PARAISO SA PILING MO

CHAPTER 6

ALLISTER’s POV:

“Hmmm!” Mahinang ungol ang lumabas sa bibig ko. s**t! Bakit ang sarap ang paghugot baon ni Lynette sa alaga ko.

“f**k! Lynette!” mahinang mura ko. Lalo pa niyang pinag-iigihan ang pagsubo niya at kumikiwal-kiwal pa ang dila niya sa punuan ng alaga ko. Napahawak pa ako sa ulo niya para sumagad sa lalamunan niya.

“Uhmm!” s**t! Ramdam ko ang paninigas ng mga hita ako habang walang tigil kakataas baba si Lynette sa kandungan ko. Tatanggi pa ba ako sa ligaya na dulot ng masarap niyang pagsamba sa alaga ko?

Hinawakan ko ang mukha niya.

“Ako na... ahhh!” Umulos ako ng mabilis. Wala akong pakialam kung naduduwal na siya. Siya ang gumapang sa akin. Siya naman ang may gusto na paligayahin ako.

“Ahh! Sarap ng bibig mo Lynette!” Lalong humigpit ang hawak ko sa pangahan niya at lalong dumiin ang pag-ulos ko. Hindi ko na mapigilan.

“f**k!” Sumambulat ang katas ko sa bibig niya. Mariin akong nakapikit sa sarap nang naabot ko. Tagaktak ang pawis ko. Hingal na hingal ako. Ang lakas ng t***k ng puso ko. Agad akong bumangon. Madilim kaya hindi ko makita ang mukha ni Lynette.

Agad akong tumungga ng tubig sa pitsel. Nakaramdam ako ng guilt sa nangyari. Ayoko sa kanya pero masarap naman ang pagsubo nito. Napatampal na lang ako sa aking noo. Anong kalokohan ito Ali? Sita sa aking sarili.

Humugot ako ng malalim na buntong hininga. Saka ko binalingan si Lynette hindi ko alam kung saan banta siya. Kaya binuhay ko ang ilaw.

Nakahiga na siya sa kama ko. “Umuwi kana Lynette.” Malamig na utos ko sa kanya. Blangko ko siyang tiningnan. Nagpout pa siya ng lips hindi naman cute.

“Dito mo na ako labs!” Sabay ngiti niya. Lalong nagdilim ang mukha. Halos mag isang linya ang kilay ko.

“Alam mo ba kung anong oras na? Hindi ka ba hinahanap sa inyo?” Pinakalma ko ang aking boses.

“Hinahanap siguro, tumakas lang ako.” Matamis pa ang ngiti niya sa akin.

“Ilang beses ko bang sasabihin sayo Lynette na hindi kita gusto?” Malamig kong saad.

“Oo na, hindi nga, pero sarap na sarap ka naman sa ginagawa ko.” Pabalang na sagot niya. Dinilaan pa niya ang pang-ibabang labi niya. Wala na ang katas ko sa bibig niya. Isa lang ibig sabihin noon nilunok niya ang t***d ko.

“Hindi ka ba nahihiya. Kahit ipagtulakan kita sige ka pa rin?” Tanong ko sa kanya.

“Eh, bakit naman ako mahihiya gusto kita, yun nga lang ako lang may gusto. Alangan naman pilitin kita. Isa pa hindi mo naman ako jojowain di keri lang! Importante lang naman sa akin masaya ka, at masarapan.” Malanding sagot niya. Mga salitang kalye pa ang alam. Wala man class, sa mga salitang iyon. Siya pa itong nag-aral sa lagay na yan.

“Ali, ayaw mo ba talaga sa akin.” Tanong niya matapos ang katahimikan sa pagitan namin. Bumuntong hininga ako bago siya tinitigan.

“Hindi kita gusto Lynette.” Prangka kong sagot. Walang pabulaklak na salita.

“Aray naman, hindi ka man lang nagsinungaling kahit konte.” Malungkot niyang sagot.

