“ทำไมเหรอคะแม่ เดี๋ยวนี้นิดพูดอะไรไม่ได้แล้วเหรอคะ ถ้าเป็นเรื่องของพี่โรส นิดเปิดปากไม่ได้เลยใช่ไหม!” ธนิดาย้อนถามเสียงลั่น ลมหายใจหอบสะท้าน
อนุวัชชักสีหน้าไม่พอใจ สำหรับเขาแล้ว ความอดทนไม่ได้มากมายนัก เพิ่งรู้ซึ่งก็ตอนนี้ เข้าใจว่าทำไมลูกสาวถึงไม่กลับมา สีหน้าดูอึดอัด เก็บซ่อนความรู้สึกแบบนี้ไว้นานแค่ไหน ตอนนี้คงอดทนไม่ได้เลยแสดงธาตุแท้ออกมา
“ขนาดแกเปิดปากไม่ได้ ยังพูดซะขนาดนี้ ถ้าปล่อยให้เปิดปาก คงพูดไม่หยุด!” คนเป็นแม่โผล่งออกมา ทำเอาธนิดาชะงักสีหน้าไม่พอใจ
“นี่นิดใช่ลูกแม่หรือเปล่า นิดคิดว่าพี่โรสคือลูกแม่เสียอีก!”
“โรสคือลูกสาวของฉัน แล้วเธอควรหยุดได้แล้วธนิดา!” อนุวัชพูดแทรกขึ้นมา
ธนิดาดวงตาเบิกกว้าง เพราะไม่เคยได้ยินบิดาเลี้ยง เอ่ยชื่อเธอเต็มแบบนี้ ปกติเรียกสนิทสนมตลอด ดูเหมือนว่าทุกอย่างมันเปลี่ยนไป ตั้งแต่อโรชาได้ควงกับราชินทร์ พ่อคงพอใจมากสินะ นิพาดาถอนหายใจ ส่ายหน้าด้วยความ
