episode 3 มีผัวใหม่ไปแล้ว
1358 Words
พันธนาการรัก เมียจำเลย
Episode 3 มีผัวใหม่ไปแล้ว
โดย Lanchana (ลัญชนา)/ Ginoichi
"เพื่อนพราว ก็ภรรยาพี่เพลิงไม่ใช่หรอคะ"
"ดูถูกพราวก็แล้วไปเถอะ แต่กับภรรยาตัวเอง พราวว่ามันไม่แมน ลูกผู้ชายเขาไม่ทำกัน"
ภาวนาตอบกลับด้วยน้ำเสียงนิ่มนวล ต่างจากวาจาที่กล่าวโดยสิ้นเชิง จนคุณากรที่ฟังอยู่ ออกอาการร้อนไปทั่วทั้งหน้า โดยเฉพาะคำที่ว่า
' ผู้หญิงโสมมอย่างปทิตตาเป็นภรรยาของเขา'
มือหนารั้งเอาต้นแขนคนตัวเล็กเข้ามาหาตัว ก่อนจะคว้าคางมนมาบีบจนแน่น
"ระวังปากหน่อย ภาวนา"
"แล้วก็อย่าพูดออกมาจากปากของเธออีก
ว่ายัยโสโครกนั่นเป็นเมียผม" คุณากรสบถรอดใต้ไรฟัน ใบหน้าที่เคยหล่อเขียวคล้ำจนหน้ากลัว
"ปล่อยพราวนะ พราวเจ็บ!"
"เฮียเพลิงบ้าไปแล้วหรอ!"
เสียงหวานเหวลั่น จนคุณากรที่หลุดเสียอาการเริ่มได้สติ มือหนาคลายออกจากหน้าคางมน อย่างอัตโนมัติแต่ก็ยังไม่วายส่งสายตาขุ่นขวางขู่คนตัวเล็กว่าคำพูดก่อนหน้า เขานั้นเอาจริง
ภาวนาไล้มือไปแตะตรงจุดที่เขาบีบ จากเดิมผิวกายที่ขาวซีดอยู่แล้ว บัดนี้แดงเถือกขึ้นสีช้ำเป็นรอยง่ามนิ้ว ดวงตากลมโตตวัดกลับไปมองคุณากรอย่างขุ่นขวางไม่ต่างจากที่เขามองเธอสักนิด
แต่ถึงอย่างนั้นคนที่ได้ชื่อว่าเป็นครูอย่างเธอก็ยังตั้งสติ และยอมลงให้เขาก่อน คนอย่างคุณากร หากไม่มีเรื่องที่ต้องทำ เขาไม่มาโผล่ที่นี่แน่ นอกเสียจากว่า เขาเป็นผู้ปกครองของใคร และเมื่อมองจากอายุ ถ้าเขามีลูกสักคนสองคน มันก็ไม่แปลกอะไรเลยสักนิด
"มาหาใครคะ ต้องการให้พราวช่วยไหม"
ภาวนากลั้นใจถามย้ำ ด้วยน้ำเสียงที่ยังเจือไปด้วยความขุ่นมัว
คุณากร เบนสายตามองภาวนานิ่ง ชั่งน้ำหนักในใจ ถึงอย่างไร เขาก็มาธุระอยู่แล้ว มีเธอมาช่วยให้เร็วขึ้น มันก็ไม่ได้แย่นัก มันคงเป็นประโยชน์กับเขามากกว่า อย่างน้อยๆ ก็ดีกว่ายืนเถียงกันอยู่อย่างนี้
"มาหาลูก"
"คิณพัฒน์"
"คิณพัฒน์ เดชเดโช"
ราวกับถูกค้อนทุบหัวเป็นรอบที่สอง ภาวนาหน้าชาดิกมือไม้สั่น คุณากร เป็นพ่อเด็กคนนั้น
คิณพัฒน์เด็กที่ถูกล้อว่า 'ไม่มีแม่ '
แล้วเพื่อนเธอล่ะ? ปทิตตาไปอยู่ที่ไหน
"ปัด ปัดไปไหน" ภาวนาละล่ำละลักถามเสียงสั่น
คุณากรเหลือบมองอีกฝ่ายด้วยแววตาอ่านยาก ริมฝีปากหยักเหยียดยิ้มเย็น
"มีผัวใหม่ไปแล้ว"
เป็นคำตอบเฉยเมย ที่กระแทกใจภาวนาที่สุด ครูสาวมือเย็นเยียบ อีกทั้งยังสั่นเกร็งจนต้องย้ายมากุมกันใว้
ใครจะรู้ดีกว่าเธอว่าปทิตตาใช้เวลานานแค่ไหน เสียเวลาไปเท่าไหร่กว่าจะคว้าเอาผู้ชายอย่างคุณากรมาได้ แล้วคนที่พยายามขนาดนั้นหน่ะหรือจะยอมปล่อยมือจากเขาง่ายๆ.......เว้นเสียแต่ว่า
' ปทิตตาจะเจอคนใหม่ที่ดีกว่า.....'
