บทที่ 11 คนขี้หงุดหงิด
967 Words
Zombie Club
แสงสีวิบแวบแสบตามาพร้อมเพลงจังหวะเร้าใจ ทำให้บรรยากาศภายในผับหรูดูสนุกสนานมากยิ่งขึ้นโดยเฉพาะโต๊ะของหนุ่มวิศวะของมหาลัยพรินซ์ ผู้ชายหล่อเหลาสามสี่คนเรียกสายตาของบรรดาสาว ๆ ในผับได้เป็นอย่างดี ต่างคึกคักเป็นพิเศษเพราะอาหารตาเยอะ
“ไอ้เฟียมายังวะ กูเมารอจะตายห่าล่ะ” ฟิวเพื่อนในสาขาเอ่ย
“ใกล้ถึงแล้ว”
เจ้านายตะโกนตอบเพื่อนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม เพราะโต๊ะที่พวกเขานั่งเป็นแบบสี่เหลี่ยม ตอนแรกมาวินเพื่อนอีกคนจองโซนวีไอพี แต่พอมาถึงชั้นล่างดันว่างและทุกคนต่างก็อยากมองสาวเลยเลือกที่จะนั่งข้างล่างแทน
ระหว่างนั่นสาวสวยที่อยู่ไม่ไกลก็ยกแก้วขึ้นและช้อนสายตามองเจ้านาย เป็นเชิงขอชนแก้วซึ่งชายหนุ่มคนดังของคณะวิศวะก็ไม่ปฏิเสธสาวสวยคนดังกล่าว เรียกเสียงแซวชอบใจของเพื่อนได้เป็นอย่างดี
การกระทำทุกอย่าง ตกอยู่ในสายตาคมกริบ ของร่างสูงเรือนผมสีเทา บนชั้นสองโซนวีไอพี ริมฝีปากสีแดงเหยียดยิ้มด้วยท่าทางสมเพช พลางนึกไปถึงใบหน้าแสนเย็นชานั้น เขาอยากรู้จริง ๆ ว่าถ้ามาเจอแฟนตัวเองกำลังคั่วกับคนอื่นเธอจะทำหน้ายังไงกันนะ
“มองอะไรอยู่เหรอคะ?”
เสียงหวานเอ่ยขึ้นจากข้างหลัง ใบหน้าสวยเซ็กซี่มาพร้อมเรือนร่างสุดเพอร์เฟคในชุดเดรสสั้นสีแดงเพลิง เรือนผมสีดำถูกดัดลอนมาอย่างสวยงาม เธอมีชื่อว่า ฮันนี่ เป็นนางแบบสาวที่กำลังโด่งดังและที่สำคัญหล่อนชอบนีลมาก
เพราะเขาไม่เหมือนใคร ทั้งคู่เจอกันที่ผับหรูแห่งนี้เมื่ออาทิตย์ก่อนหลังมีความสัมพันธ์กัน ฮันนี่ก็คอยแวะเวียนมาหาเขาอยู่ตลอดเรียกแบบภาษาชาวบ้านก็คือมา อ่อย นั่นแหละ
นีลเข้าหายากถ้าเขาไม่อนุญาต ก็ไม่มีใครได้ขึ้นเตียงแบบซ้ำสอง ความอวดดีและร้ายกาจ มันกระตุ้นความอยากเอาชนะของฮันนี่ผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าเอาแต่ใจที่สุด
“มาทำไม?”
“แหม ทำไมถามซะเฉยชาจังเลยละคะ”
ฮันนี่เดินเข้ามาใกล้ร่างสูงของนีล ก่อนจะยื่นมือไปจับท่อนแขนแกร่งภายใต้เสื้อแจ็กเกตสีดำสุดเท่ด้วยท่าทางออดอ้อนซึ่งฮันนี่มั่นใจว่าผู้ชายร้อยทั้งร้อย ต้องใจอ่อนให้กับเธอร่วมถึงนีล
เพียะ!