“Ayokong paasahin ka sa wala. Marami pa akong pangarap Lynette, alam ko ikaw rin. Gusto kong mag-aral para, hanapin ang mga magulang ko. Hindi maging buo ang pagkatao ko kung hindi ko alam ang pinagmulan ko.” Matapat kong sagot.

Tumayo siya at lumapit sa akin. Hindi ako umiwas. Hinayaan ko lang siya.

“Hindi naman ako nagmamadali Ali, susuportahan naman kita, kahit hindi mo ako gusto hayaan mo lang na nasa tabi mo ako. Promise, hindi ako magiging hadlang sa pangarap mo. Malay mo naman kapag nakatapos ako, at may trabaho ako mismo ang maghire ng imbestigador na tutulong sayo, para mapadali ang paghahanap mo sa kanila.” Mahabang paliwanag ni Lynette.

Masusi kong sinalubong ang mga mata niya. Nawala na rin ako ng maidahilan kaya hinayaan ko na lang ang gusto niya…

“Sige na matutulog na ako, maaga pa ako bukas. Inutusan ako ni Aling Bebang magtrabaho sa karinderya.” Pagsisinungaling ko sa kanya. Hindi pa ako sigurado doon. Pero bahala na bukas.

“Okay!” Bigla niya akong Hinalikan sa pisngi. Nasundan ko na lang siya ng tingin hanggang sa lumabas siya sa silid ko.

“Wow hanep may pa goodnight sleep!” Tukso agad ni Jimboy sa akin. Nawala sa isip ko may kasama pala akong tsismoso.

“Gago!”

“Yan ba ang walang gusto kung makaangungol daig pa ang aso? H’wag ako oy!” Napailing na lang ako sa banat ni Jimboy. My rhyme pa talaga.

“Bahala kana nga kung anong gusto mong isipin! Oo nga masarap! Nagi-guilty rin naman ako pagkatapos. Alangan pigilan ko?” Bwelta kong sagot sa kanya!

“Oo nga naman, bakit mo ba naman pipigilan kung ang manok lumalapit sa palay!” Sibayan pa iyon ni Jimboy na malutong na halakhak.

“Tuwang-tuwa pre?” Matabang kong tanong.

“Sino hindi matutuwa sayo, tulak ng bibig, pero mahigpit ang kapit, umulos ng paulit-ulit, marating lang ang langit!

“Matulog ka na nga ang dami mong alam.” Naiinis ako. Asar talo talaga ako sa isang ito. Ang galing mang asar eh.

“Sure ka? Matutulog kana? Magbusal ka ng bibig mo, madalas kang umungol sa madaling araw sakit sa tenga!” Gusto ko siyang batuhin ng tsinelas pero hinayaan ko na lang.

Mas matanda ako kay Jimboy, wala na rin siyang mga magulang, hindi ko matandaan paano kami naging magkaibigan basta naalala ko na lang binigyan niya ako ng pagkain. Simula noon sanggang-dikit na kami.

***

KINABUKASAN maaga akong nagising. Naisip ko ang payo ni Aling Bebang, na magtatrabaho sa kanila. Kausapin ko na lang ng masinsinan si Mang Boy dahil mainit ang dugo noon sa akin. Malaki kasi ang kasalanan ko sa kanya. Matapos kong siyang dukutan noon, eh kailangan na kailangan nila ang pera dahil nasa ospital si Lupe.

Kahit pa humingi ako nang tawad dala ng matinding pangangailangan. Simula noon galit na galit na siya kahit sinauli ko na ang pera. Tinigilan ko na rin ang pandurukot. Nagbakal-bote ako, para makaipon ng pambiling kahon na lagayan ng mga yosi at kendi. Pero hindi pa rin sapat ang kita ko.

