Kinn & KaemSai 1 - แค่เพื่อน

1106 Words

ตู้ม! ณ สระว่ายน้ำเก่าหลังมหาวิทยาลัย S ร่างบางในชุดนักศึกษารัดรูปกระโปรงทรงเอสั้นเหนือเข่า ยืนกอดอกมองแผ่นหลังขาวผ่องเนียนใสของ คินท์ เพื่อนชายคนสนิทที่กำลังว่ายน้ำในสระอย่างจริงจัง “คนอะไรขาวยิ่งกว่าผู้หญิงอีก” แก้มใส ที่กำลังยืนมองเพื่อนรักอยู่นั้นก็เอ่ยพึมพำกับตัวเองออกมา แม้จะเห็นบ่อยแล้วก็ตาม แต่ก็ยังไม่ชินกับผิวขาวที่เมื่อกระทบกับน้ำและแสงแดดอ่อน ๆ ในยามเย็นแบบนี้ ยิ่งทำให้เกิดออร่าเปล่งประกายจากตัวเขา ในตอนที่เธอกำลังจ้องมองเขาเคลื่อนไหวว่ายน้ำอยู่นั้น ใบหน้าหล่อก็โผล่พ้นน้ำขึ้นมาเมื่อว่ายมาถึงขอบสระตรงที่แก้มใสกำลังยืนอยู่ สองสายตาจ้องมองกันอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่แก้มใสจะเป็นคนเอ่ยพูดขึ้นเพื่อทำลายความรู้สึกบางอย่างในสายตาที่กำลังส่งสื่อถึงกัน “เอาน้ำมาให้” ใบหน้าหวานสะบัดไปมองทางด้านหลังให้คนที่อยู่ในสระมองไปยังขวดน้ำที่เธอเอามาให้ซึ่งได้วางไว้อยู่บนโต๊ะเรียบร้อยแล้ว “เย็นนี้มึงจะอยู่เป็นเพื่อนกูไหม” คินท์ใช้แขนทั้งสองข้างทาบที่ขอบสระเงยหน้าเอ่ยถามเพื่อนสาว “อยากให้กูอยู่ไหมล่ะ” แก้มใสนั่งคุกเข่าหนึ่งข้างกับขอบสระตรงหน้าเพื่อนชายพร้อมกับจ้องตาเอ่ยถามอย่างคาดคั้น “มึงอยากอยู่หรือไม่อยากอยู่แค่นั้น” ดวงตาคมพยายามมองใบหน้าหวานของเพื่อนสาว แต่ก็ต้องไปสะดุดกับกระโปรงสั้นตัวจิ๋วที่ร่นขึ้นด้วยท่าทางที่ล่อแหลมจนเกือบจะเห็นสิ่งที่อยู่ด้านใน “มึงก็บอกมาสิ ว่าอยากให้กูอยู่เป็นเพื่อนไหม” เจ้าตัวที่ไม่รู้ว่ากำลังโป๊อยู่คาดคั้นจะเอาคำตอบอีกครั้ง เพื่อนสาวและเพื่อนชายทะเลาะกันเสียงดังลั่นไปทั่วสระที่มีเพียงทั้งคู่เท่านั้น “กูถามความต้องการของมึง เดี๋ยวหาว่ากูบังคับให้อยู่อีก” พูดจบเขาก็หันหลังให้กับเธอเพื่อหลีกเลี่ยงการมองภาพวาบหวิวตรงหน้า “คนอย่างกูถ้าไม่อยากทำอะไร มีใครบังคับกูได้เหรอวะ…” แก้มใสคิดว่าที่เขาหันหลังให้เธอเพราะไม่อยากจะคุยด้วย จึงเกิดอาการน้อยใจขึ้น เพราะทุกครั้งหลังเลิกเรียน เมื่อเขามาว่ายน้ำ เธอก็มักจะมานั่งเล่นนั่งเฝ้าเป็นเพื่อนอยู่ประจำ ทั้งที่นั่งเฝ้าทุกวันแท้ ๆ ทำไมต้องถามกันด้วยว่าวันนี้อยากอยู่หรือเปล่า คินท์ไม่ได้เป็นนักกีฬาว่ายน้ำหรืออะไร เขาแค่ชอบออกกำลังกายด้วยการว่ายน้ำ และที่นี่ก็เป็นสระเก่าไม่มีใครมาใช้นอกจากเขาคนเดียว “…ถามอะไรโง่ ๆ ” เมื่อเพื่อนชายถามอะไรที่ไม่เข้าหูและทำท่าทางไม่ถูกใจ แก้มใสจึงพลั้งปากพูดออกมาเพราะความโมโหบวกกับความน้อยใจ “ปากดีนักนะ” คินท์ที่ได้ยินก็รีบหันกลับมาจ้องมองตาเขม็ง “กูไม่ได้มีดีแค่ปากด้วยนะ” แก้มใสโน้มหน้าเข้าไปใกล้เพื่อท้าทาย ใบหน้าหวานอยู่ห่างจากใบหน้าหล่อแค่เอื้อม