My Husband's Step-brother

Chapter Three

EMIR stepped on his brake. Humigpit ang seatbelt sa biglaang pagpreno kasabay ng pag-usal nang malutong na mura.

He was hit by a realization—a split-second delay could have led to a disastrous accident. Kung hindi niya kaagad naapakan ang preno ay tiyak na masasagasaan niya ang tao na nasa gitna nang madilim na kalsada.

Buong araw ay okupado ang isip at mainit ang ulo ng lalaki dahil sa sunod-sunod na mga pagkakamaling natatanggap niya mula sa kanyang mga empleyado. Idagdag pa ang trahedyang ito na hindi niya inaasahang mangyari.

Mula Maynila ay bumiyahe siya patungong Santa Praxedes upang madalaw ang ina at ang apat na taong gulang na anak, si Macie, na labis ang pagka-miss sa kanya.

Nasa kalagitnaan pa lang si Emir ng biyahe nang magsimulang umulan. Hindi batid na mayroong paparating na bagyo. The fact that he has been busy these past few days, wala na siyang oras para malaman ang lagay ng panahon. At malabong makatatawid siya sa tulay kung mataas na ang tubig-baha patungo sa Santa Praxedes.

Consequently, napasiyahan niyang tumuloy sa duplex penthouse sa north poblacion. Ilang minuto lang ay naroon na siya.

Mula sa loob ng kotse. Natuon ang tingin niya sa window glass. Tinatamaan ng headlights ng sasakyan niya’y isang panauhin. Naka-pantalon ito, gayunpaman natitiyak niyang babae iyon.

Bumaba si Emir sa sasakyan at malalaking hakbang na tinungo ang kinatutunguhan ng babae. Hindi pinansin ang umaalimpuyong hangin at malalaking patak ng ulan na sumalubong sa kanyang mukha.

“Are you alright?” he asked.

The woman slowly looked up at him. Her eyes were wide, like saucers.

He swore inwardly. Hindi niya natatandaan na kinakatakutan siya ng kahit na sinong babae, not even his employees. Pero hindi niya maaaring sisihin ang babae. Hindi niya napansin na may tatawid sa national highway sa ganoong oras at panahon.

“Nasaktan ka ba? Any injuries?” nag-alalang sunod-sunod na tanong sa babae.

Iling ang naisagot ni Pamela. Maraming emosyon ang naglalaro sa kanya. Takot, pagkabigla at matinding pagkabahala sa pangyayari.

“Miss, I’ll take you to the nearest clinic to ensure you’re not hurt.”

Pamela hesitated. Could she trust this stranger? He had a deep and cultured voice. Very masculine. So, what? A good voice didn’t guarantee that he was not a rapist or psycho killer. Baka siya ma-scam dahil lamang maganda ang boses nito.

And despite the gentle of tone, she could sense his irritation. Para saan? Dahil napipilitan itong obligahin siya o dahil may pakiramdam itong mahihirapan itong biktimahin siya?

“Miss, hindi ako masamang tao,” saad nito na tila nababasa ang iniisip niya. Pagkatapos ay iniabot ang kamay sa kanya para tulungan siyang tumayo.

“Gusto ko lamang siguruhing hindi ka nasugatan. Obligasyon ko na tulungan ka and you almost got hit. Gabi na at malakas ang ulan, parang tanga na bigla ka na lang naglakad sa daan nang wala sa oras.”

Pamela gasped, sabay sa pag-kulog at pag-kidlat. Sa kabila ng malakas na ulan, tila nawalan siya ng pandinig sa huling sinabi ng lalaki. Biglang kumulo ang dugo niya dito. Sa susunod na pagkikita nila, nais niyang maalala ang mukha nito matapos ang pangyayaring ito, lalo na’t tinawag siya nitong ‘tanga’. Ngunit kamalasan, nahaharangan ng headlights ng sasakyan nito ang bulto ng impatikong lalaki.

