see you again

Now, I see You’re so happy with her Deep inside I just don’t know how to feel Oh, I’m sure You don’t need me anymore So I’ll go on Try my best to just move on Listening to music while glancing at the scenery we are passing by is such a dream land I could live every day although I always do this whenever I go to school, I still couldn’t get over in the beauty of it. I am now a senior high Grade 12 in UEP (University of Eastern Samar) here in Northern Samar, 7:00 am na at 7:30 naman ang simula ng klase namin hindi pa ako nakakarating sa school pagod na agad ako I guess perks of being anti-social pero galling pa akong Talolora kung saan kami nakatira at lagi akong sumasakay ng tricycle papuntang UEP at pauwi na din, depende din kung susunduin ako ni papa. Hindi kami mahirap pero commuting ay naging parte na din ng buhay ko kahit na hindi biro ung pamasahe dahil sobrang sakit talaga sa bulsa, nagiging independent din ako lalo na at 18 years old na ako kailangan kong matuto hindi sa pagtatrabaho agad kundi sa mga nangyayari sa paligid ko, every day are every lessoned to learned and I am really grateful for that really. Katulad nalang ng mga nakikita ko habang nag babiyahe kung paano nila simulan ang umaga nila, may nag kakape sa labas ng bahay, may nag aararo na at may nag papalay na din. Hindi fair ang buhay at hindi na mababago yun, only changes are permanent nothing else, even love? It fade off at nakakatawa lang na sa edad naming ito ang iba ay may nag papakamatay na dahil lang iniwanan ng jowa like really?dude f**k off! Hindi dapat sinasayang yung buhay dahil lang sa pag mamahal na iyan. We are too young to find love at this early age ang dapat nag aaral muna to secure our future pero look at the teenagers now a days, minamadali nila ang “love” kahit hindi naman dapat because like what others say love will come at the right time. O sadyang takot lang akong sumubok? Mag sisinungaling ako Kung sasabihin kong walang nag kakagusto sa akin at tumatangkang pumasok sa buhay ko, sadyang ayaw ko lang talaga, my choice…my life. At mahigpit din ang pamilya ko pag dating sa gantong bagay kaya mas magandang ig secure ko muna anf future ko to marry the man I want…not the man I need. Inalis ko na yung headset ko at nilagay sa bag ng huminto na yung tricycle sa harap ng simbahan ng UEP, binigay ko ung bayad ko at bumaba na. pumunta ako sa pedestrian lane para tumawid kailangan ko pang mag lakad ng kaunti bago pumunta sa laboratory kung saan ang high school, malawak ang UEP kasi nga university at maganda ding mag senior high ditto para sa pag dating ng college di na ako mahirapan pa dahil mas priority nilang ipasok muna sa college dito ay yung mga gumraduate ng senior high ditto sa UEP bago ang iba. At kung may bucker ka din, see? Not fair right? That’s how life, we can’t do anything about it anymore kahit anong sabihin natin na ang unfair para sa mga mahihirap puwes your opinion are not being heard. Keep it to yourself nag sasayang ka lang ng laway. “Shiella!” huminto ako sa tabi ng soccer field ng may tumawag sa akin, ngumiti ako ng si Raul yun, ang bakla kong kaibigan. “kanina pa kita tinatawag pero ni isang lingon wala!” reklamo niya habang hinahabol ang hinihinga sa harap ko. “Bakit kasi kailangan akong habulin? hindi kaba makakapunta sa room kung wala ako?” maarte kong tanong sa kanya kasi ang aga aga pawisin na siya at para na din gayahin siya every time na nagiging dugyot ako, inaamin ko naman na hindi ako always fresh dahil kay amang araw. Binalewala niya