"เชิญเถอะค่ะ เข้ามาด้านใน"
ร่างเพรียวระหงษ์หมุนตัวกลับเข้าห้องพักครู ไม่ซักไซ้ต่อจนคุณากร อดที่จะแปลกใจไม่ได้ ร่างกำยำเดินตามครูสาวเข้าห้อง ก็พบกับเด็กชายตัวน้อย ที่นั่งรออยู่ก่อนแล้ว
พายุ หรือ คิณพัฒน์ มองสบตาผู้เป็นพ่อ น้ำตาคลอหน่วยเต็มสองตา ถึงอย่างนั้นเด็กน้อยก็กลั้นมันเอาใว้ ไม่ให้มันไหลออกมาแม้สักหยด
"พายุ" เสียงทุ้มต่ำ เอ่ยเรียกลูกชายฟังดูละมุนละไมขัดกับบุคลิค และต่างจากเมื่อครู่อย่างชัดเจน จนภาวนา อดที่จะช้อนสายตาขึ้นมองเขาไม่ได้
'คุณากร ช่างแตกต่างจากเขาคนเมื่อครู่นี้ ราวกับเป็นคนละคน'
"คิณพัฒน์ ชกต่อยกับเพื่อน ด้วยเหตุผลอะไรคุณคงจะทราบ เพราะเท่าที่พราว..เอ่อ..ครูฟังมา นี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรก"
คนสวมมาดครูสาว ขยับแว่นตาพูดออกมาเสียงนิ่ม แม้จะหลุดแทนตัวเองด้วยชื่อเล่นไปบ้าง แต่ก็ยังสามารถกับมาเว้นระยะห่างได้อย่างทันท่วงที
"ป๊า พายุขอโทษ" เด็กชายคิณพัฒน์ หันไปพูดกับผู้เป็นพ่อหน้าม่อย
"ดีแล้วครับ ทำผิดก็ต้องขอโทษ" คุณากรเอ่ยพรางลูบหัวเด็กน้อยอย่างเอ็นดู
มันจริงอยู่ที่พายุอาจจะเกเรไปบ้าง แต่ก็ไม่ได้เกะกะระรานที่ไหน ใครมันจะรู้ดีกว่าคนเป็นพ่ออย่างเขา นอกจาก จะมีใครรังแก..
ดวงตาสีนิลตวัดลงมองครูสาวอย่างกล่าวโทษ
ภาวนาที่เห็นแบบนั้น เสียงหวานนุ่มจึงเอ่ยต่อเพื่อชี้แจงจุดประสงค์ของตัวเองให้แน่ชัด
"ที่ครูเชิญมา เพราะปัญหามันมีมากกว่านั้นค่ะ"
"คิณพัฒน์ เรียนไม่ทันเพื่อน เพราะการบ้านไม่แตะเลยสักตัว คุณพ่อจะชี้แจงเรื่องนี้ว่าอย่างไรคะ"
คุณากรมองครูสาวนิ่งงัน ไม่ใช่ว่าเขาไม่รับรู้ปัญหา เขารู้ รู้ดีกว่าใครเลยแหละ เพียงแต่พ่อเลี้ยงเดี่ยวอย่างเขา ก็มีขีดจำกัดเรื่องที่ทำไม่ได้อยู่เหมือนกัน อาทิเช่นว่า
'สอนการบ้าน หรือ เล่านิทานกับลูก'
"ฟังที่ครูพูดอยู่ไหมคะ?"
