PAGKATAPOS ng naging insidente sa dressing room dalawang araw na ang nakalilipas ay naging maayos na ang pakikitungo namin ni Khalil sa isa’t isa. I like it this way. Walang awkwardness at alam naming hindi na dapat pang pag-usapan ang naging issue sa amin nitong nagdaang buwan. We finally have the closure we need to save our friendship.
“What are you thinking, sweetheart?” Terrence broke my thoughts.
“Wala naman,” tipid akong ngumiti at tinuloy ang pagkain.
Kasalukuyan kaming nagtatanghalian sa isang Filipino-Chinese Restaurant hindi kalayuan sa eskwelahan. This is our usual routine simula nang maging boyfriend ko siya. Tuwing umaga’y hinihintay niya ako sa gate ng school upang sabay kaming pumasok sa respective classrooms namin. We’ll have lunch together, kagaya ngayon. Sa uwian nama’
