DİŞİ KURT

Ben Asena Çiçek Bozkurt, namı diğer, Deli Kurt Cihangir Bozkurt’un küçük dişi kurdu Asena’yım. Bugün çok heyecanlı ve gururluyum. Kara Harp Okulunun ilk günü için evden çıkacağım birazdan. Babam gururlu, annem biraz kaygılı ama ben hayatım boyunca hayalini kurduğum mesleğe girmek için ilk adımı atıyorum bugün. Bir askerin, üstelik Özel Kuvvetlerde birçok başarıya imza atmış gözü pek bir Türk askerinin kızı olarak çocukluğumdan beri babama hayran büyüdüm. Anneme de ayrı bir hayranlığım oldu hep ama benim mizacım daha ziyade babama benziyordu. Bunu büyüdükçe daha çok anladım, babamın mesleğine ilgim daha da arttı. Yıllarca çok zorlu görevlere katılan babamın görevler için evden ayrılışına tanıklık etmek, annemin uykusuz geçirdiği gecelerde uykumdan uyanıp ona yarenlik etmek ve yanında uyuyakalmak, bazen kardeşlerimi de yanımıza alıp hep beraber uyumak ve sürekli haberlere babam veya babamın ekibinden birileriyle ilgili kötü bir şey çıkacak mı diye tedirgin beklemek, beni yaşımdan önce olgunlaştırdı. Annem çok güçlü ve yerinde kararlar alabilen bir kadındı, zor zamanlarda ne yapacağını hep bilirdi. Ve ben onun zarif ve narin görüntüsüne inat böyle güçlü bir karakterde olmasına hayran büyüdüm. Ama babamın deli dolu tarafı, gözü pekliği ve cesareti içimde büyük bir heves büyütmeme neden oldu; Askeri helikopter pilotu olmak. Önce babam gibi Özel Kuvvetler askeri olmak istedim ama daha sonra annem bana başka bir fikir aşıladı. ‘’Çiçek? Biliyorum senin asker olman konusunda seni çok desteklemediğim için benim düşüncelerime pek itimat etmiyorsun. Ama ben senin neden illa da Özel Kuvvetlere katılmak istediğini sorabilir miyim?’’ dedi bir gün ikimiz bir kafede limonata içerken. Daha lise üçüncü sınıfa yeni geçmiştim ve üniversite sınavlarıma iki yıl vardı. Kız kıza alışveriş yapmıştık ve susayınca bir kafeye oturmuştuk anne kız. Bu arada annemle aram sandığınızın aksine hep iyi olmuştur. Ben biraz huysuz ve baskın bir karakter olsam da annemin olgun ve öngörülü tavırları krizlerimizi hep çok uzamadan çözdüğü için olsa gerek onunla samimiyet üzerine kurulu bir anne kız ilişkimiz var. Birbirimizi anlamaya çalışıyoruz. Durup anneme ciddiyetle baktım bu sebeple soruyu düşünürken ve onun da samimi göründüğünü anlayınca, ‘’Bu ülkeye babam gibi faydalı olmak istiyorum anne. İçimde yanan ateş tıpkı babamınki gibi. Evet, bir kız çocuğuyum ama bu beni savaşmaktan geri tutamaz ki.’’ dedim savunmada hissederek. Annem sakince dinledi. ‘’Bebekliğinden beri babana daha çok benzediğinin farkındaydım hep Çiçek. Yüzünü daha çok bana benzetiyorlar ama ruhun dişi bir kurt gibi. Babanın kızısın sen.’’ ‘’Sen de dişi bir kurtsun anne. Mücadeleci ve cesur tarafınla babam senden daha iyi bir eş bulamazdı kendisine. Üstelik sağduyulu ve öngörüleri kuvvetlisin ki bu da seni bilge bir kadın yapıyor. Yani yine babamın sana aşık olma sebeplerinden biri de bu bana kalırsa. Senin bilgeliğini çok seviyor babam.’’ dedim. Gülümsedi. ‘’Hiç kolay bir birliktelik olmadı ama yine dünyaya gelsem, yine babanı seçerdim, yine onu severdim.’’ ‘’Kolay olsaydı bu kadar özel olmazdı birbirinize olan bağınız.’’ ‘’Bak sen küçük hanıma? Daha ergenlikten bile çıkmadın ama aşk felsefecisi olmuşsun bakıyorum da?’’ Sırıttım ve, ‘’Önümde harika bir çift var incelemek için. Beni suçlayamazsınız.’’ dedim. Gülüştük ve ardından annem, ‘’Asena?’’ dedi gözlerime sevgiyle bakarak. Savaşçı tarafıma sesleneceği zaman bana Asena, derdi. Daha sakin ve normal şeylerden bahsederken Çiçek. Artık bu ayrımın farkındaydım. Ses tonundan bakışlarına kadar hem de. ‘’Efendim anne?’’ ‘’Biliyorsun, ben ve Aynur teyzen kaçırılmıştık. Ben sana, Aynur teyzen de Ayberk’e gebeydik.’’ ‘’Evet, anne, hatırlıyorum o hikayeyi. Nasıl unutabilirim?’’ ‘’Bizi almaya gelen helikopteri bir kadın savaş pilotu kullanıyordu biliyor musun?’’ ‘’Ciddi misin? Bunu hiç söylememiştin?’’ ‘’Ben de bu ayrıntıyı göz ardı etmiştim yıllarca ama birkaç gün önce önüme bir video düştü. Türk kadın savaş pilotlarıyla ilgili bir video. Savaş uçağı ve helikopter kullanan kadın pilotlar. İçlerinden biri çok tanıdık gelince biraz araştırdım ve bizi o dağ başından alan helikopterdeki genç kadın pilot olduğunu öğrendim. Tabii yaşı biraz ilerlemiş artık ama kısa kısa hikayelerini anlatıyorlardı. Meğer babası şehit düşmüş bir çatışmada, askermiş. Helikopter zamanında ulaşamamış çatışma alanına. Ve kız bu olaydan o kadar etkilenmiş ki. Çünkü henüz 12 yaşındaymış babasını şehit verdiklerinde. O kadar etkilenmiş ki bu kayıptan ve helikopterin yetişememiş olmasından, başka yaralı askerler için bir fark oluşturabilirim diye helikopter savaş pilotu olmuş. İşte o gün gelip bizi almıştı ve Aynur teyzenin Ayberk’i kaybetmesini engellemişti belki de. Yerde savaşmıyordu belki ama gökyüzündeki varlığı birçok asker için umuttu, yaptığı iş bu ülke için çok büyük bir hizmetti. Bak şimdi senin gibi Ayberk de babasının yolundan gitmek istiyor. Yani o kadın pilot sadece yaralı iki kadını değil, geleceğin iki iyi askerini de kurtardı.’’ ‘’Ayberk komutan olursa emri altındakilerin çekeceği var ama anne. Belki onu kurtaran pilota küfür bile edebilirler.’’ dedim Ayberk’in mizacını düşününce. Annem manidar şekilde baktı yüzüme. ‘’Mizaçlarınız çok yakın, bu yüzden zıt düşüyorsunuz.’’ ‘’Hiç de bile! O ve ben hiç benzemiyoruz bir kere! O kendini beğenmiş bir ergenus. Soğuk ve bilmiş davranınca daha akıllı göründüğünü sanıyor.’’ Annem güldü. ‘’O bir erkek aslan, sense dişi. O doğar doğmaz sen de doğmak için resmen koşturdun Asenacım. Bekleyemedin 15 gün daha. Yani siz doğuştan yarış içindesiniz.’’ Omuz silktim. ‘’Onunla niye yarışayım ya! Uyuz oluyorum bazı huylarına. Bana abilik taslıyor bir hafta önce doğdu diye.’’ ‘’Belki abilik değildir yapmaya çalıştığı şey. Belki senin gibi güçlü bir ruhun yanında yetersiz hissetmek istemiyordur? O bir erkek, doğası güçlü görünmek üzere dizayn edilmiş bir varlık.’’ ‘’Anne ya! Artık kadın ve erkek eşit, o orman kanunları eskide kaldı.’’ Annem sakince tebessüm etti, ‘’Bir gün bunları yeniden konuşuruz. Şimdi erken sanıyorum ki. Biz önce senin mesleğine odaklanalım. Senin isteğine saygı duyacağım ama pilot olmayı da düşün isterim. Şöyle bir düşündüm de seni bir helikopterin pilot koltuğunda, çok yakışırdı benim güzel kızıma.’’ Annem konuşurken kafamda bir ampul yandı. Parlak bir ışık aydınlatmaya başladı görüş alanımı. ‘’Anne, benim de helikopter pilotu olmamı mı tavsiye ediyorsun yani?’’ dedim lafı dolandırmadan ve kendimi o pilot koltuğunda hayal etmeye çalışırken. Sakince tebessüm etti, ‘’Her halukarda asker olacağını biliyorum Asena. Bu senin kaderinde var kızım. İkizler de muhtemelen asker olacaklar. Yani babanızı seçerken bunu hesaplayamasam da artık çok geç.’’ Kıkırdadı. Ben de güldüm. ‘’Artık beni vazgeçirmeye çalışmayacak mısın yani?’’ ‘’Hayır. Biraz endişeli ve analık içgüdüsüyle korumacı olduğumu kabul ediyorum. Ancak kaderine engel olamam. Sadece, belki…Yani Özel Kuvvetler komandosu olmanın zorluğunu babanla yaşarken gördüm Asena. Bir gün yuva kurarsan, dağlara alışmış bir kadın olarak duvarların arasında kalmak sana hapsedilmiş gibi hissettirebilir. Ancak, bir pilot olursan, hem özgür olur, hem de yuvana bir anne kartal gibi dönersin.’’ ‘’Anne! Evlenmeyeceğim, demiştim. Erkekler çok şapşallar!’’ diye itiraz edecek olduğumda annem, ‘’Baban da bir erkek ve sen ona hayransın. Yani, bence o kadar büyük konuşma. Kaderini paylaşacağın biri çok yakınlarında olabilir, veya bir yerde ansızın karşına çıkabilir. Ve şunu unutma, bu vatana hizmet etmenin bir şekli de yeni vatan evlatları yetiştirmektir. Meslek ayrı, anne, baba olmak ayrı. İkisine de ihtiyacımız var. İlerde bu vatanı bırakacak çocuklarımız olmayacaksa, şuan ve bundan önce bu vatanı korumak için kendini feda eden insanlara haksızlık etmiş olmaz mıyız?’’ Düşündüm, yine haklıydı kadın. Hep birkaç adım sonrasını düşünüyordu. Ve önerisini de düşündüm. Göklerde olma fikri, savaş pilotu olacaktım. Çatışma bölgelerine gidecektim yine ve birçok askerin hayatını kurtaracaktım belki çok zor zamanlarda. Kalbim bu yeni fikirle dolarken, ‘’Anne, sanırım sen haklısın. Düşündüm de, helikopter sürmek hiç de fena bir fikir değil. Hız limiti kaç acaba bu bebeklerin? Ceza falan yazıyorlar mı hız aşımında?’’ dedim sırıtarak. Annem yaptığım yoruma keyifle gülerken ona katıldım. ‘’Sence babam bu yeni kararımı duyunca ne diyecek?’’ dedim sonra da. ‘’Seni kucaklayıp, aslan kızım benim. İşte benim kızım. Bana da arada tur attırırsın değil mi, diyecek bahse girerim.’’ dedi annem. Akşam eve döndüğümüzde aynen de öyle oldu. Babam beni kucaklayıp havada bir tur dönerdi omuzunda ve neredeyse benzer şeyler söyledi, ‘’Aslan kızım benim bee! Bu niye benim aklıma gelmedi ki? Ne zamandır da helikoptere binmedim, artık arada sen gezdirirsin babanı değil mi aslan kızım?’’ Anneme baktım ve ikimiz aynı anda kahkaha atınca ne olduğunu şaşıran babam, ‘’Hayırdır kızlar? Ne gülüyorsunuz?’’ dedi. ‘’Baba, iddiayı annem kazandı. Az önce söylediklerini neredeyse kelimesi kelimesine tahmin etti çünkü.’’ Anneme alıcı gözle bakan babam, ‘’Bak sen karıcığıma. Ne kazandı peki iddiadan?’’ diye sordu. ‘’Anneme güzel bir çanta alacaksın.’’ Babam bana dönüp, ‘’Ben niye alıyorum acaba? İddiaya giren ikinizsiniz küçük hanım?’’ dedi hayretle. ‘’Ama ben öğrenciyim, kendime motosiklet almak için para biriktiriyorum üstelik. Hem iddia senin üzerineydi, yani anneme kazandıran sensin bu iddiayı, çantayı da sen alacaksın o yüzden.’’ ‘’Sen var ya çok fena olmaya başladın Asena Hanım. Koskoca Deli Kurt Cihangir’e kural uyduruyorsun ayaküstü. İkizler de gülüştüler. Omuzlarımı silktim ve, ‘’Bu kadar zeki bir babam ve bilge bir annem olduğu için beni suçlayamazsınız Bay Deli Kurt.’’ dedim. Babam beni bir kez daha havaya kaldırıp çevirirken, ‘’Dur seni az çevireyim de aklın karışsın bilmiş küçük kurt seni!’’ derken bütün aile kahkahalarla gülüyorduk. O günden sonra da hedefimi güncelledim. Savaş pilotu olacaktım ve gökyüzünde özgürce uçacaktım çelikten kartalımla.