ตอนที่15.ความหวาม
ทั้งสองต่างชัดเจนในความรู้สึก
ยูมีอาบน้ำเปลี่ยนเป็นชุดนอนสีหวาน ปรานต์สวมชุดนอนตัวโคร่งของเธอร่างบอบบางนอนอยู่ในอ้อมกอดของท่านประธานหลับตาพริ้มจนกระทั่งเช้า
รุ่งอรุณของวันใหม่ยูมีขดตัวอยู่ในผ้าห่มผืนหนาซุกตัวหาไออุ่นจากคนที่นอนแนบชิดอยู่ข้างๆ ใบหน้าหวานซบอยู่กับไหล่กว้างที่เธอพยายามไขว่คว้าเมื่อในอดีต
ปรานต์จับจ้องใบหน้าที่หลับสนิทบนไหล่ของเขา จากนั้นเลื่อนไปที่ริมฝีปากอิ่ม แก้มนุ่ม คิ้วเรียว ปลายคางมน ยิ่งมองเขายิ่งหลงรักแม้จะไม่ใช่รักครั้งแรกแต่เขาแน่ใจว่าเธอจะเป็นรักครั้งสุดท้ายของเขาแน่นอน
เวลาผ่านไปนานไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ ยูมีกระพริบตาไล่แสงสว่างยามเช้าผ่านม่านบังแดดวาบเข้าตา ริมฝีปากแย้มยิ้มอย่างเป็นสุข เธอยังจำคืนอันเร่าร้อนระหว่างเธอและเขาได้ดี ตวัดสายตาขึ้นมองใบหน้าที่จ้องมองเธออยู่ก่อนแล้ว
"คุณ คุณปรานต์ ท่านประธาน"
ปรานต์ยิ้มกริ่มลูบแขนเรียวอย่างรักใค
