EP2
597 Words
#2 สุดทางรัก ถึงทางตัน
{วี ? ธาม}
คนตรงหน้าจ้องฉันเขม็งแต่ไม่ปริปากพูดอะไรพลางหยิบบุหรี่มาจุดสูบแล้วพ่นควันใส่หน้าฉัน สักวันไม่ฉันก็เขาคงเป็นมะเร็งตาย
"ไม่พอใจหรือไง" ฉันถามทั้งที่ตัวเองก็รู้คำตอบดี
"เปล่า จะทำอะไรก็ทำ" พี่ธามพูดพลางไหวไหล่อย่างไม่แยแสก่อนจะทิ้งบุหรี่แล้วกระชากหน้าฉันให้เข้าหาบดขยี้จูบลงมาที่ปากฉันอย่างหนัก
"สกปรกว่ะ" ฉันด่าทันทีเมื่อพี่ธามผละตัวออกไป
"ยังไง" เขาเลิกคิ้วถาม
"เพิ่งเอากับคนอื่นมายังมีหน้ามาจูบกับวีอีก"
"โธ่ ฉันไม่เคยจูบกับใครนอกจากเธอเถอะ" ฉันต้องดีใจกับถ้อยคำหวานของเขาใช่ไหม
"หึ" ฉันแค่นหัวเราะในลำคอพลางมองหน้าเขาอย่างเอือมระอา
"กระเป๋าเพิ่งออกมาใหม่วีอยากได้ไหม" และทุกครั้งที่ฉันจับได้ว่าเขามีสัมพันธ์กับคนอื่น เขามักจะหาสิ่งของมาฟาดหัวฉันแบบนี้เสมอ
"ถ้าจะให้ก็ให้ไม่ต้องถาม" ฉันว่าพลางหลับตาลงโดยมีเขาที่ลูบแผ่นหลังฉันเบาๆไม่ห่างเป็นการปลอบประโลมฉันให้หลับ
เหมือนคำพูดระหว่างเรามันจะเย็นชา แต่ทว่าเราทั้งสองเป็นแบบนี้ตั้งแต่คบกัน คนภายนอกอาจมองว่าเราไม่ได้รักกันแต่จริงๆแล้วเราทั้งสองรักกันมากเลยแหละ.......มั้ง
ในวันถัดมาฉันมาหาพี่ธามที่สนามแข่งรถข้างกายมีลูกน้องของเขาขนาบข้างถึงสองคน เมื่อก่อนฉันทำงานอยู่ที่สนามแข่งรถพี่ธามเหมือนกัน แต่พอเราแต่งงานกันเขาก็ให้ฉันเลิกทำงานทุกอย่าง เขาให้ฉันอยู่บ้านเฉยๆ โดยที่เขาจะเป็นคนทำงานหาเลี้ยงฉันและครอบครัวเอง
เมื่อเดินมาถึงห้องทำงานของเขาไม่ทันที่ฉันจะเปิดประตูเข้าไป ประตูห้องก็ถูกเปิดออกพร้อมกับผู้หญิงคนหนึ่งที่เดินออกมาจากห้องด้วยสภาพที่ไม่ดีเท่าไหร่
เมื่อเธอคนนี้เห็นหน้าฉันเธอก็มีท่าทีตกใจแต่แว๊บเดียวเท่านั้นรอยยิ้มร้ายก็ปรากฏบนใบหน้าของเธอ ในจังหวะที่เธอกำลังเดินผ่านหน้าฉัน ฉันใช้มือของฉันจับแขนเธอไว้
"เดี๋ยว"
"มีอะไรรึเปล่าคะ หนูต้องรีบไปทำงาน" ยิ้มเย้ยหยันให้ฉัน
"ไม่มี" ฉันปล่อยแขนเธอให้เป็นอิสระ มองตามแผ่นหลังของเธอที่เดินออกไปจนสุดสายตา พลางหันมาเอ่ยคำสั่งบางอย่างกับลูกน้องที่ยืนอยู่ข้างๆ "รู้ใช่ไหมว่าต้องทำยังไง" ฉันเอ่ยสั่งเสียงเรียบ
"ครับ" พีชตอบรับก่อนจะเดินออกไปพร้อมกับลูกน้องอีกสองคน
ฉันเปิดประตูเข้าห้องทำงานพี่ธามมาพลางกวาดสายตามองไปรอบๆ แล้วหยุดสายตาอยู่ที่ใบหน้าของพี่ธามที่กำลังนั่งหลับตานิ่งอยู่ที่โต๊ะทำงานเหมือนเหนื่อยล้ากับอะไรบางอย่างมา
ฉันคว้าแจกันที่อยู่แถวนั้นมาถือไว้แน่นเดินตรงมายังพี่ธามที่กำลังนั่งหลับไม่รอให้เสียเวลาฉันฟาดแจกันที่อยู่ในมือใส่หัวเขาทันที
"เหี้ยไรวะ" เขาลืมตามองพลางสบถถามด้วยความไม่พอใจ ของเหลวสีแดงสดก็ค่อยๆไหลลงมาอาบหน้าของเขา "อะไรวะวี"
"โทษที วีเผลอทำแจกันหลุดมือ
- Writer
