SILENCE filled the remaining minutes of out travel to school. Walang nagtangkang magsalita pa matapos ang huling usapan namin tungkol sa pagdistansiya namin sa isa’t isa.
Alam kong may gusto pang sabihin si Khalil ngunit siniguro kong makikita niyang ayoko nang pag-usapan pa iyon. I’ve already made up my mind. Buo na ang desisyon kong lumayo muna sa kaniya or at least to not be close to him like before. If he will continue to push his opinion, I might get swayed knowing that I only have little resistance when it comes to him.
“Can I still call you?” mayamaya ay tanong ni Khalil.
I hesitated for a while.
“Huwag mong sabihing pati pagtawag ko sa iyo ay kasama sa pag-iwas mo? I want to check on you. Am I not allowed to do that, too?” may bahid ng inis ang bawat binitiwang salita niya.
