอไม่เข้าใจ เลยทำไมชอบทำตัววีนเธอแบบนี้ เป็นยิ่งกว่าผู้หญิงด้วยซ้ำ เพราะทำตัวแบบนี้เนี่ยแหละ ที่เธอเบื่อง่าย เพราะเย่างนี้เธอแลยเลือกที่จะไม่คบใครจริงๆจังๆ “พี่ถามว่านี่มันอะไร” เธอเบื่อกับคำถามนี่จริงๆเลย ไม่ว่าใครกี่คนกี่คนก็ต้องถามคำถามคำถามนี้กับเธอ “เราก็แค่คนคุยไม่ใช่หรอ พี่อาร์ม” รุ่นพี่ของแพรวาดูเหมือนจะนิ่งไปเล็กน้อยหลังจากได้ยินคพูดของหญิงสาว “คนคุยหรอแพร แต่พี่จริงจังกับแพรนะเว้ย” รุ่นพี่หนุ่มที่จะโวยวาย เมื่อไม่ได้ดั่งใจที่ตัวเองคิดไว้ “พี่จริงจังแค่ไหน วันนั้นแพรยังเห็นพี่จูบกับผู้หญิงคนอื่นอยู่เลย” และมันก็เป็นเหตุผลสำคัญที่เธอไม่อยากที่จะคบใครเหมือนกัน ไม่อยากที่จะเทใจให้ใครไปจนหมด แล้วต้องมานั่งเสียใจที่หลัง “ไปเหอะแก รำคาญ” ก่อนที่จะไป เธอก็ไม่ลืมที่จะกระแทกเสียงหนักไปที่รุนพี่หนุ่ม ด้วยความรำคาญใจ และมีสายตาคู่หนึ่งกำลังมองดูการกระทำของเธอไม่ละไปไหนเลย   “มึงเอาจริงหรอวะ แม่งแรงอยู่นะเว้ย” รามินทร์เอ่ยถามหลังเห็นเอเลนมองหญิงสาวคณะนิเทศศาสตร์ตาไม่กระพริบ และสายตาแบบนี้มันไม่ใช่สายตาที่ชื่นชมแน่นอน แต่มันคือสายตาที่เสืออย่างเอเลนใช้ล่าเหยื่อ และเจอเหยื่อที่ถูกใจ “กูชอบแรงๆ” แล้วเขาก็ลุกขึ้นตามหญิงสาวไป ทิ้งให้เพื่อนในกลุ่มนั่งมองตาละห้อย ก่อนยิ้มให้กับความเจ้าเนื้อเจ้าเสือของเอเลน   ตุบ!   “อ้ะ” ของในกระเป๋าร่วงหล่น เมื่อมีใครคนหนึ่งเดินเข้ามาชน ก่อนที่เธอจะรีบก้มลงไปเก็บ ไม่รู้ว่าใครเป็นคนที่เดินชนตัวของเธอ เพราะไม่อยากที่จะมีเรื่อง โดนเมื่อกี้ปวดหัวพออยู่แล้ว “พี่เอเลน” เอมี่เอ่ยขึ้น ทำให้คนที่ก้มเก็บของอย่างแพรวาต้องหยุดชะงัก คนที่เดินชนเธอเมื่อกี้แสดงว่าเป็นคนที่เธอไม่อยากเจอ และไม่อยากที่จะยุ่งด้วยที่สุด “พี่เอเลนมาทำไมตึกนี้คะ” เอมี่ยังคงถาม แต่สายตาคมดันมองไปที่คนที่กำลังก้มเก็บของอยู่ ทำให้เอมี่มองตามสายของเอเลน “มาเดี๋ยวช่วยเก็บ” เขาไม่สนใจเสียงของเอมี่เลย เอมี่ได้แต่มองเพื่อนตัวเองกับเอเลนด้วยความรู้สึกน้อยใจ ยอมรับว่าแพรวาคือคนที่สวยมาก แต่ก็ไม่คิดว่าคนที่เธอแอบชอบจะไปชอบเพื่อนสนิทของเธอ “ไม่ต้องการ หลีกไป” เพราะสังเกตเหตุอาการของเพื่อน ที่ดูหมือนจะน้อยใจ เลยรีบขยับตัวออกห่างผู้ชายอันตรายคนนี้ให้เร็วที่สุด ก่อนที่เพื่อนสนิทอย่างเอมี่จะโกรธเธอ “ฉันเป็นรุ่นพี่เธอนะ พูดให้มันดีๆหน่อย” ไม่เคยเลยสักครั้งที่เธอจะพูดดดี ไม่รู้ว่าเป็นเพราะนิสัยหรือ เป็นเพราะเธอเกลียดเขา เพราะเวลาที่พูดคุยกับเขา เธอมักจะแสดงสีหน้าเรียบเฉยและพูดด้วยน้ำเสียงต่ำตลอดเวลา “ห่างกันแค่ปีเดียวเอง แล้วที่สำคัญ คุณทำตัวไม่น่าเคารพ ทำไมฉันจะพูดดีๆ” เธอพูดก่อนจะใช้สายตาดูถูกเหยียดร่างหนา “แกพูดกับพี่เอเลนดีๆหน่อยสิ” เมื่อมีคนมาพูดไม่ดีกับคนที่แอบชอบ แน่นอนว่าต้องไม่พอใจอยู่แล้ว และที่สำคัญคนๆนั้นเป็นเพื่อนสนิทด้วยแล้วมันดูไม่น่ารัก คนอื่นจะมองแพรวาไม่ดีเอาเสียเปล่าๆ “ถ้าอยากให้ฉันพูดดีๆ ก็ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน” แล้วร่างสวยก็เดินกระแทกเท้าเข้าตึกไปด้วยความโมโห