ที่นี่...สถานีพักใจ

ตอนที่ 4 ต่อหน้าต่อตา

ทว่าท่าทางของเจตน์ตรากลับไม่ได้รู้สึกรู้สากับการกระทำของแฟนสาวเลยสักนิด ตรงกันข้าม ชายหนุ่มรีบผลักร่างของอัญญาออกห่างด้วยท่าทางเบื่อหน่าย

“รู้แล้วก็ถอยไปซะ ฉันจะพาพรีมมี่ไปทานข้าว อย่ามาขวางทาง” ไม่พูดเปล่า วงแขนแกร่งรีบรัดเอวคอดดึงมาหากายแนบแน่นกว่าเดิม

“ไอ้เลว!”

ภาพบาดตาบาดใจแบบนี้ใครจะสามารถทนไหว ตอนนี้อัญญาไม่เหลือสติให้ไตร่ตรองใดๆ อีกต่อไป หญิงสาวกระโจนผลักร่างของเจตน์อย่างแรง เธอกะว่าจะเล่นงานให้เขาและผู้หญิงคนนั้นอับอายซะให้เข็ด

“กรี๊ดดด ยัยหมาบ้า!” เสียงแผดร้องของพรีมมี่ดังขึ้นหลังจากอัญญาเอื้อมมือไปตะปบผมยาวที่ดัดเป็นลอนของเธอจนเสียทรง

เพี๊ยะ!

เจตน์ตราเห็นแบบนั้นเลือดก็ขึ้นหน้า มือหนาตวัดตบไปที่แก้มซ้ายของอัญญาอย่างแรง เล่นเอาเจ้าของร่างงามถึงกับล้มฟุบลงกับพื้นทันที

“เวรเอ๊ย!”

หลังจากลังเลอยู่สักพัก แถมยังเจอฉากบู๊เข้า เจ้าของร่างสูงโปร่งอย่างภูษิตก็ตัดสินใจกระโดดลงจากรถคันหรูวิ่งไปยังที่เกิดเหตุทันที

และสถานการณ์ในตอนนี้ผู้คนในละแวกนั้นรวมทั้งยามหน้าคอนโดต่างก็พากันเดินมาดูฉากชิงรักหักสวาทนี้โดยไม่ได้นัดหมายด้วยเช่นกัน

“นายแน่มากนะที่กล้าตบฉัน” อัญญาจับจ้องไปที่ชายโฉดหญิงชั่วคู่นี้ด้วยสายตาที่เคืองแค้น ความรู้สึกภายในใจเธอแทบอยากจะฆ่าพวกเขาให้ตายไปซะ

“ถ้าเธอยังไม่หยุดนะอัญ ฉันจะทำให้เธอเจ็บยิ่งกว่านี้อีก” เจตน์ตราตอนนี้รู้สึกโกรธแค้นผู้หญิงตรงหน้าเขาไม่น้อย เขาไม่นึกมาก่อนเลยว่าผู้หญิงใสซื่ออย่างเธอ พอบทจะป่าเถื่อนก็ทำให้เขาเซอร์ไพรส์ได้เหมือนกัน

เมื่อถูกท้าทายร่างบอบบางก็รีบลุกขึ้นแล้วชี้หน้าแฟนหนุ่มอย่างเอาเรื่อง

“เอาสิ! ฉันก็อยากจะรู้ว่าแมงดาอย่างนายจะมาไม้ไหน”

“แมงดา? อีบ้า! แกกล้าว่าเจตน์ว่าแมงดาเหรอ?” ด้านพรีมมี่หลังจากเห็นคู่ขาของเธอกำลังถูกตราหน้าต่อหน้าประชาชี เธอก็แว๊ดเสียงใส่ผู้หญิงบ้าตรงหน้าด้วยท่าทางรังเกียจเหลือทน

“ชู้อย่างเธอหุบปากไปซะ!” อัญญามองตาขวางใส่เจ้าของร่างสะบึ้ม

“กรี๊ดดด อีบ้านี่ วอนนักนะ ปากหรือตีนที่พูด!” เสียงกรีดร้องของพรีมมี่เล่นเอาฝูงชนรอบด้านตกยกมือขึ้นปิดหู

“ถอยไป!” เจตน์ตราเห็นท่าไม่ดีก็รีบออกแรงผลักอัญญาให้ออกห่าง เพราะตอนนี้เหล่ามวลชนเริ่มล้อมวงมากขึ้นทุกที

“ไม่!” อัญญาเชิดหน้าท้าทาย

“ได้ อยากโดนดีนักใช่ไหมนังบ้า ที่ผ่านมาฉันคงตาต่ำเองแหละที่ทนอยู่กับผู้หญิงบ้าแบบนี้”

