เสียงประตูปิดลงเบา ๆ ตามหลังร่างบางที่ก้าวเข้ามาในห้อง เมษาก้าวช้า ๆ ด้วยท่าทางมั่นใจแบบไม่ประมาท ทั้งที่ในใจเต้นตุ้บตั้บแรงจนกลัวพี่คีตะจะได้ยิน
ห้องของคีตะเป็นระเบียบเช่นเคย — โทนสีเรียบ เย็น และดูแพงตามสไตล์ของเขา แต่คืนนี้ กลับมีบางอย่างเปลี่ยนไป…หรืออาจจะเป็นแค่เธอคนเดียวที่ ‘รู้สึกไปเอง’
“นั่งตรงนั้น”
เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น หลังจากเขาเดินกลับไปนั่งที่ปลายเตียง ใกล้โต๊ะอ่านหนังสือ
เมษาพยักหน้าหงึกหงัก ก่อนจะเดินไปนั่งฝั่งตรงข้าม โต๊ะเล็กคั่นกลาง หนังสือเรียนเปิดออกตรงหน้าพร้อมดินสอในมือ — แต่สมองเธอกลับว่างเปล่า
แม้จะเห็นว่าคีตะไม่ได้มองมาที่เธอ แต่ความรู้สึกกลับสัมผัสได้ว่า เขากำลังสำรวจร่างกายของเธออยู่
‘ใจเย็นไว้ เมษา...อ้อยเนียน ๆ สิ’
เธอขยับตัวเล็กน้อย ชุดนอนที่เบาและพริ้วแนบเนื้อไหลลงเผยช่วงไหล่ขาวสะอาด คีตะเงยหน้าขึ้นพอดี — สายตาคมกริบสะดุดไปชั่วขณะ แต่เขาก็ทำเพียงกระแอมในลำค
