“Ben küçük kızlara yalvarmam Rojgûl!” dedi bir kez daha kolunu sıklaştırıp ince bedeni içine hapsedercesine. Çekip gitmesi gerektiğini biliyordu ama yumuşak ve kadınsı kıvrımlarına sahip kızı bırakamıyordu.
“O zaman bana dokunamazsın!” diyerek hırçınlaşan Rojgûl Roj’un sıkı kollarından kurtulmak için çırpındı ve biraz uğraştıktan sonra nefes nefese ayrıldı. Saçlarını arkasına savurup sevdiği adama gözlerini öfke ile dikti. “Beni kullanmana izin vermeyeceğim bir daha. Dizlerinin üstüne çökeceksin Roj ağa! Başka çıkış yolun yok.”
Roj kasıklarındaki acı ile yüzünü iyice düşürüp ellerini yanında yumruk yaptı. Güvenini kaybetmiş bir kızın önünde dizlerinin üstüne çökmesi imkansızdı. Bütün meselelerden önce güvenini kazanmalıydı. Bunu da kendisini çok isterken yapamazdı Rojgûl bolca kaçak dö
