บทที่ 17 น้ำพึ่งเรือ เสือพึ่งป่า

1745 Words

“รถอยู่ไหน” เสียงทุ้มเอ่ยปากถามทั้งที่แขนกำลังล็อกคอเธอไว้แน่น ท่าทางอย่างกับนักโทษหนีความผิด แต่นอกจากเขาจะไม่ได้คำตอบแล้ว เธอยังขืนตัวไม่ยอมขยับตามแรงลากของเขาหลังจากถูกลากออกมาถึงลานจอดรถ “นี่ ถามทำไมไม่ตอบ !!” นีลชักสีหน้าหงุดหงิด “ไม่ใช่เรื่องของฉัน ปล่อยได้แล้ว” เธอเงยหน้าสบตาเขาพลางเอ่ยเสียงเรียบนิ่งอย่างไม่พอใจ แค่โดนนีลใช้เป็นเครื่องมือบังหน้ามันก็มากพอแล้ว “บอกแล้วไงว่าไม่ เธอกับฉันเราลงเรือลำเดียวกันแล้ว” ร่างสูงตอบกลับเสียงเข้ม วันนี้ตัวเขารู้ดีว่าผู้เป็นพ่อนัดมาทำไม และได้ตระเตรียมแผนการหาผู้หญิงมาสวมบทเป็นแฟนปลอม ๆ เฉพาะกิจ แต่ไม่รู้ทำไมคนที่ไวท์จ้างไม่ยอมมาตามนัด “ใครบอกว่าฉันจะลงเรือลำเดียวกันกับนาย !” ร่างบางเอ่ยเสียงเย็น มองจากดาวอังคารก็รู้ว่าเขากำลังประสบปัญหาถึงขั้นเอาเธอมาอ้าง และคนน่ารำคาญแบบนี้คงจะสลัดไม่หลุดแน่ ๆ เธอรู้ดีว่าตัวเองก็ต้องการความช่วยเหลือ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD