PENCEREMDE Kİ KOKU

ŞİKAYET

Boynumdan aşağı doğru akan sıcak sıvı bedenimde ki bütün kan akımımı durdurdu.Hala üstüme eğilmiş duran adama baktım.Yavaşça üstümden doğruldu.Gözleri boynumdaydı.Hızla ince yazmamı boynuma doladım.Bu hareketimle boynumdaki kesik daha fazla sızladı.

Aptal!. 

Kapattığım yazmamı geri açtı.Hızla kendimi ondan en uzak noktaya attım.Ne kadar uzak olabilirse artık.Aramızda nerden baksan üç adım vardı.

Ki kimsinz

 dedim.Kelimeler ağzımdan çıkmamak için yoğun bir çaba harcamıştı ama sonunda başarmıştım.

-Vakti gelince öğrenirsin.

dedi ve bana doğru bir iki adım attı.

Benden kimseye bahsetmedin değil mi?.

Hızla kafamı sağa sola salladım.

Güzel dedi.Sesi her ne kadar kısık olsa da sertliğini korumaya devam ediyordu.Arkamda ki duvara iyice sırtımı yasladım.

Kimseye bir şey anlatma.Duyamayacağımı sanıyorsan yanılıyorsun.Bedelini ailenle ödemek zorunda kalırsın.

Ailemden bahsettiğini duyunca başımı hızla salladım.Zira sesimin hala benimle olduğundan emin değildim.Yüzünde kısa bir gülümseme oldu ya da ben yanlış gördüm.Emin değildim.

-Yat.uyu hayalet gibi geziyorsun ortalıkta dedi.

Bu adam şaka mı yapıyordu?

 Benden ne istiyorsun? dedim 

Yakında öğrenirsin dedi kafasını bana biraz daha eğdi sesi iyice ksılmıştı.Nefesi yüzüme vuruyordu.

Çok yakında diye fısıldadı.Odamdaki sandalyeme oturdu.Elimi boynuma götürdüğümde sıcak sıvı varlığını hala koruyordu.

Yalvarırım beni rahat bırak diye mırıldandım.Sessizce bana baktı

Nasıl emin olabiliyorsun seni polise söylemeyeceğime dedim?bende sesimi onun gibi çıkarmaya çalışmıştım.

Şu an odandayım ve sen bağırmak yerine durmuş benimle sohbet ediyorsun.Sen mi polise şikayet edeceksin.Hem ben her gün seninleyim.dedi

Ne istiyorsun benden 

dedim.Zonklayan boynuma inat konuşmaya devam ediyordum.

Senden mi dedi.Yüzünde bu sefer uzun süreli bir gülümseme oluştu.Derinlerden gelen telefon sesiyle gözlerini benden çekti.Telefonu açmadı ama ayaklandı.Gidiyordu.Bedenim gevşerken yavaşça cama doğru yaklaştı.

Bir daha camı kapatma dedi.Gidişini izledim.Sonra yerdeki çiçeklerime kaydı gözlerim.Paramparça olmuşlardı.Hızla içeri girdim camı sıkıca kapattıktan sonra küçük cep aynamı buldum.Boynumu gördüğümde uzun bir çizik olması kokuttu beni.Derin değil gibiydi.Annem fark ederse ne diyecektim.Sabah erken saate alarm kurdum.Annemden önce uyanmalıydım.

Alarmın sesiyle tısladım.Neden bu saate alarm kurmama anlam vermezken yastığıma geri sarıldım.Dün gece aklıma geldiğimde gözlerim kocaman açıldı.Elim doğruca boynuma giderken dokunmamla ince bir sızı oluştu.Hemen üstümü giyindim annemin sesi geliyordu içerden.Odamın kapısı açıldığında şalımı hızla boynuma doladım.

Betül,daha erken nereye böyle?

-Giderken kumaş almam gerek anne anca giderim 

deyip hızla dışarı attım kendimi.Kolumda ki saate baktığımda gerçekten daha çok erken olduğunu gördüm.Çlaıştığım terzi 9 da açılıyordu ve saat daha 7 idi.Ne yapacaktım ben onca vakit.Anneme de yalan söylemiştim boş yere.Yavaş yavaş durağa doğru ilerledim.Daha otobüs gelmemişti.Kenardan geliş saatine baktığımda daha 20 dakika olduğunu gördüm.Karşımdaki küçük büfeden simit aldım ve kenarından bir parça koparıp ağzıma attım.Yanımda hisettiğim harekellikle o tarafa baktığımda bedenimden ani bir ürperti geçti.

Daha kargalar bokunu yemedi ne bu acele ?dedi.Bense şaşkınlıkla onu izliyordum.Üstünde yine kapşonlu bir ceket vardı ve şapkasını kafasına geçirmiş,gözlerini kapatmıştı.

Sen ,nasıl dedim.Hafif kıpırdandı.Kafasını arkamızdaki cama yasladı.

Sus.

Sustum.

Nihayet otobüs gelmişti.Hemen kendimi içeriye attım.Kolumdan çekilmesiyle ona döndüm.Korkuyla bir şoföre bir ona baktım.

Ne oldu?diye mırıldandım.Gözleriyle kart otamatını gösterdiğimde kaşlarım çatıldı.Nasıl yani kartı yok muydu.

-Basıcakmısın artık dedi.Olumsuzca kafamı salladım.Yok artık bir de kartımı basayım ona.Daha neler.Elini boynuna götürüp ovaladı.Dün gece zihnime doluştuğunda hızla kartımı bastım ve boş bir yere geçi oturdum.Yanımda onu hissettiğimde kafamı çevirmedim.Ne yapacaktım ben.Kimseye anlatamıyordum bile.

Kabullenme dedi içimde bir yerler.Bugün polise gidecektim.Ya da arardım.Yüzümde hafif bir tebessüm oluştu.Asla kabullenmeyecektim.

Terzinin olduğu durağa geldiğimde hızla aşağı indim o da benimle inmişti tabi.Önümden yürümeye başladığında ondan kurtulmanın verdiği huzurla yürüdüm.İçimde endişe tohumaları da yok değildi.Ya aileme bir şey yaparsa diye düşünmeden edemiyordum.Kalbim bu düşüncemle sızladı.

Tüm gün boyu ne yapmam gerektiğini düşünmüştüm.Elif ne kadar ısrar etse de ona bir şey anlatmadım.Eğer anlatırsam ona bir şey olmasından endişeleniyordum.Bu işi kendi başıma halletmeliydim.

İşten çıkmıştım.Onu göremiyordum .İçimi yakıp kavuran bir korku vardı.Korkulu gözlerle önümdeki büyük binaya baktım.Onu şikayet edecektim.

Etmeliydim.

Hızla ilerledim.Düşünürsem yapamayacaktım.Merdivenleri tırmanmaya başladığımda dalgın gözlerle etrafa baktım.Gözlerim onu buldu.Karşımda  gülerek bana el sallayan  adamı.