แต่นางแบบสาวกลับโดนเขาสะบัดมือเธอออกอย่างแรงจนใบหน้าสุดเซ็กซี่ชาไปทั้งแถบด้วยความอับอาย
“ฉันเคยบอกเธอว่ายังไง”
นีลถามเสียงเข้ม ใบหน้าหล่อเหลาดูดุดันขึ้น แววตาคมลุ่มลึกฉายแววรำคาญอย่างถึงที่สุดจนฮันนี่สะอึกไปเล็กน้อย
“ฮันนี่เข้าใจ แต่ว่าวันนี้ที่แวะมาเผื่อนีลเหงา”
นางแบบสาวพยายามเอ่ยเสียงแผ่วราวกับรู้สึกผิด ฮันนี่ช้อนสายตามองเขาอีกครั้งและหวังว่านีลจะสนใจ แต่เปล่าเลยเขาหันหลังและยืนชิดระเบียง แววตาเหลือร้ายนั้นกำลังมองลงไปยังชั้นหนึ่ง ฮันนี่ไม่รู้เขามองอะไรเธอเม้มริมฝีปากแน่นก่อนจะเดินไปยืนข้างเขาและมองตามสายตา
“นีลมองอะไรเหรอคะ?”
“ไม่ใช่เรื่องของเธอ ออกไปซะ!”
“นีล!”
ฮันนี่กระแทกเสียงอย่างไม่พอใจ เมื่อโดนเขาปรายตามองเธอจึงรีบฝืนเก็บอารมณ์ไว้และเดินออกมาทันที พลางครุ่นคิดกับตัวเองไม่หยุดว่าอะไรที่สามารถดึงดูดสายตาของเขาไว้ได้
พ้นหลังนางแบบสาว นีลก็เอาแต่จับจ้องไปยังชั้นล่างเพราะความโดดเด่นของใครบางคน ทำให้คนอย่างเขาไม่อาจละสายตาไปได้ ผู้หญิงผมสีบลอนด์น้ำตาลและใบหน้าเฉยเมย
“มาหาแฟนสินะ”
ร่างสูงเอ่ยน้ำเสียงประชดประชันกับตัวเอง นัยน์คมลุ่มลึกมองร่างบางของเธอไม่วางตา ทั้งที่ไม่ใช่เรื่องของตัวเองสักนิดแต่กลับยืนรอดูอยู่นานว่าเธอจะจัดการยังไงกับแฟนของตัวเองที่กำลังนัวกับผู้หญิงคนอื่นอยู่ ชั่วขณะนั้นความคิดด้านมืดทำให้เขารู้สึกดีอย่างประหลาด
“หาตั้งนานมายืนส่องสาวอยู่นี่เอง”
มือหนาของแบดตบลงบนไหล่ของนีล ก่อนจะชะโงกหน้าลงไปมองชั้นล่างตามสายตาของเพื่อน เพียงไม่นานรอยยิ้มแสนเจ้าเล่ห์ของแบดก็เผยออกกว้างและเหล่ตามองเพื่อนอย่างนีล
“สาวคนนั้นอีกแล้ว”
“อะไรของมึง” นีลปรายตามองด้วยแววตาเย็นชา
“หรือมึงจะปฏิเสธวะ ชอบเขาเหรอ?”
แบดไม่สนใจสายตาของเพื่อน แต่กลับต้องการคำตอบที่แสนจะข้องใจมากกว่า แต่ไหนแต่ไรมานีลไม่เคยเป็นแบบนี้ อะไรคือการมองแล้ว มองอีก ถ้าบอกว่าบังเอิญ แล้วมันจะมองตามเธอทำไมตั้งแต่มหาลัยพรินซ์แล้ว
“ไม่เสือก!” นีลกระแทกเสียงเข้ม
“โถ่ มาทรงนี้ชอบเขาแน่ ๆ ไอ้สัสเอ๊ย!”
แบดหัวเราะดังลั่นพานให้คนขี้โมโหและหงุดหงิดง่ายอย่างนีลอารมณ์เสีย เขาตวัดสายตามองเพื่อนอย่างมาดร้ายแต่เพียงชั่วครู่ร่างบางของเธอก็หายไปจากครรลองสายตา
“ไปไกล ๆตีน”
นีลเอ่ยเสียงเข้มอย่างไม่สบอารมณ์ และคนหน้ามึนอย่างแบดก็ไม่มีทางสลดนอกจากอมยิ้มและรีบเดินไปนั่งโต๊ะประจำเพื่อเล่าให้เลนินและไวท์ฟัง
ส่วนคนที่โดนเพื่อนนินทาก็ไม่สนใจ เพราะเมื่อกวาดสายตามองจนทั่วเขาก็พบว่าเธอโดนผู้หญิงในชุดสีขาวรั้งเข้าหาตัว และใบหน้าสวยราวต้องมนตร์แต่กลับเผยแต่ความเย็นชาอยู่เป็นนิตย์ กำลังโดนผู้หญิงอีกคนหอมแก้ม
อยากตายเหรอวะ!
- Writer