ung pang gagaya ko sa kanya, huminga siya ng malalim at malakas na pinag dikkit ang dalawang palad kaya lumikha ito ng tunog, nanlalake ang kanyang mga mata na parang may ibabalita siyang ikaka survive niya ngayong school year. “May chika ako.” Tumaas ang kilay ko, and there he goes. Hindi ko siya pinansin at nag tuloy nalang sa pag lalakad papuntang room dahil five minutes nalang mag uumpisa na ang klase, it’s been one week since the school year started and it’s been a week na ding nag hahanap ng gwapo itong kaibigan sa klase, sawa na daw kasi siya sa mga pag mumukha ng mga kaklase naming mga lalake na since last year pa naming kaklase which is true naman. Pinantayan niya ko sa lakad ko. “May transferee ngayon sa STEM… galling Manila…lalake….” Tumingin ako sa kanya…good news nga. “At guwapo!!” sinabayan pa niya ng tiling nakakaintrada. “Nakita mo na?” tanong ko habang binubuksan ang pinto ng room namin, nilagay ko sa chair ko ang mga librong dala ko at bag. Ganun din ang ginawa niya sa katabi kong upuan na upuan niya. “Syempre maree alam mo naman ako pag mga ganto hindi ako nag papahuli, nakita ko siya sa may admission kanina may kasama nga lang babae. “ “Babae?” tanong ko, aba transferee palang pero may nabihag na o may naka bihag? “Oo at kukulo talaga dugo mo pag nalaman mo kung sino.” Pinaypayan niya yung sarili niya na parang di kinakaya ung init. “Si Berniece.” Napa oh yung reaksyon ko may naka bihag nga. “We’re cool wala akong problema sa kanya ewan ko sa point of view niya.” Nag kibit balikat ako at binuksan ang libro na tatalakayin naming ngayon para maka advance reading ako, I need to maintain my position in class, first in ranking. “Oww Miss perfect ayan ka na naman kung ako yung siniraan nun nung nakaraang taon sisirain ko din yung feslak niya ng mapantay ung kulay ng mukha sa leeg.” Gigil na saad niya at umirap sa kawalan bago umupo sa kanyang upuan dahil andito na si ma’am para mag klase. Last year is not my year talaga, buong university ba naman ang makaalam na inaakit ko daw yung mga teacher naming mga lalake para bigyan ako ng matataas na grades kaya daw ako naging first ranking sa klase namin at sa buong batch which is really a lies na kagagawan ni Berniece, and I still don’t know kung paano niya nagawa yun sa akin, we’re not close not friends either basically we are just strangers na mag ka batch lang, ABM siya STEM ako. Ang hirap lang huminga na everytime akong nag lalakad sa campus ay pinag titinginan nila ako na parang may ginawang krimen na kadumal dumal, umabot ung issue na yun sa President ng University para maayos lang, na talagang pinag laanan ng oras ng pamilya ko kahit na busy sila sa trabaho. Big deal yun lalo na pwede ko siyang kasohan sa ginawa niyang paninira pero hindi ko yun ginawa kahit na nag pupumilit sila mama. Studying is my therapy and this is the first step to repay my family with all their sacrifices to me. I have a brother he’s no in US doing good with his family and I really hope to be like him when I grow older; he is a doctor his dream job, he married his first love and he live in USA his favorite country, a dream come true right? But behind all of that is the pain he endured through that journey. Wala pa sa kalagitnaan ang pag tuturo ni Ma’am ng may biglang kumatok sa pinto, tumingin silang lahat oo sila lang kasi ang walang hiyang si Raul sinipa ba naman ang upuan ko, tiningnan ko siya ng masama pero siya ay abang na abang sa pinto nakita ko kung paano mapunit ang labi niya sa pag ngiti ng masilayan ang inaasam. Napailing