รุ่งเช้าของวันอาทิตย์
กีรติที่นอนหลับฝันดีมาทั้งคืน จู่ๆเทวดาส่งคุณภาสกรที่เปรียบเสมือนหมอนข้าง ชั้นดีมาให้ก่ายให้กอด เธอก็ชอบน่ะสิจะอะไรซะอีกแต่ทำใจแข็งปากแข็งไปอย่างนั้น
"กี่โมงแล้วเนี่ย"
กีรติมองเวลาเกือบแปดโมงเช้ากระพริบตาถี่ๆปรับม่านตาให้เข้ากับแสงแดด
มองคนข้างตัวเมื่อคืนตอนนี้ไม่มีแล้ว
"กลับบ้านไปแล้วมั้ง"
จากนั้นกีรติอาบน้ำแต่งตัวใหม่ด้วยชุดทำงานทะมัดทะแมงแต่งหน้าทำผมสวย
หยิบกระเป๋าสะพายบนไหล่บาง เช้านี้ตั้งใจฝากท้องกับร้านอาหารตามสั่งเจ้าประจำ
"กลิ่นอะไร ห้อมหอม"
กีรติทำจมูกฟุตฟิตเดินตามหากลิ่นหอม เอามือลูบหน้าท้องด้วยความหิว
"กับข้าวบ้านใครหอมมาถึงบ้านเรา"
เป็นเวลาเดียวกับอดีตพ่อครัวอย่างภาสกรถือจานข้าวออกจากครัวติดมือมาสองใบ วางไว้ที่โต๊ะกินข้าว
"กี้...พี่ภาสทำ Breakfast เสร็จพอดี "
ภาสกรยิ้มกว้างภูมิใจนำเสนอเมนูอาหารเช้าแบบง่ายๆแต่อร่อย
เขาที่ได้รับถ่ายทอดวิชาเมน
