“อ๊ะ !”
ร่างสูงตวัดแขนโอบเอวบางเข้ามาแนบชิด จมูกได้กลิ่นหอมแสนคุ้นเคยเหมือนในคืนนั้น ทำให้เขารู้สึกลำคอแห้งผาก ก่อนจะสลัดความรู้สึกมากมายทิ้งไปและเอ่ยเสียงลอดไรฟัน
“ระวังตัวไว้เถอะจะโดนท่าหมาสักวัน !”
นัยน์ตาคมกริบจ้องมองร่างบางแน่วแน่ จนเธออดรู้สึกขนลุกชันไม่ได้ ก่อนจะขืนตัวออกจากร่างสูง แต่ยิ่งดิ้นเขาก็ยิ่งกอดรัดร่างเธอให้จมลงไปในอ้อมกอดมากยิ่งขึ้น
“ปล่อยเดี๋ยวนี้ !” เพราะวันนี้ใส่ชุดเดรสเธอเลยขยับตัวลำบาก
“ไม่ปล่อย มีปัญญาก็หาทางออกเองสิ”
ใบหน้าสวยฉายแววไม่พอใจ แม้จะพยายามรักษาความนิ่งสงบมากแค่ไหนแต่ก็ไม่อาจรอดพ้นสายตาคมกริบของนีลไปได้
“แน่ใจนะว่าจะไม่ยอมปล่อย” มาเฟียกัดฟันเอ่ย
“คำไหนคำนั้น แต่มีคนบางคนที่ไม่สนใจคำพูดของตัวเอง !” นีลเอ่ยเสียงเข้มและตั้งใจกระทบกระเทียบเธอกับเรื่องในคณะวันนี้
เวลานี้ร่างสูงรู้สึกราวกับตัวเองเป็นผู้กำชัยชนะ เขาโน้มหน้าสบตาเธอด้วยประกายตาวาววับ แ