nalang ako. “Okay class, we have a transferee fresh from Manila. Please kindly introduce yourself.” Pakilala ni Ma’am. “I’m Rielle Nicolas Conge, I just got here yesterday from Manila, and right now I am living in Cablangan with my Uncle and His wife. Nice to meet you all” then he smiled. Kita ko kung paano kumislap ang mga mata ng mga kaklase kong babae, nabuhay ang school year ngayon. Gwapo nga pero di ko type. Ang magmahal ng classmate ay isang ipinag babawal na Gawain. Matangkad siya mga 5’8 ang height, mestizo din, matangos ang ilong, mas gwapo siya pag nakangiti and lastly he knows his style. I love the fashion… yung fashion lang. Umupo siya sa bakanteng upuan sa likod ko, he glance at me a bit o guni guni ko lang yun? well I don’t care. “uyy…” inagaw ko ang atensiyon ni Raul na halatang halatang naka titig kay Rielle pero di natitinag kaya hinayaan ko nalang, kung saan siya masaya. Umayos ako ng upo at nakinig na lamang kay Ma’am. Nang mag break time as usual sa may soccer field kami tumatambay ng mga kaibigan ko habang nag i-snack. “Shiella anong gusto mo?” tanong sa akin ni Lexy, isa sa mga kaibigan ko. “Milk tea lang, di na ako sasama mauuna nalang ako sa field.” Tumango sila at umalis na. paalis na din sana ako ng mapansin kong si Nicolas nalang ang nandito sa room, tiningnan ko ang binabasa niya at na amaze kung gaano ka organize at kaganda ang sulat niya. “Ayaw mo mag break time?” I curiously ask kahit na di ko alam kung saan nanggaling yun. He looks at me and just shakes his head saying no, like bruh? Di uso salita sa kanya? “Sungit tss.” Inirapan ko siya at umalis na sa room. Nasa kalagitnaan ako ng pag lalakas ng mapahinto ako… nag sungit ba ako? Gosh ang bago nun ha. “Salubong naman masiyado kilay mo teh.” Sabi ni Raul at binigay sa akin ang milk tea ko, umupo din sila sa Bermuda grass katulad ko dito sa gilid ng field kung saan hindi masiyadong naaarawan. “Miss perfect niyo pagod na.” hirit ni Lexy at nagtawanan silang tatlo nila Raul at Sisa. Nakahiligan na nilang bansagan akong Miss perfect kasi maliban sa madami akong kayang gawin ayaw ko din gumawa ng bagay na 80% lang ang chances na maging top sa lahat mas sinisigurado kong aabot ng 97% manlang para sa huli wala akong pag sisisi at ginaa ko ang lahat ng makakaya ko and for the 3% yun yung mga circumstances na hindi mapipigilan talaga at aminado ako dun. “Beh kung ako sayo mag jowa ka na, i-cancel mo na yang pagiging NBSB mo, mag ka college na tayo wag kang nag papaniwala na sa college may forever kasi halos lahat kung hindi taken may mga asawa at anak na, mabibiktima ka lang kung mag hihintay ka pa.” pangaral ni Sisa. Lumapit siya sa akin at inakbayan ako, sinipsip ko naman yung milk tea ko habang nakikinig sa kanyang pag pupursue na mag boyfriend kineme na ako. “Subok ko na yan kaya tingnan mo ako tumatayo pa lang may mga nag lalaway na.” bumungisngis pa siya. Kinaltukan siya ni Raul. “Gaga, gagayahin mo si Shiella sayo na birhen daw siyang mag lalakad sa altar.” At humalalhak na nga silang tatlo. Sumimangot ako. “Wala ng ganun teh HAHAH dapat nga first meet pa lang tinitikman na para kinabukasan kung mag hiwalay man hindi na punta sa wala.” Ani pa ni Sisa. “Di na kasi uso ngayon yun Shiella sa mga kabataan ngayon na nilabayan na ng ani mo pandemic na teenage pregnancy , may maniniwala pa bang may babaeng ihaharap sa altar na birhen pa.” nailing na natatawang saad naman ni Lexy. “Naka depende naman sa lalake yun” wala sa kawalan kong sabi. Natahimik sila na parang may sinabi akong