ไม่อยากที่จะมีเรื่องทะเลาะกับคนเจ้าอารมณ์อย่างเอเลน   ณ บ้านอภิเชษ   “หนูไม่ไปได้ไหม มันน่าเบื่อ” แพรวาเอ่ยขึ้นหลังบิดาและมารดาเชิญไปงานเลี้ยงของไฮโซซึ่งทั้งสองก็ต่างรู้ดีว่าลูกสาวเกลียดงานแบบนี้เป็นไหนๆ “ม๊ารู้ แต่ไปงานนี้งานเดียวเถอะนะลูก” เธอไม่เข้าใจบิดาและมารดาเลยจริงๆ ไปถึงงานเธอก็ต้องเดินในงานคนเดียว พวกผู้ใหญ่ก็เอาแต่พูดเรื่องธุรกิจ “ไปเถอะน่า ลูกสาวของป๊า” ทั้งสองพยายามที่จะเกลี้ยกล่อมลูกสาวคนเดียว เพราะถือว่าแพรวาเป็นเด็กที่เอาแต่ใจ แต่ก็ไม่เคยที่จะก้าวร้าวใส่ใคร “ก็ได้คะ แต่....”แน่นอนว่าการยอมครั้งนี้จะต้องมีบางอย่างแลกเปลี่ยนเป็นแน่นอน ไม่มีเรื่องไหนที่เธอโดนบังคับแล้วจะไม่มีคำต่อรอง ทุกอย่างเธอก็ต้องได้ประโยน์ช “ป๊า หนูอยากได้รถคันใหม่” แล้วเธอก็เริ่มที่จะใช้ลูกอ้อนที่เธอมักจะใช้ได้ผลกับบิดาเสมอ แต่มันใช้ไม่ได้กับมารดา ที่ใจแข็งยิ่งกว่าหิน “ได้ เอาคันไหนล่ะ เดียวป๊าสุดหล่อจะซื้อให้ลูกสาวคนสวย” แพรวายิ้มให้กับคำพูดของชารัน ก่อนที่จะเหลือบสายตาไปมองหน้าของอมรมารดาของเธอ ก็พบว่าเธอนั้นทำสีหน้าไม่ค่อยพอใจสักเท่าไหร่ “งั้นหนูไปแต่งตัวก่อนนะคะ ป๊าเคลียร์กับม๊าให้ได้นะคะ” แล้ววิ่งขึ้นห้องไปอย่างรวดเร็ว เพราะรู้อยู่แล้ว่ามารดาเตรียมปากเตรียมคำไว้ต่อว่าเธอกับบิดาแน่นอน “อย่าตามใจลูกได้ไหมคะคุณ เริ่มนิสัยเสียแล้วเนี่ย” เพราะหลังๆดูเหมือนว่าตัวของแพรวาลูกสาวของทั้งสองนั้นจะเริ่มขออะไรมากขึ้น และแน่นอนว่าสิ่งที่ขอมาแต่ละอย่างมันไม่ใช่ของหมื่นสองหมื่น แต่ถึงแพงยังไง คนเห่อลูกอย่างชารันก็หามาให้ได้ “เสียนิสัยตรงไหน ผมแค่อยากให้รางวัญลูก” อมรถึงกับส่ายหน้าให้กับสามีที่ตามใจลูกจนเกินไป เพียงไม่นานหญิงสาวหน้าตาสะสวย เดินลงมาจากบรรได้ อยู่ชุดเดรสน่ารักๆที่ชารันและอมรเลือกให้ “หนูน่ารักไหมคะป๊า” เธอหันไปถามบิดาด้วยความหมั่นใจ “ลูกสาวป๊าน่ารักที่สุดเลย”ก่อนที่ทั้งสามคนจะขึ้นรถคันหรู แล้วรถก็เคลื่อนตัวออกไป มุ่งหน้าตรงไปยังวิลล่าสุดหรู ที่เป็นที่จัดงานของไฮโซ   “น่าเบื่อชะมัด” เมื่อเข้ามาในงานเธอก็รู้สึกว่างานนี้มันโครตที่จะน่าเบื่อ มีแต่พวกไฮโซ ที่เอาแต่พูดเรื่องธุรกิจต่างๆนาๆ ซึ่งมันน่าเบื่อมากสำหรับวัยรุ่นอย่างเธอ “สวัสดีครับ” แล้วไม่นานก็มีชายหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้ามาทักทายหญิงสาวหน้าตาน่ารัก ที่ยืนอยู่คนเดียว เธอหันไปมองก่อนที่จะสำรวจการแต่งกายของชายคนนั้น “เบื่อไหมครับ” “ค่ะ” เพาะที่นี้มันน่าเบื่อมาก แบบนี้แหละที่เธอไม่ค่อยชอบที่จะมางานอะไรแบบนี้ เพราะมาก็เสียอารมณ์เปล่าๆ “ผม ทินกร นะครับ” เธอยิ้มก่อนที่จะยื่นมือไปจับมือของทินกรทำความรู้จักกันไว้ก็ไม่ได้เสียหายอะไร อีกอย่างเขาก็ดสุภาพดี   แน่นอนว่าเธอไม่รู้ว่างานนี้มีใครหนึ่งคนมาด้วยเหมือนกัน และเธอไม่รู้ว่าเขากำลังมองเธออย่างเยาะเย้ย เธอเป็นผู้หญิงเจ้าชู้ ที่ดูผู้ชายไม่ออกเลยจริงๆ ดูแค่นี้ก็รู้ว่าเธอไม่ทันผู้ชาย แต่ก็ยังริอาจที่จะทำตัวเจ้าชู้ ถ้าเกิดได้ของเล่นชิ้นนี้มา คงจะสนุกน่าดู