คราวนี้ครูสาวดุขึ้นเล็กน้อย ในขณะที่ปลายนิ้วเรียวชี้ไล่ตารางช่องคะแนนไปเรื่อย
'และมัน ก็ขาดอยู่มากโข'
'เอาจริงๆ มันเว้นว่างแทบทุกช่อง'
"ถ้าเป็นแบบนี้ คงต้องเรียนเสริม"
ปากจิ้มลิ้มพึมพำตาก็มองตารางเรียนขนาดเล็กที่ตั้งอยู่บนโต้ะ
คุณากรมองภาวนานิ่งถึงแม้จะไม่ชอบคนตรงหน้านัก แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าภาวนา ในโหมดครู คำพูดคำจาก็ทำเขาคล้อยตามอยู่เหมือนกันและบางที ถ้าคนตัวเล็กตรงหน้า จะช่วยส่งเสริมคุณภาพทางการศึกษาให้เด็กตัวน้อยได้ เขาก็ไม่ติดเลยสักนิด
"รับสอนไหม" น้ำเสียงเรียบนิ่งไม่ต่างจากหน้าตาเอ่ยขึ้น
"แพงนะ" ภาวนาถามกับโดยไม่มองหน้าเขาสักนิด
ดวงตาเรียวรีกระตุก ฉายประกายเจ้าเล่ห์อยู่ชั่วครู่ ก่อนจะเปลี่ยนสีหน้ากลับมาเรียบเฉยดังเดิม
'ไม่แปลกอะไร ที่ผู้หญิง จะหน้าเงินเหมือนกันหมด'
"ถ้าอยากเรียนพิเศษ ด้านหน้าโรงเรียนมีรับสอนอยู่ เชิญคุณคุณากรเลือกได้เลยค่ะ เดี๋ยวครูขอตัวไปสอนต่อรบกวนเวลาคุณพ่อมามากแล้ว อย่างไรก็ขอบคุณที่ให้ความร่วมมือ มารับฟังและหาแนวทางแก้ปัญหาร่วมกันนะคะ"
มือขาวนุ่มคว้าหนังสือหลายฉบับขึ้นมาอุ้มใว้แนบอก ร่างเพรียวระหงษ์ก้าวเดินอกมาจาก
วงสนธนาทันทีที่กล่าวจบไม่รอให้อีกคนได้เอ่ยตอบรับแม้สักประโยค ภาวนาแสดงให้เขาเห็นว่าเจ้าตัวไม่อยากจะเสวนากับเขาแม้สักน้อย
คุณากรนิ่งอึ้ง ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะปฏิเสธข้อเสนอที่เขาอุส่าห์ยิบยื่นให้อย่างไม่ใยดี ซ้ำยังเมินเขาเสียจนหน้าหมั่นไส้ ดวงตาคมกริบผินมอง คนตัวเล็กที่กำลังจะเดินผ่านเขาออกไปด้วยความหงุดหงิด นิ้วเรียวยาวเคาะลง
โต๊ะเบื้องหน้า ไปพร้อมกับใช้ความคิด
'คนอย่าง เพลิง คุณากร ไม่เคยต้องง้อใครที่ไหน และหากจะปฏิเสธใคร ก็ต้องเป็นเขาไม่ใช่คนอื่นที่ทำ!'
ร่างกำยำเอียงตัวขวางประตู ทำท่าไม่รู้ไม่ชี้ แม้จะขัดขวางไม่ให้ภาวนาออกไปไม่ได้
แต่แค่สร้างความรำบากให้เธอเล็กน้อย ก็นับว่าเขาไม่ขาดทุนแล้ว
"จิ๊!" ภาวนาสบถออกมาเบาๆ แม้ตัวเธอจะไม่ได้อวบอ้วน แต่เธอก็มีหุ่นที่เกินมาตรฐานพิมพ์นิยม การที่จะผ่านประตูที่มันไม่ได้รำบาก ถ้าหากไม่มีคนที่เธอเคยมองว่าหล่อนักหล่อหนาขวางอยู่!
"หลบให้ครูหน่อยได้ไหมคะ"
ครูสาวนับหนึ่งถึงสิบในใจแล้วเอ่ยออกไปนิ่มๆ
- Writer
