บทที่ 8 คนมีเจ้าของ

1677 Words

“อยากให้ไปส่งไหม ?” เสียงกระซิบแหบพร่าดังขึ้นจากข้างหลังพร้อมแรงกอดรัดรอบเอวเล็ก ทำให้เธอขมวดคิ้วและหันกลับไปมองร่างสูงเจ้าของใบหน้าหล่อเหลาราวรูปสลัก เรือนผมสีเทาของเขาดูยุ่งเหยิงจนเธออดไม่ได้ที่ยื่นมือบางออกไปจัดมันให้เข้าที่เข้าทาง “แล้วแต่นาย” ร่างบางตอบเสียงเรียบเพราะสำหรับเธออะไรก็ได้ทั้งนั้นไม่ไปส่งก็แค่เรียกแท็กซี่มารับ ไม่เห็นจะยากเลย แต่คนที่ได้ฟังน้ำเสียงแสนเฉยชาของเธอกลับหงุดหงิดขึ้นมาเล็กน้อย “งั้นไม่ไปส่งนะ ฝากล็อกประตูให้ได้ด้วย” คนอย่างนีลก็ไม่คิดง้อใครอยู่แล้ว ในเมื่อเธอแล้วแต่เขาอย่างนั้นก็กลับเองไปแล้วกัน ร่างสูงคิดในใจก่อนจะปล่อยมือออกจากเอวคอดและซุกหน้าลงกับหมอนอย่างสบายใจ ส่วนร่างบางก็ลุกขึ้นแต่งตัวและเดินทางออกจากคอนโดมิเนียมเขาในช่วงเช้าด้วยรถบริการรับส่งในแอปสีเขียวเพื่อมาเอารถส่วนตัวที่ลานจอดรถ Zombie Pub เมื่อกลับมาถึงคอนโดมิเนียมของตัวเองแล้วเธอถึงพึ่งรู้ว่าร่างกายแสนถึกทนนั้นอ่อนไหวมากแค่ไหน เพียงล้มตัวลงนอนความร้าวรานทั่วทั้งร่างโดยเฉพาะกลางกายทำเธอปวดจนน้ำตาเล็ดเลยละ แต่เพราะกลัวไปเรียนตอนบ่ายสามโมงไม่ไหวเลยรีบข่มตานอนทันที เพราะตอนนี้เป็นเวลาแปดโมงเช้าของวันเสาร์ ยังพอมีเวลาให้เธอได้พักผ่อนอีกหลายชั่วโมง มหาวิทยาลัยพรินซ์ แสงแดดอบอุ่นในช่วงบ่ายแก่ทำให้ร่างบางหลับสบายจนกระทั่งมีมือมาสะกิดที่สีข้างมาเฟียจึงรีบงัวเงียตื่นขึ้นมา “อาจารย์ออกไปแล้ว” “อือ” เธอพยักหน้าให้มินะ ก่อนจะเก็บข้าวของลงกระเป๋า แม้วันนี้เป็นวันเสาร์นิสิตปีสามอย่างพวกเธอก็ต้องมาเรียนเพราะอาจารย์นัด โชคดีที่วิชานี้ไม่มีอะไรมากเธอเลยแอบงีบตลอดคาบ “แหม ท่าทางเพลียจัด” ใบหน้าสวยสุดเซ็กซี่มาพร้อมเสียง ทำให้เธอที่กำลังง่วนเก็บของละสายตามามองยาหยีที่ทำสีหน้าท่าทางเจ้าเล่ห์ “เพลีย” มาเฟียตอบแข็งทื่อ “เย็นชามาก เขาหล่อขนาดนั้นไม่ชอบเหรอ ?” ร่างบางใบหน้าสวยจัดหรี่ตามองเพื่อนสาวอย่างยาหยีที่เอ่ยปากถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น