Live In with a Hot Detective (SPG)

3: HELP

(CEN)

Napaungol ako ng maramdaman ang sakit sa aking buong katawan. Namamanhid ang buo kong katawan at hindi ko maimulat ang aking mga mata. Nanghihina ako, ano bang nangyari?

Nanginig ako sa takot ng malala ang mga lalaking nagpumilit na ipasok ako sa itim na sasakyan.

“Hello, sino po ito?” tanong ko. Hindi ko alam kung sino ito pero sinagot ko pa din. Lumabas muna ako pansalamantala, maingay sa loob dahil nagkakasiyahan na. Tinignan ko ang wristwatch ko at nakitang alas-tres na ng madaling araw. After nitong tawag makikicharge na ako dahil pa-lowbatt na itong phone.

“Hello?”

“Hindi po kita marinig maingay po?” Sabi ng nasa kabilang linya kaya naman ay lumayo pa ako, wala na ako sa tapat ng bahay nila Pamela, iyong katrabaho kong may birthday.

“Hello? Sino po sila?” tanogng ko ulit.

Nagulat ako ng biglang may humintong itim na sasakyan sa may tapat ko at agad na tinakpan ang bibig ko bago pa ko makasigaw. Napumiglas ako pero dalawa silang lalaki at malalaki ang mga katawan kaya wala akong laban.

Nabitawan ko ang cellphone. Nang maisakay ako ay agad na pinaharuruot ang sasakyan paalis. Sinikmurahan ako ng isa sa mga lalaki na nagpahina sa akin ng husto. Nakainom na ako at nahihilo. Wala akong nagawa ng lamunin na ako ng kadiliman. HELP!

Takot na takot ako, hindi ko alam kung anong kailangan nila sa akin. Hindi ko alam kung nasaang lugar na ako. Hindi ko alam kung ilang araw na ako sa dito, hinang-hina na ako. Isang pandesal at tubig lang ang ibinibigay nila sa akin.

“Gising na pala pare” sabi ng isang lalaki. Lahat sila ay naka mask.

“Dalawang araw na. Ano daw bang gagawin sabi ni---“ hindi ko na sila narinig ng nagbulungan na lang ang mga ito habang sumusulyap sa akin.

Anong gagawin nila sa akin? Papatayin ba nila ako? Sasaktan? Wala naman akong ginagawang kasalanan sa kanila.

“SINO BA KAYO? ANONG KAILANGAN NIYO SA AKIN?!!!” sigaw ko sa mga ito.

“Manahimik ka!!”

“Sige na umpisahan niyo na. Pwede daw tikman sabi ni Boss bago niya dipatsyahin!” sabi naman ng isa pang lalaki.

Binalot ng sobrang takot ang aking buong katawan ko ng lumapit ang isa sa mga lalaki.

“Huwag kayong lalapit sa akin!!!”  Ngumisi lang ang lalaki at agad akong sinuntok sa aking tiyan. Halos mawalan ako ng malay dahil sa suntok nito. Hindi ako nakaalma ng sabunutan ako nito at sinampal na nagpaikot ng paningin ko. Nakagapos ang mga kamay ko sa aking likod at ang aking mga paa naman ay may kadena. Wala akong kawala.

Napatingin ako sa maliit na bintana kung nasaan ako, madilim na sa labas. Hindi ko alam kung may makakarinig ba sa akin kung sakaling magsusumigaw ako upang humingi ng tulong.

Nagtaasan ang mga balahibo ko ng marahang haplusin ng isang lalaki ang aking mukha.

“Ang ganda mo naman miss hindi ako makapaniwalang sa likod ng ganda mong iyan demonyo ka pala!” sabi ng lalaking dugyot at pulang-pula ang mga mata. Binasa nito ag kanyang labi saka tumingin sa kanyang mga kasamahan.

“Sariwang-sariwa, mukhang masarap” sabi nito saka ulit tumingin pa sa dalawang lalaking kasamahan nito. Kahit nakabalot ang kanilang mga mukha ay kita ko naman sa kanilang mga mata ang masamang balak ng mga ito sa akin.

Iniiwas ko ang aking mga mata sa kamay nito. Naipikit ko ng mariin ang aking mga mata ng bumaba ang mga haplos nito sa aking leeg.

Lord, natatakot po ako, iligtas niyo po ako. Kailangan pa po ako ng pamilya ko. Gusto ko na pong umuwi, siguradong hinahanap na ako nila Inay.

“Oh bakit parang takot na takot ka? Ilabas mo na ang kademonyohan mo!!” sabi nito saka sila sabay na sabay silang humalakhak.

Sinabunutan ako nito saka sapilitang hinalikan. Mabilis akong umiling para maiwasan ang mga labi nito. Ang sakit sa anit, lalo nitong hinigpitana ng pagkakahawak nito sa buhok ko upang hindi ko maigalaw ang aking ulo. Nanginig na ang buo kong katawan ng lumapit pa ang isang lalaki at naghubad ng pantaas nito.

