KONDEE TALK
สี่ปีต่อมา…
“ไข่ตุ๋นครับ” ฉันรีบโบกมือให้เด็กชายตัวอ้วนที่มีคุณครูอนุบาลเดินจูงมือตรงมาหาฉัน
“แม่จ๋า ซาหวัดดีฮับ” ที่พูดชัด ๆ ก็คือคำว่า ‘แม่จ๋า’ ‘คิดถึง’ ‘รัก’ นอกนั้นไข่ตุ๋นก็พูดพอรู้เรื่อง แบบว่างู ๆ ปลา ๆ พอเข้าใจ
“หวัดดีครับ วันนี้ดื้อมั้ยครับ คิดถึงแม่จ๋ามากรึเปล่าน้าาาา” ฉันอ้าแขนรอรับลูกชายตัวอ้วน
“คิดถึงมากฮับ” ลูกชายตัวอ้วนโผเข้าสู่อ้อมกอดของฉัน
“แม่ก็คิดถึงตุ๋นมาก ๆ เลยครับ” ฉันหอมที่แก้มทั้งสองข้างของลูกชาย จากนั้นจึงเงยหน้าขึ้นถามครูที่ดูแลไข่ตุ๋น “วันนี้ก็เหมือนเดิมใช่มั้ยคะ”
“ค่ะคุณแม่ แต่คุณแม่ไม่ต้องกังวลนะคะ น้องคงแค่ยังปรับตัวไม่ได้”
“ค่ะ งั้นลานะคะคุณครู ตุ๋นสวัดดีครับคุณครูเร็วลูก” ไข่ตุ๋นยกมือขึ้นสวัสดีครูตามที่ฉันบอก
จากนั้นฉันอุ้มลูกชายตัวอ้วนเดินกลับมาที่รถ
“ทำไมทำหน้าเศร้าจังเลยครับ ไข่ตุ๋นของแม่เป็นอะไร” ฉันถามลูกชายเมื่อเข้ามานั่งในรถ
ไข่
