NEHİR (ARSU),
Dağ evine vardığımızda her zamanki gibi eve girmeden önce verandada durdum ve o muazzam manzaraya baktım. Sonbaharın yoğun etkisiyle tepelerdeki ağaçların değişen ve dalgalanan pastel renklerini, kıvrılan ve bir kaybolup bir ortaya çıkan yolların gizemini ve uçsuz bucaksız gibi duran gökyüzünün güzelliğini hayranlıkla seyrettim. Korhan yanıma gelip sırtıma sarıldığında yüzüme sıcak bir gülümseme yayıldı.
‘’Küçük sığınağına kavuştun.’’ dedi. Kafamı onun güçlü göğsüne doğru yasladım ve,
‘’Senden önce ölürsem, beni buraya göm.’’ dedim verandanın biraz ilerisindeki bir ağacın altını işaret ederek. Oradan panorama harikaydı çünkü.
‘’Mezarlarımız yan yana olmalı, seni burada tek başına bırakamam. Tüm bu manzaranın keyfini tek başına çıkaramazsın.’’ Dönüp baktım yüzüne. İfadesi
