Göğsüne inen elin sıcaklığıyla felç geçirdi. İçindeki her bir organı patlayacakmış gibi şişmeye başladığından hırıltılı bir ses boğazından firar etti.
"Beni istemiyor musun Roj?"
Dudaklarının üstüne konan nefes... Efsunluydu. Kapılmak öyle kolay zahmetsiz geldi ki Roj rahat bir nefes alacaktı neredeyse. Ama sesin efsunlu olduğunu biliyordu. Farkındalıkla titredi kaslarını acı içinde sıkarak hislerini daha büyümeden içinde ezdi. Kimi ne diye isteyeceğim diye düşünmek bile nasıl yanlıştı? Göğsündeki eli bundan sonra en büyük düşmanı olacaktı. Odadaki varlığı en büyük sınavıydı. Kokusu bir daha nefes almasını haram kılmak için dört bir yanı sarmıştı. Roj günlerce en az beş adama kabus gibi işkence çektirmiş koca adamları ağlatmıştı ama onlara yaşattığı şu an yaşadıklarının yanında hiç
