“AKALA ko ay mamaya pa tayo. Hindi pa ako nakakapagbihis,” wika ko nang makapasok na sa kusina si Nanay. Naupo ako sa mahabang sofa katabi ng kinauupuan ni Terrence. “Maghihintay ka pa tuloy.”
Tumawag na sa akin si Terrence kagabi na susunduin niya ako ngayon pero nabigla pa rin ako dahil wala pang alas otso ng umaga ay narito na siya sa bahay. Harvest daw ng mga bulaklak sa flower farm ng tita niya at gusto niya akong isama upang makita iyon.
“It’s alright, sweet—Naomi,” then he grinned. Ako naman ay muntik nang atakihin sa puso dahil sa muntik niyang pagkakasabi ng endearment niya sa akin. “I can wait.”
“Nag-almusal ka na ba? Halika at kumain ka muna. Maaga kaming nag-almusal dahil maagang lumuwas na ng San Juan City si Kuya Nigel. Kung alam kong maaga mo akong susunduin ay nakagayak