เธอยังคงส่งสายตายียวนไม่ยอมหยุด ความไม่ยอมกันนี้เกิดขึ้นอยู่บ่อยครั้ง และในครั้งนี้ เหมือนแก้มใสจะยั่วโมโหเขาได้สำเร็จ “กรี๊ด” แก้มใสร้องดังลั่นด้วยความตกใจ เมื่อมือหนาดึงข้อมือเล็กกระชากเธอลงสระอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว ตู้ม! คนตัวเล็กจมลงใต้น้ำทันทีและมือหนาก็คว้าเอวของเธอเอาไว้ เมื่อใบหน้าสวยโผล่พ้นน้ำ แก้มใสก็รีบกอบโกยอากาศเข้าปอด พร้อมกับสำลักไอออกมา “ไอ้บ้าคินท์ รู้ทั้งรู้ว่ากูว่ายน้ำไม่เป็น ไอ้เหี้ย” ยิ่งเขาทำแบบนี้เธอก็ยิ่งกร่นด่าเป็นชุด ไม่ห่งไม่ห่วงเรื่องอากาศที่หายใจมันแล้ว ตอนนี้เธอจะด่าให้สาแก่ใจ มือเล็กที่เกาะอยู่บนไหล่กว้างก็ทุบตีเขาไม่หยุด “ปากมึงนี่” คินท์กัดฟันเอ่ยบอกเสียงนิ่ง รู้ว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ปากจัดแต่ไม่คิดว่าจะกล้าด่าเขาถึงขนาดนี้ มือเล็กหยุดทุบตี จ้องตาเขม็งใส่เขา ก่อนจะพูดใส่ใบหน้าหล่อเหลาที่อยู่ใกล้เพียงคืบอีกครั้ง “มีหมาอยู่ร้อยตัวจะทำไม” ใบหน้าหวานท้าทายอย่างยียวน คินท์ทนต่อความท้าทายของเพื่อนสาวตัวดีไม่ไหวอีกต่อไป มือหนาลอดใต้แขนเรียวจับล็อกกอบกุมที่ใบหน้าหวาน “กูจะช่วยเอาหมาออกจากปากมึงเอง” สิ้นประโยคนั้นริมฝีปากนุ่มของเขาก็ประกบเข้าที่ริมฝีปากบางของเพื่อนสาวทันที “อื้อ” ดวงตาหวานเบิกกว้างตกใจ ตัวแข็งทื่อทำอะไรไม่ถูก หากแต่คนที่ตั้งใจทำกำลังขยับปากขบเม้มริมฝีปากหวานอย่างเอาแต่ใจ แก้มใสเริ่มเคลิบเคลิ้มไปกับสัมผัสจากริมฝีปากนุ่มของคินท์ ดวงตาหวานค่อยๆ ปิดลง ใจดวงน้อยก็สั่นระรัว และในเสี้ยวนาทีต่อมา เมื่อได้สติ มือเล็กก็ผลักอกแกร่งออกพร้อมกับใบหน้าหวานที่ผละออกห่างในทันที “เชิญมึงอยู่คนเดียวเลยไป” เสียงหวานเอ่ยบอกแผ่วเบา ก่อนจะรีบหันหลังขึ้นจากสระ คินท์ส่ายหัวให้กับการกระทำอันขาดสติของตัวเอง เงยมองร่างบางที่กำลังขึ้นจากสระ แก้มใสเปียกน้ำไปทั้งตัว ชุดนักศึกษาสีขาวเปียกโชกแนบเนื้อจนเห็นชุดชั้นในได้อย่างชัดเจน “เดี๋ยว” คินท์รีบเดินขึ้นสระอย่างไว ก่อนจะเดินไปหยิบเสื้อคลุมมาคลุมให้เพื่อนสาว แก้มใสไม่ปฏิเสธรีบรับเอามาคลุมตัวในทันที “รอก่อน กูจะไปส่ง” สายตาคมจ้องมองดวงตาหวานในขณะที่พูด แต่แก้มใสหันหลบสายตาของเขาไปทางอื่น คินท์ยืนมองใบหน้าหวานนิ่งเหมือนเขาจะพูดอะไรออกมา แต่เมื่อเห็นอีกคนหันมองไปทางอื่นไม่อยากมองหน้าเขา เขาจึงล้มเลิกและรีบเดินเข้าไปเปลี่ยนชุด เมื่อคินท์เดินห่างออกไป ดวงตาหวานก็หันไปมองแผ่นหลังกว้างของเพื่อนชายคนสนิท เพื่อนสนิท ที่ชอบเธอ ใช่ เธอรู้ รู้ว่าเขาชอบเธอ แต่ในเมื่อเป็นเพื่อนกันแล้ว เธอไม่อาจให้เขาเป็นอย่างอื่นได้อีกนอกจากเพื่อนกัน…

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more