ตอนที่11.อย่าไว้ใจทาง อย่าวางใจผู้ชาย
กลับจากโรงงานในตอนเย็น ดูเหมือนว่าโทรศัพท์มือถือของยูมีจะสั่นไม่ได้หยุดหย่อน จนปรานต์อดค่อนแคะไม่ได้
"บอกเขาไปว่ากลับแล้ว ผมจะพักสายตา"
"ขอโทษค่ะท่าน"
ก็ช่วยไม่ได้มันไม่ใช่ความผิดของเธอสักหน่อย อยากให้เธอนั่งตรงนี้เองนี่ แล้วเธอตอบไลน์คุณพอลไปว่า
(เอาไว้ถึงคอนโดก่อนนะคะค่อยคุย)
จากนั้นคุณพอลก็เงียบหายไปทำให้ปรานต์ค่อยมีสีหน้าดีขึ้น นิ้วยาวจึงกดปุ่มเปิดเพลงสากลนุ่มหู เพื่อลดทอนความเคร่งเครียดของการจราจรที่ติดขัดจนรถแทบไม่ขยับในเส้นทางนี้
นานนับสองชั่วโมงที่อยู่บนท้องถนนถึงคอนโดของเธอในเวลาเกือบหนึ่งทุ่ม เมื่อยูมีลงจากรถปรานต์ก็ถือโอกาสลงบ้างพร้อมกับโบกมือให้กับคนขับรถ
"เอารถไปเก็บที่บริษัทเลยครับ ไม่ต้องรอ ผมจะกลับเอง"
และแล้วปรานต์ก็ทำในสิ่งที่คิดไว้ตั้งแต่อยู่ที่โรงงาน
"คุณยู ผมขอเข้าห้องน้ำหน่อย ผมปวดท้อง"
ยูมีลังเลนิดหน่อยว่าเขาจะมาไม้ไ
