Kayıp Zamanın Ardından
Filiz;
Tam üç ay olmuştu.
Bugün Eylül dönecekti... İçimizde bir kıpırtı, bir umut vardı ama hatırladıkça içim acıyordu.
İlk o haberi aldığımız anı... Doktor gelip, “Maalesef hastayı kaybettik,” dediğinde dünyamız başımıza yıkılmıştı.
Beyza’nın çığlıkları, benim isyanlarım... “Benim yüzümden! Benim intikam hırsım yüzünden oldu hepsi!” diye kendimi yerden yere vurmuştum.
Ama o an... Nadir’in o soğukkanlı ve sert duruşu hâlâ gözümün önünde.
Bize ders vermek istemişti.
“Bu hırsla devam ederseniz, kaybedeceklerimiz daha büyük olur,” demenin en sert yolunu seçmişti.
Merhametsizdi.
Ama içten içe , Eylül’ün Nadir’in bu yaptığı planı burnundan getirmiş olması...
O ilk şoku atlatır atlatmaz Zülfikar bizi eve götürmek için arabaya bindirmişti.
Yolda, denize bakarak
