“พี่ว่าจะขึ้นกรุงเทพ คนดีอยากได้อะไรมั้ย” พี่แผนถามขณะที่นั่งป้อนไข่ตุ๋นให้เด็กอ้วน
“ไม่มีอะไรที่อยากได้เลยค่ะพี่แผน แล้วรอบนี้ไปนานมั้ยคะ” โดยปกติแล้วพี่แผนจะเข้ากรุงเทพเดือนละครั้ง แต่ถ้างานมีปัญหาก็เข้าเดือนละสองครั้ง บางทีก็ไปเป็นเดือน โดยให้ฉันสอดส่องดูแลร้านให้
“แค่ไปเช็กสต๊อกของที่จะส่งน่ะ เด็กอ้วนอยากไปเที่ยวกับลุงมั้ยครับ”
“เที่ยว แม่จ๋าเที่ยวกัน” คำว่าเที่ยวนี่พูดชัดก่อนคำว่าแม่เสียอีก
“ไปไม่ได้ครับ ตุ๋นต้องไปเรียน” ดับฝันลูกชายอีกแล้วฉัน
หลายรอบแล้วที่พี่แผนชวนไปเที่ยวที่กรุงเทพด้วยกัน ซึ่งฉันปฏิเสธตลอด เพราะกลัวว่าโลกมันจะกลม ฉันไม่ชอบพาตัวเองไปอยู่ในพื้นที่เสี่ยง ถ้าไปแล้วอยู่บนความหวาดระแวงก็ไม่รู้จะไปทำไม
“ตุ๋นไม่ชอบโรงเรียน” ทีงี้พูดชัดแจ๋วเชียว
อะไรที่ไข่ตุ๋นต้องการเขามักพูดชัดเจนเสมอ
ร้ายตั้งแต่เด็กเลยนะเด็กอ้วน
“พี่แผนเคลียร์กับหลานชายพี่เลยนะคะ” ฉันโยนเรื่องนี้