ใบหน้าดื้อรั้นของอัญญาทำให้เจตน์ขาดสติ ชายหนุ่มเงื้อมมือขึ้นจะตวัดใส่ใบหน้ามนอีกครั้ง แต่ในจังหวะที่มือหนากำลังจะกระทบกับแก้มซ้ายที่ขึ้นรอยแดงฝ่ามือเป็นปื้นนั้น ข้อมือของเจตน์ก็พลันชะงักงัน

“หน้าตัวเมียเกินไปไหมมึง?” ภูษิตกำข้อมือของเจตน์ตราแน่น ใบหน้าที่มักเผยรอยยิ้มเป็นนิจตอนนี้นิ่งขรึมพร้อมชนได้ตลอดเวลา

“มึงอย่าเสือก!” เจตน์รีบโต้กลับทันทีด้วยสายตาแข็งกร้าว

ด้านไทมุงรอบนอก ตอนนี้มีเสียงวี้ดวิ่วเป่าปากอย่างถูกอกถูกใจ ฉากน้ำเน่าแบบนี้พวกเขาไม่ค่อยได้เห็นบ่อยนักในชีวิตจริง เพราะถ้าหากในความเป็นจริงแล้ว พระเอกขี่ม้าขาวที่พุ่งเข้ามาช่วยเหยื่อเคราะห์ร้ายแบบนี้คงมีแต่กู้ภัยดีๆ นี่เอง หากไม่เลือดตกยางออกปางตายกันไปข้างหนึ่ง พวกเขาคงไม่กล้าสอดมือเข้าไปยุ่งเรื่องผัวเมียแน่ๆ

ตัดภาพมาที่พระเอกขี่ม้าขาวของเรา ใบหน้าหล่อตี๋ยิ้มมาดร้าย “ถ้ากูจะเสือกให้ได้ล่ะ…มึงจะทำไม?”

“ก็ทำแบบนี้ไง” ในจังหวะนั้นเจตน์ตราปล่อยร่างอวบอึ๋มให้พ้นตัว มืออีกข้างเริ่มสวนหมัดพุ่งตรงมาที่ใบหน้าติ๋มๆ ที่ขัดนัยน์ตา

ในเมื่อมันอยากจะเป็นพระเอกเกาหลีนักเขาก็จะจัดการประเคนหมัดให้มันสมใจ

ควับ!

ในวินาทีที่ทุกคนต่างลุ้นว่าพระเอกขี่ม้าขาวของเราจะต้องถูกตั๊นหน้าหันแน่ๆ ภูษิตกลับเบี่ยงกายหลบก่อนจะใช้เข่าทุ้งเข้าที่ตรงกลางกล่องดวงใจของเจตน์เต็มแรง ส่วนหมัดก็เสยเข้าคางของคู่ต่อสู้ราวกับครูฝึกมวยไทย ท่าทางประหนึ่งผู้ช่ำชองศิลปะป้องกันตัวแบบประยุกต์ ทำให้วิธีการจัดการคนของภูษิตเพียงพริบตาเล่นเอาเจตน์ล้มฟุบกับพื้นร้องโอดโอย

ส่วนอัญญาหญิงสาวรู้สึกอึ้งไม่น้อย เพราะวิธีการจัดการของภูษิตช่างว่องไวจนเธอมองแทบไม่ทัน

ด้านพรีมมี่ร่างสะบึ้มในชุดรัดรูปสีแดงรีบโฉบไปที่เจตน์ตราก่อนจะแวดเสียงใส่ภูษิต “นายบ้ารึไง ยุ่งไม่เข้า…”

เมื่อพรีมมี่เห็นใบหน้าของภูษิตอย่างถนัดตา น้ำเสียงที่เธอจะด่าเขาก็หยุดไปชั่วขณะ

ภูษิตเลิกคิ้วถาม “ถ้าผมจะยุ่ง คุณจะทำไม?”

ปฏิกิริยาของพรีมมี่ ชายหนุ่มเข้าใจดี เพราะบรรดาสาวน้อยสาวใหญ่ยามเมื่อเจอเขาครั้งแรก หากไม่ใจเต้นก็ต้องหลบสายตาเขา หรือไม่ก็อึ้งเป็นใบ้กินแบบนี้แทบจะทุกราย ซึ่งผู้หญิงอย่างพรีมมี่ก็ไม่ได้อยู่นอกเหนือความคาดหมายของภูษิตแต่อย่างใด

“เชอะ!”

พรีมมี่เห็นผู้ชายตรงหน้าเผยใบหน้ากวนๆ ไม่สนใจเธอสักนิด เจ้าหล่อนก็กัดริมฝีปากของตนเองและเชิดหน้าใส่เขา ก่อนจะพยุงร่างของเจตน์ตราขึ้นคอนโดเหมือนเดิม