ตอน รับมือกับการถูกหาเรื่อง
“แต่ทำไมเธอไม่กลัวแก สงสัยแกจะเหมือนหุ่นไม้มากกว่าคน”
“ลุงคะ ตอนนี้ฉันไม่ได้ดูแย่แล้วนะ ดูหน้าฉันสิ ไม่มีสิวสักเม็ด ไม่นานฉันจะผู้หญิงเป็นที่สวยงาม”
“หลงตัวเอง!”
“ชิ! ลุงกลัวว่าจะมีคนมาจีบฉันมากกว่า ถึงเวลานั้นมีคนมาต่อแถวหน้าประตู ลุงจะรู้ว่าที่ฉันพูดไม่เกินจริง”
“กินเข้าไปได้แล้ว! พูดมากจริง ฉันกลัวว่าถึงเวลานั้นจะไม่มีหมาสักตัวมามองแก ยืนเกาะคานห้อยโตงเตง เป็นภาระให้ฉันกับคุณนายต้องเลี้ยงดู”
ถูกชิ้นเป็ดคำโตยัดปากจึงเถียงไม่ได้ ทว่ารสชาติเค็มนำหอมเครื่องเทศทำให้เธอสนใจอาหาร เนื้อเป็ดชุ่มฉ่ำไม่แห้งเหนียวบวกน้ำซอส ไหลกระจายทั่วโพรงปาก ยิ่งเคี้ยวยิ่งอร่อย ผิงผิงได้แต่พยักหน้าหงึก เธอรู้แล้วว่าทำไมร้านนี้ถึงขายดี
“กินเส้นบะหมี่ด้วย คลุกน้ำมันหมูเจียวกระเทียมอร่อยอย่าบอกใครเชียว”
“ซู๊ด! ลุงพรุ่งนี้ไปซื้อมาให้กินอีกได้มั้ย”
“ตะกละ!”
วันแรกของการไปโรงเรียน