Sa inis ni Pamela hindi niya tinanggap ang nakalahad na kamay ng estranghero. Sinikap niyang tumayo sa lupa at mataray itong hinarap. “For your information, Mister, you have no idea what’s happening to me! Hindi ko kasalanan na masisiraan ako ng baterya sa gitna ng daan habang masama ang panahon. Bumaba ako ng sasakyan ko dahil inaasahan kong may magmamagandang-loob na tutulong sa akin rito sa lugar ninyo, but here I am, facing an uncouth man!” she shouted back so he could hear. Her teeth were rattling. Her knees were shaking. She didn’t realize that she was that cold until that moment.

“Uncouth?” ulit nito, seemingly annoyed by her outburst.

“Exactly, you claim to want to help me earn my trust, ngunit isa ka palang masamang tao. For all I know, you could be a psycho killer lurking around for potential victims at this hour. At nakahanap ka ng pagkakataon para kunin ang loob ng bibiktimahin mo.”

Natawa si Emir at napansin iyon ni Pamela. “Why are you laughing?”

Umiling ang lalaki. A mischievous smile lingering. Nang tumingin ito sa kanya at nakitang seryoso siya sa sinasabi niya ay bumuntong hininga ito. “Hay, iba talaga ang epekto ng mga drama ngayon,” mahinang bulong nito.

“I am not being dramatic here. Hindi ko lang talaga ang alam ang gagawin ko sa sitwasyon na ’to.” naiiyak niyang saad.

“I know. At uulitin ko, hindi ako masamang tao. Hindi kakayaning dalhin ng konsensiya ko kung bukas ay mababalitaan kong may isang babae na napahamak dahil hindi ko naipagamot. I am ready to provide help kung iyon ay bukal sa loob mo.”

Nag-aalangan si Pamela, nahihirapang pumili sa pagitan ng kanyang pride at ng posibleng kahihinatnan ng pagtanggi sa tulong ng isang estranghero sa ganitong panahon at sa isang hindi kilalang lugar. The fact na wala siyang kakilala roon.

Nakaramdam siya ng panlalambot sa kanyang mga tuhod. Ang mga talukap ng mata niya ay parang nagsasara na sa pagod at lamig na nadarama. She could also feel the tremors in her mouth. Kalakip niyo ay nanlalabo na ang kanyang paningin habang tinitingnan ang lalaki. Kahit ang pagbuka ng bibig nito ay halos hindi na niya maaninag.

“Look, saan ba ang destinasyon mo? Maaari kitang tulungan kung kinai—” Hindi na natuloy ni Emir ang huling pangungusap nang makitang hindi maganda ang lagay ng babae. Bago pa ito sumadlak sa lupa, nasalo na ng mga bisig niya ang babae.

“Hey, Miss!” Tinatapik-tapik ni Emir ang pisngi ng nahimatay na dalaga.

He sighed.

Mula sa pagkakasadlak nila sa gitna ng daan ay lalong lumakas ang ulan at ang hangin. Kalakip din ang tuluyan niyang pagkabasa sa ulan.

Maingat niyang binuhat ang walang malay na babae at dinala sa nakaparadang Civic Sedan. Maingat na inihiga sa passenger seat at ilang sandali itong pinagmasdan sa mukha.

The girl had rounded-upturned eyes. Natural ang tangos ng ilong, at ang mga pisngi’y tila satin sa kakinisan. Mahaba at kulot ang buhok nito, na lagpas sa mga balikat. Gamit ang kamay, he gently removed a few strands of hair on her face. Kaagad dumako ang kanyang mga mata sa mamula-mula at mabasa-basa nitong mga labi.

Dang it! Whether he admitted it or not, Emir felt a connection, an unfamiliar warmth, a desire to kiss the unconscious woman’s lips. A sentiment he hadn’t feel before.

Pinasadahan niya ang basang kabuoan nito. She’s wearing a distinctive denim-skinny-jeans, sleek black knitted sleeveless blouse, and semi-boots. Bagama’t basa ang kasuotan ay halos kumurba ang numero ng katawan nito.

Pagbunsod ng kulog at kidlat sa kalangitan ang nagpabalik sa diwa ni Emir. Ilang sandali pa'y bumalik siya sa driver seat at isinuot ang seatbelt. May ilang pagkakataon na sinipat ang walang malay na babae bago niya minaniobra ang sasakyan.