joke na namatay. Napailing silang tatlo at parehas na nag sabing “Hopeless.” Natapos ang break time at lumipas ang buong araw na nag quiz at nag lesson hanggang sa last period. Nag paalam agad sa akin sila Raul, Sisa, at Lexy dahil may gagawin pa daw sila samantalang ako ay dumiretso muna ng Library para mag aral, 4:00 pa lang naman usually 4:30 natatapos ang klase pero nag pa dismissed agad si Sir dahil daw may faculty meeting pa sila. Nang makarating ako sa Library mas pinipili ko talagang umupo sa may dulo para hindi ako na didistract, one thing for me is I really like studying here in library because the vibe and feeling motivated me to study hard at hindi ako tinatamad. Biglang nag insert ang kanta ni Tj Monterde na Palagi sa headset ko at wala sa sariling sumabay sa kanta niya, nakalimutan ko na din kung asan nga pala ako. Heto tayo Ngunit sa huli, palagi Babalik parin sa yakap mo Hanggang sa huli….palagi Pag kamulat ng mata ko bumungad sa akin ang lalaking pinag kakaguluhan kanina sa room, with his sparkled eyes I can see my reflection which is now losing mind with Tj’s song. Pipiliin kong maging sayo Ulit Ulitin man Nais kong malaman mong….iyo ako. Pag tatapos ko sa kanta, alam kong wala akong na disturbo dahil mahina lamang ang aking tinig at ang lalaking nasa harap ko lang ang may kakayahang makarinig. Pinag kunotan ko siya ng noo, ewan ko ba ang bait bait ko naman pero ala pa ngang isang araw kaming mag kakilala lumalabas ung ugaling hindi ko alam na meron pala ako. “Sungit mo naman, may nagawa ba akong hindi mo nagustuhan?” inosente niyang tanong. And damn his voice is so manly. “Nothing, don’t mind me.” At pinagpatuloy ko ang pag babasa na parang wala lang sa akin ang presensiya niya na kahit ang totoo naman ay nakaka intimidate talaga. “I’m sorry..”lilingunin ko n asana siya ng biglang naramdaman ko ang kamay niya sa dalawa kong pisngi upang maiharap sa kanya at para….MAHALIKAN!???. May narinig akong kaluskos pero kalaunan nawala din. Kahit na lumayo na siya sa akin hindi parin maproseso sa isip ko ang nangyari, oa na kung oa but that’s how I feel bilang NBSB ng buhay ko. “You can file a report for what I did.” Saad niya. Paalis na siya ng matauhan ako. “Siraulo ka ba? O adik lang talaga?.” Nilingon niya ako. “After what you did tingin mo dapat need ko ng explanation? Kasi kung ibang babae yan nasampal ka na o kaya gumawa nan g eksena but because I’m a woman with the motto na ‘listen first before concluding’.” Tiningnan ko siya ng maimtim at tumayo hanggang sa mag katapat na kami. “Pero hindi ibig sabihin nun gusto ko ang ginawa mo.” Walang emosyon kong pinunasan ang labi ko sa harap niya. I saw nothing in his eyes, if I’m other woman I swear my knees will already trembled in fear. Sinuklian ko ang pag titig niya. Huminga siya ng malalim at tinalikuran ako habang ako heto at nakatanga sa itinuran niya. Napasinghap ako sa inis, kung yung dati kay berniece na kaya ko yung ginawa niyang pag sira sa imahe ko pwes ngayon hindi koi to kaya, pinaypayan ko ng kamay ang mukha ko dahil pinag papawisan ako sa buiset. Hayup na iyon am I too kind to treat me like that? Hindi ko alam kung anong nangyayari sa akin at ganto nalang ang inis ko kasi normally ang ginagawa ko lang ay hayaan ito at bumalik nalang sa pag aaral pero iba ngayon. Kuhang kuha niya ang inis ko. Tiningnan ko ang oras at 6 pm na pala kailangan ko ng umuwi mahihirapan akong sumakay pag nag tagal pa ako, pag kalabas ko na pa sampal nalang ako sa noo ko ng ang bumungad sa akin ay ang malakas na ulan at sinabayan pa ng hangin. “Patay.” Simula ng nakilala ko yung Nicolas na yun wala ng nangyaring maganda sa araw ko ngayon!. Npailing ako at sumulong nalang sa ulan hanggang sa sakayan para kahit naulan bumabiyahe na ako pauwi, kahit may kalayuan at alam kong mababasa ako wala na akong choice. Hindi ko pa nalalagpasan ang building ng library ng maramdaman kong hindi na tumatama sa katawan ko ang ulan, inangat ko ang tingin ko at nakita ko na namn ang lalaking nag nakaw lang naman ng una kong halik. May hawak siyang itim na payong sa kanyang kaliwang kamay na pinapayungan ako habang siya ay nasa labas nito at nababasa dahil maliit lang ang payong at sa tanggkad niyang taglay siguradong mababasa ako kapag pati siya ay sumilong. Umabot kami sa may waiting shed ng walang nag sasalita sa amin, hindi na ako nag hangas mag tanong baka ilayo ung paying sa akin at mabasa lahat ng libro ko sa bag sayang naman. Tatawid na sana siya para pumunta sa kabila dahil mukhang may Motor siyang dala ng pinigilan ko siya. “Wait!” sigaw ko. Hindi naman ako nabigo, nakikinig naman siya hindi nga lang nag sasalita parang ewan. “What’s wrong with you ba ha!” I rolled my eyes with him sa inis.”Ano tong act of service na hindi ko malaman kung saan nanggagaling? Para ba ito sa pag nakaw mo ng halik? Na kahit pag sagot lang sa mga tanong ko hindi mo magawa!.” Pasalamat ako at walang masiyadong tao sa part naming kaya okay lang na mag ganto ako ng walang nakakarinig dahil sa ulan at nakakita. Sinasamaan ko siya ng tingin dahil hindi ko kinakaya ung asal ko at naipapakita sa kanya na hindi ko naman ugali noon bago siya dumating. “Kapag ba sinagot ko yang tanong mo You are willing to be my girlfriend in this whole school year?.” Seryoso niyang tanong na para bang napaka normal lang ng tinanong niya. “Crazy.” Pag iling ko. “Alis na.” pag tataboy ko pa. “Nic.” Napalingon ako sa pinanggalingan ng boses, nasilayan ko ang isang petite, matangkad, maputi at magandang babae na namumula ang ilong at mata, basa din ito dahil sa malakas na ulan. Nagulat ako ng patakbo siyang lumapit kay Nicolas at sapilitan itong niyakapmna halos lumuhod na siya dto habang umiiyak na nag mamakaawa. “Please! Not… with these…” hagulgol nung babae nakita kong nahihirapan si Nicolas tingnan siya na parang masakit ung ginawa niyang desisyon. “I can wait naman sa manila hanggang matapos ka sa pag aaral ditto…basta wag lang hiwalay ang solusiyon huhuhu…..it’s 4 years…” nanghihinang napaupo ung babae ng walang habas na tinulak siya ni Nicolas, napahawak ako sa bibig sa gulat. “Gail WE ARE DONE! AND I AM NOT COMING BACK ANYMORE! NOT WITH YOU! SO STOP CHASING ME AND GO BACK TO MANILA NOW!” sigaw ni Nicolas ngayon ay parehas na silang basa sa ulan dahil nabitawan ni Nicolas ung payong nung tinulak niya yung nag ngangalang Gail. At ako?di ko alam kung ano pang ginagawa ko dito pero naulan at mababasa ang mga dala ko kung aalis pako dto at wala din naming na daan na tricycle para makauwi na, lumalalim na ang gabe pero andto parin kaming tatlo no choice ako kundi ang pakinggan at ma witness itong masalimuot na pangyayareng buhay nila. So mag ex sila? How dangerous love is para mag makaawa si Gail na mag stay si Nicolas? Nakakatakot naman. “Bakit ba ang dali sayong itapon lang lahat ng pinag samahan natin ha!” tumayo si Gail at hinampas sa dibdib si Nicolas…what in a k-drama world charrr. “Oh baka talagang gusto mod to dahil may iba ka ng babae? I saw you kanina sa Library na may kahalikan! yun ba ha? Dah-il meron na… ha?” nang hihinang