เจ้านายได้แต่ลอบกัดฟัน รู้สึกไม่ชอบหน้าเพื่อนต่างสาขาอย่างมีลตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ เชื่อเลยว่าพอมาฝึกงานร่วมกันจริง ๆ คงได้มีวางมวยกันสักยกแน่นอน
มาเฟียจ้องมองทุกอย่างเงียบ ๆ โดยที่ไม่ได้แสดงสีหน้าอะไรออกมา เธอมองประธานรุ่นอย่างดีเดย์เดินเข้าไปข้างในก่อนจะปรายตามองมีลที่ยกยิ้มและเดินตามไป ท่าทางน่าหมั่นไส้นั้นทำให้เจ้านายฮึดฮัดอย่างไม่ชอบใจ ร่างบางเหยียดยิ้มมุมปากก่อนจะยื่นเท้าออกไปสกัดการก้าวเดินของมีลด้วยความแม่นยำ
ฟุ่บ !
“โอ๊ย !!”
ร่างสูงล้มคะมำลงกับพื้นไม่เหลือสภาพ ทำให้ดีเดย์ที่เดินนำอยู่หันกลับมาทำหน้าดุใส่เพื่อน ส่วนเจ้านายก็ปล่อยเสียงหัวเราะออกมาอย่างพอใจ ทำเอามีลกัดฟันด้วยความอับอาย เขาไม่เข้าใจว่าล้มได้อย่างไรในเมื่อเดินอยู่ดี ๆ นอกจากว่า…
มีลไล่สายตามองจนมาหยุดที่ร่างของหญิงสาวคนเดียวในกลุ่ม ใบหน้าแสนเรียบเฉย แววตาเรียบนิ่งปรากฏระลอกคลื่นบางอย่าง ก่อนริมฝีปากบางนั้นจะเหยี