รวมถึงเปอร์เซียและมินะด้วยที่จ้องมองเธออย่างรอคอยคำตอบ เธอนึกไปถึงค่ำคืนแสนเร่าร้อนกับผู้ชายคนนั้นแล้วได้แต่ยกยิ้มมุมปาก เพราะถือว่าเป็นประสบการณ์ที่แปลกใหม่ดี อีกอย่างเรื่องความหล่อของเขาก็ไม่ได้อยากปฏิเสธว่าผู้ชายคนนั้นหล่อเอามาก ๆ เลยละ “เขาชื่อนีล หล่อดี” “แค่นี้ ? แล้วไม่รู้สึกชอบเขาเลยเหรอ” เปอร์เซียถามต่อ “พึ่งเจอกันไม่กี่ชั่วโมง เอาอะไรมาชอบ” มาเฟียสบตามองเพื่อน “นั่นสิ” และพวกเธอต่างก็พยักหน้ารับอย่างเห็นด้วย เรื่องบนเตียงกับเรื่องหัวใจมันคนละอย่างกัน แต่ถ้าเพื่อนไม่คิดมากกับความสัมพันธ์ในครั้งนี้ก็ได้ เคยได้ยินคนพูดกันว่า ‘ครั้งแรกมักทำให้ตัดใจยากเสมอ’ แต่ดูจากสีหน้ามาเฟียแล้วท่าจะใช้ไม่ได้ผล เพื่อนคนนี้เย็นชาชะมัด ! มาเฟียเก็บของเสร็จก็ลุกขึ้นยืนทันทีเพราะวันนี้มีเรียนที่ ช็อปวิศวกรรม อย่างที่บอกว่าตอนเปิดเทอมลงเรียนพร้อมพวกเจ้านาย บางวิชาเลยไม่ได้เรียนกับแก๊งเพื่อนสาว “แกจะไปเรียนแล้วเหรอ ?” มินะเปลี่ยนเรื่องถามเพื่อน “อือ อีกไม่กี่นาทีจะเริ่ม ว่าจะแวะซื้อชานมไข่มุกร้านเจ๊น้ำ” “อยากกิน แต่ช่วงนี้ลดน้ำหนัก” เปอร์เซียเอ่ยตาละห้อยทำให้เธอยื่นมือไปบีบแก้มเพื่อนสาวคนสวยด้วยความมันเขี้ยว “ลดอะไร ตัวเล็กแค่นี้” “จริงนะ น้ำหนักขึ้นตั้งสองกิโลฯ แน่ะ” “ไม่เชื่อย่ะ !” ยาหยีเอ่ยแทรกขึ้นมาพลางเบะปาก “โอ๊ะ ไอ้นายมันตามแล้วฉันรีบไปก่อนนะ” เธอรีบโบกมือลาแก๊งเพื่อนสาวเมื่อเห็นแชตของเพื่อนชายคนสนิทอย่างเจ้านายทักมาเตือน เลยรีบขอตัวออกมา อย่างไรวันนี้ก็ต้องได้กินชานมไข่มุกร้านเจ๊น้ำก่อนไปเรียน ร่างบางในชุดนักศึกษาเสื้อพอดีตัวสวมทับด้วยเสื้อช็อปสีน้ำเงินเข้มกับกระโปรงทรงเอผ่าข้าง รีบวิ่งออกจากตึกคณะวิศวะทันทีเพื่อมุ่งหน้าไปยังช็อปสาขายานยนต์ที่อยู่ไม่ไกล เมื่อมาถึงช็อปก็รีบโยนกระเป๋ามาวางไว้บนโต๊ะ ก่อนจะออกมาซื้อชานมไข่มุกกิน เธอเป็นคนค่อนข้างติดน้ำหวาน ยิ่งเวลาเมาค้างพอได้กินแล้วมันสดชื่นมาก ริมฝีปากบางสีแดงระเรื่ออย่างเป็นธรรมชาติดูดกลืนชานมในแก้วอย่างมีความสุข