แกร๊ก…
ประตูห้องถูกปิดลงอย่างแรง ร่างสูงทิ้งตัวลงบนที่นอนกว้าง นัยน์ตาคมกริบเหม่อมองเพดาน แต่ที่จริงในหัวผุดภาพเหตุการณ์ในวันนี้ขึ้นมา ใบหน้าสวยแสนเย็นชาขาวซีด นัยน์ตาเบิกกว้างก่อนจะเปลี่ยนเป็นถลึงตาจ้องมองอย่างไม่พอใจ เขารู้ดีว่าสายตาของคนทั้งห้องกำลังพุ่งตรงมาด้วยความอยากรู้อยากเห็น เขาไม่รอให้เธอปฏิเสธก็จัดการวางมันลงบนโต๊ะทันที ชั่วขณะนั้น ใบหน้าเรียบเฉยกลับทำให้เขารู้สึกเอ็นดูมาก อยากจะหัวเราะออกมาดัง ๆ ว่าในที่สุดก็ทำให้เธอมีปฏิกิริยาโกรธเคืองหรือโมโหได้แล้ว แค่คิดก้อนเนื้อในอกพลันเต้นแรงขึ้นมาอีกครั้ง
“ตื่นเต้นมากสินะ”
มือหนายกขึ้นมาทาบทับตำแหน่งหัวใจ ก่อนจะพึมพำกับตัวเองเสียงแผ่ว นี่เป็นครั้งแรกที่เขาทำอะไรเอาใจคนอื่น โดยปกติก็เป็นคนที่ถูกจับตามองอยู่แล้วเลยไม่สนใจสายตาใคร
“ยัยบ้าถ้ากินไม่หมดเธอตายแน่”
น้ำหวานแก้วนั้นใช่ว่าเขาจะเสียเงินซื้อให้ใครง่าย ๆ นะแต่คิดไปคิดมา ช่าง
