คลั่งรักคั่นเวลา

เมื่อหลายอย่างในชีวิตอยู่เหนือการควบคุม แต่เงินกลับเป็นสิ่งที่ควบคุมความเปลี่ยนแปลงนั้นได้ สุดท้ายก็ถึงเวลาที่ต้องแลกกับบางอย่างเพื่อให้ได้มันมา ภายในร้านอาหารแห่งหนึ่งที่บรรยากาศดี คลอไปด้วยเสียงดนตรีเบาๆ อย่างผ่อนคลาย เหมาะแก่ช่วงเวลาดีๆ สำหรับมื้ออาหารและบทสนทนาของคู่รัก เพียงแต่มันกลับไม่ใช่แบบนั้น “พี่ฟาร์” เสียงใสของหญิงสาวร่างระหง เจ้าของใบหน้าสวยสะคราญในวัยย่างเข้ายี่สิบเอ็ดปี เธอเดินมาหยุดที่โต๊ะเจ้าของชื่อด้วยใบหน้าติดไปทางเศร้าหมองอย่างปกปิดไม่ได้ จ้องมองไปที่ดวงตาเย็นชาของอีกฝ่ายที่หันมามองเธอนิ่ง “.....” คิ้วเข้มของผู้ถูกเรียกมุ่นขึ้นเล็กน้อยจ้องมองหญิงสาวที่เรียกเขา “เธอเป็นใคร” อิง หรือ อิงฟ้า หญิงสาวที่ร่วมโต๊ะกับชายหนุ่มเป็นฝ่ายหันไปถามอีกฝ่ายขึ้นด้วยแววตางุนงงแปลกใจ แต่มีระรอกของความไม่พอใจอยู่ในนั้น “ฉันท้อง” กอหญ้า หันไปมองอิงฟ้าเล็กน้อย ก่อนจะหันกลับไปสนใจคนที่เธอตั้งใจมาหา และบอกจุดประสงค์ของการมาหาเขาออกไปอย่างไม่อ้อมค้อม “ท้อง!?” เสียงเข้มติดไปทางแปลกใจของ ฟาร์ หรือ ฟาริส ชายหนุ่มวัยยี่สิบสี่ปี เจ้าของดวงหน้าหล่อเหลาดุดันที่ดูหมดจดอย่างน่าหลงใหล “ใช่ ฉันท้อง” กอหญ้ายืนยันกลับไปด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาแต่หนักแน่น มองสบตากับคนถามไม่ละไปไหน “หมายความว่ายังไงพี่ฟาร์!” อิงฟ้าหันไปถามฟาริสด้วยน้ำเสียงที่เข้มขึ้นกว่าเดิม คาดคั้นเอาคำตอบจากเขาในเดี๋ยวนี้ “เธอมาบอกฉันทำไม!?” แต่ฟาริสทำเพียงหันไปมองอิงฟ้าเล็กน้อย แล้วหันไปถามหญิงสาวตรงหน้าอีกครั้งด้วยแววตาที่เยือกเย็นกว่าเดิม “ก็เขาเป็นลูกของพี่” กอหญ้าย้อนกลับไปด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก “ฉันให้เธอพูดใหม่อีกครั้ง!” ฟาริสเอ่ยขึ้นอย่างน่ากลัว น้ำเสียงของเขาเย็นยะเยือกไปถึงกระดูกสันหลังของผู้ฟัง แววตาของเขาราวกับสะกดให้คนสบแข็งค้างได้อย่างง่ายดาย แต่ในสถานการณ์นี้สำหรับกอหญ้าทำได้เพียงมองข้ามความน่ากลัว “จะพูดอีกกี่ครั้ง เด็กคนนี้ก็เป็นลูกของพี่” กอหญ้ายืนยันออกมาอย่างหนักแน่นเหมือนเดิม “ที่เธอพูดจริงหรือเปล่า!” อิงฟ้ายังคงถามฟาริสอย่างคาดคั้น “ออกไปซะ ก่อนฉันจะเรียกให้คนมาลากเธอ!” คำเตือนแสนเยือกเย็นดังขึ้นอย่างเริ่มทนไม่ไหว จ้องมองเธอด้วยความเยือกเย็นดุดัน “เธอมีอะไรยืนยันว่าเด็กในท้องเป็นลูกของพี่ฟาร์” เมื่อฟาริสไม่ตอบ อิงฟ้าแทรกขึ้นถามอีกฝ่าย และรอฟังคำยืนยัน “อิง!?” ฟาริสเรียกแฟนสาวขึ้นอย่างไม่พอใจที่จะฟังอะไรจากปากของผู้หญิงคนนี้ “เพื่อพิสูจน์ว่าเธอแค่เข้ามาพูดปั่นพวกเราหรือพูดจริงกันแน่” อิงฟ้าหันไปพูดกับฟาริสอย่างไม่ยอม เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่มีผู้หญิงของฟาริสแทรกเข้ามา “ถ้าอายุครรภ์มากกว่านี้ฉันพร้อมตรวจ DNA” กอหญ้าตอบอิงฟ้าออกไปอย่างไม่หวาดกลัวเลยสักนิด “รีบออกไปซะ!” ฟาริสเอ่ยปากไล่อีกครั้งอย่างหงุดหงิดไม่พอใจ ยิ่งเธอพูดมากเท่าไหร่ก็ยิ่งทำให้เขาควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ “เมื่อเดือนก่อน พี่ไปดื่มที่คลับและเมามาก ก่อนจะลากฉันไปที่โรงแรม” เธอทวนสิ่งที่เกิดขึ้นให้อีกฝ่ายจำได้ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนเวลาเลิกงานของเธอ เธอที่เข้าไปหาเขาที่กำลังมีความต้องการบางอย่างทางร่างกายอย่างควบคุมไม่ได้ มันเกือบเกิดขึ้นบนรถ แต่เขาฝืนทนตัวเองจนไปถึงโรงแรมที่ห่างจากคลับไปไม่ถึงสองกิโลเมตรอย่างที่เธอต่อรอง และสุดท้ายทุกอย่างก็เป็นไปในแบบที่เขาควบคุมเธอ “.....” ฟาริสจำได้ว่าเขาทำอะไรกับผู้หญิงตรงหน้า จำได้ด้วยว่าเขาพรากครั้งแรกของเธอไปด้วยความต้องการที่ควบคุมไม่อยู่ สองครั้งแรกยอมรับว่าป้องกัน แต่พอถุงยางหมดเขาก็เลือกจะสดอย่างทนไม่ไหว “เอาเลขบัญชีมา ฉันจะโอนเงินค่าเสียเวลาให้” การซื้อขายที่ไม่ได้ตกลง แต่หากจ่ายเงินแล้วก็ถือว่าทุกอย่างจบสิ้นกัน เธอยอมให้เลขบัญชีกับเขา และเขาก็โอนเงินให้เธอไปจำนวนห้าหมื่นอย่างที่ไม่เคยให้ใครหนักเท่านี้สำหรับเวลาแค่หนึ่งคืนด้วยซ้ำ “อย่าลืมกินยาคุมด้วย” ก่อนออกจากห้องพักเขาไม่ลืมบอกเรื่องสำคัญออกไป เธอนั่งก้มหน้าไม่ได้ตอบรับอะไรเขาจึงเดินออกมาอย่างที่คิดว่าเธอจะเข้าใจทุกอย่างดี แต่สุดท้าย... “อย่าคิดมาใช้วิธีสกปรกแบบนี้!” เสียงลอดไรฟันดังขึ้นเตือนอย่างเดือดดาล “นอกจากพี่ฉันก็ไม่เคยมีใคร” เธอย้ำออกไปด้วยใบหน้าเรียบนิ่งหนักแน่น “พอแล้ว!” น้ำเสียงเรียบนิ่งของอิงฟ้าดังขึ้นหลังจากฟังพวกเขาคุยกัน ผู้หญิงที่ฟาริสไม่ได้ปฏิเสธว่าไม่รู้จัก ยืนยันว่าเขาเคยหลับนอนกับเธอจริงๆ ผู้หญิงที่ฟาริสไม่ได้ปฏิเสธเสียงหนักแน่นว่าป้องกันอย่างดี ยืนยันได้ว่าเขาไม่ได้ป้องกันหล่อนจริงๆ สัมพันธ์ไร้การป้องกัน อีกฝ่ายเดินมาบอกว่าท้อง “หึ!” อิงฟ้าแค่นเสียงขึ้นอย่างเย้ยหยันกับเหตุการณ์ตรงหน้า “อิง” ฟาริสเรียกแฟนสาวขึ้นเมื่อเห็นสีหน้าและน้ำเสียงที่เธอทำออกมา รอยยิ้มที่ไม่ถึงดวงตาและไร้คำพูดใดๆ ออกจากปากเธอ ก่อนจะหันไปหยิบกระเป๋าแล้วลุกเดินออกจากร้านไปทันที “อิง!” ฟาริสรีบลุกขึ้นเพื่อตามแฟนสาวของเขาไปอย่างไม่รอช้า ไม่มีเวลาจะหันไปเอาเรื่องตัวการอีกคนในตอนนี้ แต่ไม่ได้หมายความว่าเขาจะปล่อยไปง่ายๆ ด้วยเช่นกัน และแน่นอนว่าทุกอย่างตกอยู่ในสายตาของกอหญ้า เธอหันไปมองพวกเขาสองคนอย่างทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ระบายลมหายใจออกมาด้วยใบหน้าเศร้าหมองก่อนจะเดินออกจากร้านอาหารไปเงียบๆ เดาไม่ได้เลยว่าหลังจากนี้จะเจอกับปัญหาอะไรบ้าง