ใบหน้าสวยระบายยิ้มมุมปากเบา ๆ ทำเอาใครหลายคนที่มองอยู่ต่างตาพร่าไปกันหมด รวมถึงร่างสูงในชุดไพรเวตเรือนผมสีเทาสวยโดดเด่น นัยน์ตาคมทรงเสน่ห์หยุดสายตาไว้ตรงนั้นเนิ่นนานอย่างไม่แน่ใจ ว่าใช่ผู้หญิงคนเมื่อคืนไหม จนกระทั่งเธอหันมาถึงรู้ว่าเป็นคนเดียวกัน ‘บังเอิญ’ ชะมัด ทั้งที่อุตส่าห์จะลืมแล้วแท้ ๆ ไม่คิดว่าเพียงไม่กี่ชั่วโมงที่ยังไม่ทันได้ลืมเลือนก็ได้มาเจอเธอแล้ว “มองอะไรวะ ?” เสียงเข้มของไวท์เอ่ยปากถาม ก่อนนัยน์ตาสีฟ้าจะมองตามทางที่เพื่อนมองอยู่ มุมปากเขายกยิ้มทันทีเมื่อเห็นว่านีลมองสาวสวยเรือนผมสีบลอนด์คนเดียวกับที่มันหิ้วไปกกเมื่อคืน “เฮ้ย สาวคนเมื่อคืนนี่” แบดเอ่ยแทรกขึ้นมา เพราะเขากับเลนินไปแวะห้องน้ำเลยเดินมาช้า แต่เมื่อมาถึงระหว่างทางไปช็อปคนตาไวอย่างแบดก็สังเกตเห็นร่างบอบบางของมาเฟียที่กำลังเดินกินชานม และเมื่อหันกลับมาดันเห็นเพื่อนแสนร้ายกาจอย่างนีลกำลังมองเธอตาไม่กะพริบ เขาจึงเอ่ยปากแซวขึ้นมา “อืม” นีลครางรับในลำคอก่อนจะหันมาทำตาดุใส่แบด เพราะเพื่อนตัวดีดันส่งยิ้มเจ้าเล่ห์มาให้เขาเลยต้องดักคอมันไว้ก่อน “ไม่เข้าไปทักหน่อยวะ” เลนินเอ่ยเสียงเรียบ “เออ ไม่อยากสานต่อเหรอ สวยนะเว้ย” เพราะนีลไม่คั่วกับสาวที่ไหน มีแต่ได้ จบ และแยกย้าย แต่แบดเห็นว่าสาวผมบลอนด์คนนี้เป็นคนแรกที่นีลเข้าหาก่อน เลยคิดว่าเพื่อนอาจจะชอบอยู่บ้าง “ไม่จำเป็น” นีลปรายตามองเพื่อนและเอ่ยตอบเสียงแข็ง นัยน์ตาคมทรงเสน่ห์ละสายตาจากร่างบาง เพื่อจะเดินเข้าไปทำธุระที่ตึกคณะวิศวะแต่เสียงของแบดกลับทำให้เขาชะงักกึก “เฮ้ย ดูนั่น” สาวสวยที่กำลังตกเป็นประเด็นให้สี่หนุ่มมองอยู่กำลังเดินถือชานมกลับช็อปวิศวะ แต่เสียงเอ่ยรั้งไว้แสนคุ้นเคยทำให้เธอหันมาแทบจะทันที “เจ๊เฟีย !!” เสียงตะโกนเรียกทำให้เธอขมวดคิ้วมองน้องรหัสอย่างกัสเขม็งเพราะไม่เข้าใจว่ามันเสียงดังทำไม พลางกวาดสายตามองทั่วทั้งร่างว่ามีตรงไหนที่บุบสลายไหมหลังจากมันหัวฟาดเข้าโรงพยาบาลตั้งแต่ไปเลี้ยงสายกัน นี่พึ่งได้เจอมันครั้งแรก “เรียกทำไมวะไอ้กัส” เธอขมวดคิ้วยืนรอน้องรหัสทั้งที่อีกไม่กี่นาทีต้องเข้าเรียนแล้ว กัสเดินเข้ามาใกล้ด้วยใบหน้าสงบเสงี่ยมจนมาถึงเธอมันก็กระแทกเข่าลงตรงหน้ามาเฟีย “เจ๊สุดที่รักยกโทษให้กัสด้วย จะไม่ปากดีอีกแล้ว” “อะไรของมึงลุกขึ้นเร็ว ๆ” เพราะท่าทางของทั้งคู่ทำให้หลายคนต่างเบิกตากว้างและคิดอะไรที่มันซับซ้อนกับความสัมพันธ์ของทั้งคู่ที่มากเกินกว่าพี่น้องสายรหัส ต่างกับมาเฟียที่ถลึงตามองดุกัส เพราะเธอรู้ไส้รู้พุงมันที่ทำแบบนี้คงตั้งใจแกล้งมากกว่า “ไม่เอา เจ๊ต้องยกโทษให้กัสก่อน” ไม่ว่าเปล่ายังยกแขนกอดรอบขาเรียวของเธออีก จะขยับก็กลัวว่าจะหงายหลังล้มลงกับพื้น “ไอ้กัส ปล่อยเดี๋ยวนี้ !” มาเฟียเริ่มชักสีหน้า “ไม่ปล่อย” และคนมึนอย่างกัสก็ไม่ยอมง่าย ๆ เช่นกัน “ทำอะไรกันวะ ?” เสียงทุ้มเอ่ยปากถามด้วยความแปลกใจ ชายหนุ่มใบหน้าหล่อร้าย เรือนผมสีน้ำตาล สวมเสื้อช็อปสีน้ำเงินเหมือนกับมาเฟียเดินเข้ามาหาคนทั้งคู่ “เจ้านายมึงมาช่วยดึงไอ้กัสออกเร็ว” “ไม่นะ เฮียเจ้าอย่าเอาเจ๊เฟียไป” “อะไรวะพวกกูจะไปเรียน” มาเฟียเริ่มจะหงุดหงิด มือบางพยายามกระชากหัวกระชากเสื้อของน้องรหัสออก และเจ้านายที่เดินออกมาตามมาเฟียไปเรียนก็รีบมาช่วยอีกแรง กลายเป็นภาพชุลมุนวุ่นวายของทั้งสามคนทันทีเมื่อกัสก็ดื้อด้านไม่ยอมปล่อย ตัดมาที่อีกด้าน ภาพนั้นทำให้นีลเดือดดาลขึ้นมาโดยไม่ทราบสาเหตุ จิตใจมันร้อนรุ่มจนยากจะระงับ ยิ่งเห็นทั้งสองคนตรงนั้นยิ่งทำให้มือหนากำเข้าหากันแน่น “แม่งมีเจ้าของแล้วเหรอวะ” เลนินเอ่ยออกมาเสียงไม่เบา “อย่างนี้มึงก็สอยเมียชาวบ้านดินีล” แบดเอ่ยเสริมทัพทันที ทำให้คนที่กำลังหัวร้อนและหงุดหงิดกับภาพตรงหน้าตวัดสายตามองเพื่อนทั้งสองคนอย่างไม่พอใจ “เออ โทษที” เลนินแค่นเสียงหัวเราะพลางเอ่ยขอโทษ “ฮอตฉิบหาย นั่นมาอีกคนละ” ไวท์พยักพเยิดไปยังผู้ชายอีกคนที่กำลังเดินเข้ามาแยกสาวสวยผมบลอนด์กับชายที่นั่งคุกเข่า “สรุปไอ้นีลไม่ใช่มือที่สามนะ แต่เป็นมือที่สี่ว่ะ ฮ่าฮ่า”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more