Mabilis akong nag-igib ng tubig, para gamitin panligo. Wala na si Jimboy, siguro nasa pwesto na niya. Nanahi siya ng sapatos. Kaya mas malaki ang kita niya sa akin. Pagkatapos kong kumuha lang ako ng malinis na t-shirt at shorts. Kahit gusot hinayaan ko.

Kinuha ko ang lalagyan ko ng yosi. Saka dumiretso na kina Aling Bebang. Pagdating ko doon, ang dami na niyang customer. Hindi na siya magkandaugaga.

“Aling Bebang, pwede umi-extra?” Napatingin siya sa akin. Sabay ngiti. Pero tumingin siya sa pintuan kung nasaan si Manong Boy nagluluto. Tumango ako at tahimik na pumasok doon. Grabe ang lakas ng t***k ng puso ko. Ilang beses akong lumunok at nagtanggal ng bara sa lalamunan ko. Bumuga pa ako ng malakas na hangin.

“Hindi ka ba magsasalita!” Napa-ayos ako ng tayo. Sabay yuko ng aking ulo.

“Ah-eh,” Nauutal ako. Hindi ko alam paano sisimulan ang sasabihin ko.

“Ano, Allister?” Istriktong ni Mang Boy.

“G-gusto ko po sanang umi-extra sa karinderya niyo. Hihingi ho ulit ng tawad.” Halos pabulong kong sagot sa kanya.

“Sigurado ka bang titino kana?” Seryosong tanong niya sa akin. Nag-angat ako ng tingin. Sinalubong ang malamig niyang mga mata. Tumango ako.

“O-opo, titino na po ako. Gusto kong mag-aral Mang Boy kaya mag iipon ako. Para sa susunod na pasukan, makakapag-aral ako.” Sagot ko sa kanya. Kahit kabado ako, sinalubong ko ang mapanuri niyang mga mata.

“Bibigyan kita ng isang buwan. Siguraduhin mo lang na titino ka kundi itong tabak ko ang tatapos sayo!” Sabay angat ng hawak niyang panghiwa ng karne. Napalunok ako ng wala sa oras.

“Pangako po, titino ako, Mang Boy…” Nagtaas pa ako ng kanang kamay ko bilang pangako. Sayang ang pagkakataong ito.

“Hala sige tulungan mo si Aling Bebang mo doon marami atang tao.” Pagtataboy niya sa akin. Malinis at malaki ang kusina nila. Nakapatas lahat ng mga gagamitin nila sa pagluluto. May dalawang helper si Mang Boy.

“Ali hatid mo ito doon!” Sabay abot ni Aling Bebang ng tray ng pagkain. Hindi man ako sanay pa pero kakayanin.

“Magandang umaga, sir!” Bati ko sa lalaking solo sa mesa niya napakunot ako. Siya rin ang nasa bilyaran kahapon. Iba na naman ang suot na salamin, at sumbrero. Maganda, mukhang branded at mamahalin.

Paglapag ko ng pagkain niya, nag abot ng bayad. Isang libo. “Sayo na ang sukli.” Sabi nito, sabay subo ng pagkain na inorder niya. Nakakunot ang noo.

“Sigurado ho kayo? Binigyan niyo ako kahapon hindi niyo rin kinuha ang sukli.” Nagtataka kong tanong. Pero hindi ito sumagot. Napakamot na lang ako ng ulo. Ini-abot ko kay Aling Bebang ang bayad ng mama.

“Ang laki naman nito, wala pa akong sukli.” Reklamo ni Aling Bebang.

“Diyan na ho muna sa inyo, Aling Bebang kasi akin na daw ho ang sukli na yan.” Kinuha ko agad ang tray.

“Saan ho to?” Ngumuso lang siya, kina Lynette at sa mga kaibigan niya.

“Hi Ali,” bati agad ni Lynette. Tumango lang ako.

“Ang gwapo talaga ng jowa mo Lynette.” Agad akong umalis, at hindi na nagkomento pa. Pero hindi nakaligtas sa akin ang mahinang tawa ni Lynette. Napailing na lang ako…