“Parang awa niyo na!! pakawalan niyo na ako!!” sabi ko habang tumutulo ang aking mga luha. Gusto ko nang umuwi, I feel so helpless. Alam ko kahit anong gawin ko ay hindi ako makakaligtas sa mga ito dahil hindi ko alam kung nasaan ako. Malabo rin na may mahingiian ako ng tulong.

Lalo akong napahagulhol ng punutin ng isang lalaki ang aking pang-itaas. Gusto kong manlaban pero hindi ko magawa dahil nakagapos ako. Gusto kong takpan ang sarili kong pinagpyepyestahan na ng kanilang mga mata.

Ang kamay ng dalawang lalaki ay naglakbay sa maseselang parte ng katawan ko haggang sa wala na akong saplot na pang-itaas. Nanunuot ang lamig sa aking katawan pero mas malakas ang takot ng bumabalot dito.

Am I going to die? No, hindi pwede!! Kailangan ako ng pamilya ko.

Pumwesto ang isang lalaki sa aking likuran habang ang isa naman at nasa aking harapan. Ang isa naman na kasamahan nila ay nanonood lang at kinukuhanan kami sa tingin ko ng video.

“Tama na!! parang awa niyo na! huwag!!” nagpupumiglas ako habang humahagulhol habang binababoy nila ako. Hinawakan ng lalaking nasa likuran ko ang aking mga dibdib at marahas iyong pinagpipisil.

Please Just kill me.

“Puntang-ina pare, ang sarap lamasin ng dibdib!! Ang laki at ang lambot!!” sabi ng lalaking nasa likod ko saka ulit sila nagtawanan.

Hinawakan ng lalaking nasa harap ko ang aking mga binti saka tinanggal ang kadenang nasa paa ko. Pinilit nitong pinagparte ang aking mga binti at saka siya pumwesto sa aking gitna. Wala na akong nakagawa ng isiniksik nito ang kanyang mukha sa aking leeg saka ito pinaghahalikan.

“Tama na!! please! Huwag!!” despereda akong nagmakaawa sa kanila na tigigilan na nila ang pangbababoy sa akin ngunit parang wala silang tenga. Patuloy lang ang mga ito sa kanilang ginagawang kalapastangan sa akin.

“Sigurado massisyahan si Boss Sor dito kapag ipinanuod ko sa kanyan itong video” sabi ng lalaking kumukuha sa amin ng video.

“Parang awa niyo na!! patayin niyo na lang ako!!” hindi ako tumigil sa pagpupumiglas kahit ilang ulit na nila akong sinasampal. Nalasahan ko na ang dugo sa aking labi.

Sumigaw ako kahit hinang-hina na nang hubarin na nang lalaking nasa harap ko ang pantalon ko. Ang lalaki sa aking likuran ay inumpisahan na rin akong halikan sa aking leeg at balikat habang nilalamas pa din ang aking mga s**o.

Hindi ako tumugil ka pagpupumiglas habang masaganang bumubuhos ang aking mga luha. Ang utak ko’y sarado na sa paghingi ng tulong. Alam ko naman kasing wala nang makakatulong sa akin ngayon, maliban na lang kung tumigil sila sa kanilang pambababoy sa akin.

Nawawala na ang munting ag-asa sa puso ko na makaligtas ng maghubad na ng tuluyan ang lalaki sa aking harapan. Alam ng utak kong wala nang pag-asa pero an gang puso ko’y patulo’y ang pagtwag kina Itay at Inay, nagbabakasakaling bigla silang dumating at iligtas ako.

Panginoon ko, ikaw na ang bahala sa akin.

Akmang huhbarin na ng lalaki ang aking panty ng magsalita ang lalaking kumukuha sa amin ng video,

“Mga pare si Boss Sor tumatawag!” sabi nito at sinagot ang tawag. Nagpumiglas ako ngunit mas lalong hinigpitan ng mga lalaki ang pagkakahawak sa katawan ko.

Mula sa nakakalokong mukha ng kumukuha ng videoay napalitan ito ng gulat at pag-aalala.

“Masusunod Boss!!” aligagang sabi nito ska ibinaba ang cellphone.

“Puntangina, may paparating dawn a parak sa kabilang bodega na mag re-raid sabi ni Boss, bilis galaw na aalis na tayo!!” sigaw nito.

Nabuhayan ako ng loob ng marinig ang police siren. Kahit namamaos at nanghihina ay pinilit kong sumigaw baka sakaling marinig ako ng mga police.

Napasigaw ako dahil sa sakit ng mahigpit na hinawakan ng isang lalaki ang aking mga braso saka ako sapilitang itinayo. Wala ng maramdaman ang katawan ko kundi sakit at balewala na dito ang lamig. Panty na lang ang suot ko habang kinakaladkad ako ng mga ito.