tanong niya habang ako ay nanlalaki ang mata sa narinig…Sh*t madadamay pa ata ako na ako na nga yung ninakawan ng halik. Tiningnan siya na masisinan ni Nicolas at dahil asa likod lang ako ni Gail na kaharap niya lumagpas ang tingin niya sa akin, kinunotan ko siya ng noo para sabihing ayaw kong masangkot. “You know I can’t live without you Nic, you’ve been in my life for 4 years and you know what my family went through kaya wag namang gantoh.” Halong bulong nalang ng sabi ni Gail. “You are right. I already have someone in my life now so please let go.” Matigas na ani ni Nicolas at mabilis na pumunta sa akin at hawakan ang kamay ko. Nanlalaking mata kaming tiningnan ni Gail na may hinagpis, Ang maamo niyang mukha kanina sa pag mamakaawa ay napalitan ng galit at puot, sa mabilis na pangyayari nagulat nalang ako na bigla nalang siyang sumisigaw habang duguan ang kanyang pulso. Napaatras ako sa gulat habang mabilis naman pinuntahan ni Nicolas si Gail, may hawak itong blade na hindi ko alam kung saan nanggaling. “How?paanong nawala lahat Nic?” Umiiyak na pag susumamo ni Gail. No, I can’t watch this anymore, love really can do anything you even yourself can’t imagine. “I’m sorry.” Mahina pero rinig kong banggit ni Nicolas. “Nic, Pare!” May kotseng huminto sa harapan namin na may lalaking nag d-drive. “Ram take her back to manila, she’s much safer there.” Isinakay niya sa likod si Gail na ngayon ay wala ng malay, may nakatali sa wrist niya na panyo na sa tingin ko ay kay Nicolas, inaayos niya ang buhok ni Gail at hinalikan sa noo. “Dude are you sure with this?” tanong nung Ram pero tumango lang si Nicolas at sinarado na ang pinto, umiling lang yung Ram ng wala itong matanggap na salita at pinaharurot na ang sasakyan. Naiwan kaming basang basa dito sa ulan sa nangyari at hindi ko alam kung anon ig re-react ko at gabi na hindi pa din ako nakakauwi paniguradong malalagot ako. Hindi na masiyadong malakas ang ulan pero wala namang tricycle ang na daan, lagot talaga. Tiningnan ko ang phone ko kahit na alam kong palapit sa akin si Nicolas, I don’t want to talk to a guy like him. “Miss?” “s**t!” Bulalas ko ng makitang naka 20 missed calls na sa akin si Papa at Mama. Inis kong binalingan ung lalaking naging dahilan kung bkit di pa ako nakakauwi ngayon dahil sa nangyari kanina although wala naman talaga siyang kasalanan. Bakit ba trip ko eh. “what? I don’t talk to a jerk!” pinag taasan ko siya ng kilay. Huminga siya ng malalim. “Look I’m sorry, okay?” “Saying sorry can’t fix anything, and I hope you know that Mister, You, stoling a kiss to me is something I can forgive but breaking a woma’s heart is a sin specially you did’nt gave an explanation.” “It’s not a sin if it is for everyone’s sake.” Malumanay niyang saad. I rolled my eyes at him. “May motor ako hindi naman na masiyadong naulan sumabay ka nalang sa akin lalo na at gabi na at walang na daan natricycle and it looks like your family is now looking for you.” Tiningnan ko siya at inisip kung tatanggapin ko o hindi. Tumango ako “Okay” Kialangan ko ng makauwi I don’t need may kaartehan right now. “I will just get my Motor.” Tumango ako pero bago pa man siya makalayo tinawag ko ulit siya. “Nicolas!” lumingon siya. “Do you think your decision is right even knowing you will hurt someone you love? Why can’t you fight? Hindi ba sapat na mahal niyo yung isa’t isa para malampasan yun?” “Yes, I still do it a million times and….. not every battle needs a fight sometimes a wise decisions and losing someone you love along the way will do.”