Nang magtangka ako ulit ng sumigaw ay binusalan na nila ang aking bibig kaya hindi na ako makasigaw.

Nang makarating kami sa itim na sasakyan ay mabilisan nila akong ipinasok sa loob. Nanigas ako ng marinig ang mga palitan ng putok ng baril. Nanginginig na ang katawan ko dahil sa lamig at takot.

Pinaharurot na nag isang lalaki an gaming sinasakyan.

“Puta!! Pare bilis!!may sumusunod sa atin!! Bilisan mo!!” sigaw naman ng isa, napatingin ako sa baril na hawak nito. Hindi na lang ako umiik aat gumalaw dahil baka barilin niya ako. Naipikit ko ng mariin ang aking mga mata ng sunod-sunod na putok ang tumama sa aming sinasakyan.

“Iligaw mo Bobo!!!” sigawnaman ng isa, habang nakatingin sa kotseng nasa likod namin. Wala itong police siren at tanging sunod-sunod na busina lang ang kanyang ginagawa.

“May tama ako!!” sigaw naman ng driver. Ang sigaw na aking pinakawalan ay parang isang bulong lang dahil sa busal ng aking bibig.

Napaigik ako ng tumama ako sa katabi kong lalaki ng bilang lumiko ang sinasakyan namin sa matalahib ng lote.

Nagsibabaan ang mga ito, saka ako maharahas na hinila. Wala na ang kotseng sumusunod sa amin. Tuloy-tuloy nila akong kinaladkad. Ang mga tuhod ko ay bibigay na. Sobrang hinang-hina na ako.

Puro mura at sabunot ang natanggap ko ng mapaupo ako dahil hindi ko na talaga kaya.

“Tayo!!!! O baka gusto mo nang mamatay?!!” sabi ng may hawak ng baril. Dali-dali akong tumayo kaya nakapagpatuloy kami sa paglakad-takbo.

Napamura na lang din ako sa isip ko ng bigla na lang natumba ang lalaking may hawak ng baril. Nanlalaki ang mata kong nakatingin dito, kahit madilim ay kitang-kita ko ang butas sa kanyang noo dahil sa tama ng baril.

“Anong gagawin natin??” tanong naman ng driver namin kanina na may tama rin.

“Puta, tumakas na tayo!! Iwan na natin yang babaeng iyan!!” sabi naman ng isa saka sila sabay na tumakbo paalis, iniwan akong gulat na gulat pa din sa nangyari sa isang lalaki.

Shit!! Cenny Rose!! Tumino ka!! Kailangan mong humingi ng tulong!!

Tumingin ako sa paligid pero wala akong makitang kabahayan, puro talahib lang. Inumpisahan ko ng maglakad kahit hindi ko alam kung saan ako patungo. Nagbabakasali na may makakita sa akin at tulungan ako.

Niyakap ko ang sarili ko, awang-awa ako sa sarili ko. Ano bang kasalanan ko bakit kilangan kong maranasan ang mga ito?

Mag-iisang oras na ata akong naglalakad, gutom, pagod at takot na lang ang nararamdam ko.

Nabuhayan ako ng loob ng makita ang kalsada. Napakadilim ng ng paligid, hindi ko alam kung may dumadaan ba dito pero mas may tsansa naman ako.

Napaupo ako sa gilid ng daan habang nag-aabang ng mga dadaaan. Taimtim ng umuusal ng panalangin sa Panginoon na sana’y tulungan at gabayan ako nito.

Ilang minuto na ang nakalipas ngunti wala pa ring dumadaan kaya naman ay inumpisahan ko ng maglakad sa gilid ng kalasada, baka sa banda roon ay mayroon makakatulong sa akin.

Inipon ko lahat ng lakas ko ng makakita ng ilaw na papalapit sa akin, iniharang ko ang sarili ko sa gitna ng kalsada kaya naman ay napatigil ang sasakyan. Hindi ko na napigilan ang mga luha kong kanina ko pa pinipigilan.

Lumabas sa sasaskyan ang isang lalaki, wala na akong pakialam kahit hubo’t-hubad na ko sa harap nito ang mahalaga ay matulungan ako nito para makauwi na.

“Tulungan mo ako, parang awa mo na!!” sabi ko saka ako lumapit dito. Binuksan nito ang likod ng kanyang sasakyan at kumuha ng jacket saka ito isinuot sa akin. Iginiya ako nito sa frontseat saka sumakay sa driver seat. Hindi ko na napigilan ang paghagulhol ko.

Maraming salamat Panginoon at hindi mo ako pinabayaan.

Humarap ako sa lalaking tumulong sa akin, saka koi to pinasalamatan. Hindi ko na alam kung anong mangyayari sa akin kung wala siya. Baka hindi ko na kayanin pa hanggan bukas.

Sa sobrang pagod, gutom, takot, at saya ay hindi ko namalayang nakatulog na ako.