The Crestfallen Warrior

Chapter 3

LUMAPIT ako sa tabi ni Mia at dinama ang leeg niya. I can't feel any pulse and she's not breathing anymore. This can't be! Nilagay ko ang dalawa kung kamay sa gitna ng dibdib niya and I started pumping.

"B-breathe Mia!" My eyes filled with tears. May dugo na rin sa kamay at damit ko. I continue pumping her chest and silently praying. Oh God.. Save this girl please..

I can afford another life to sacrifice. I wiped my tears and I continue doing what a true nurse should do. Bakit ba hindi na lang ako nag doctor?! Can I change my profession right? One two three.. Bilang ko kasabay ng pag-pump.

"M-mia! Gising!" I sobbed. "Mabubuhay ka.. M-mia your mom needs you.. Mia wake up!" Patuloy lang ako sa ginagawa ko nang may humatak sa akin patayo. Napasinghap ako nang hawakan niya ang pisngi ko at iharap sa mukha niya. His eyes seems worried and mad.

"We need to leave this place."

Bumitaw ako kay Kobe at bumalik kay Mia. I pumped her chest again and again. I won't stop until her life comes back. I won't stop until I hear her breathing. I felt a strong arms encircled to me from the back trying to stop what I'm doing. I cried so hard and I felt weak. I can't pump her anymore. My hand is shaking strongly and my vision went blurred. What a misfortune! I feel like I'm a curse to everyone. This mark is a curse!

"She's dead Dominique," saad niya sa malamig na boses.

"No! I'll save her! H-her mom is sick K-kobe.. She chose this career for her mother.. She can't die here!" Nilapit ko ang tenga ko sa dibdib niya. Hoping to hear a single heartbeat but I failed. Come on!

"f**k!" pwersahan niya akong hinila patayo ulit at kinaladkad palayo kay Mia. Tahimik lang na bumubuhos ang luha ko dahil sa sobrang frustration at takot. Hinawakan niya ako sa magkabilang balikat at mahinang niyugyog na nagpatigil sa akin sa pag-iyak.

"Go back to your senses Dominique Guevarra!"

Napatalon ako sa gulat dahil sa sigaw niya. As he stared to my face a sudden emotion passed through his eyes. Pero agad ding nawala iyon at napalitan ng blankong ekspresiyon.

"She's gone? She's.. She's really gone? Is that it Kobe?"

"Yes. Now, focus Dominique. Don't be a weak butterfly now. You're a strong bee today, with a stinger."

I dry my tears with my hand and I inhaled sharply. I nodded, he's right. I should stop being weak and vulnerable. I don't want my life end here. I need to move and be keen all the time. Maybe I'm lucky now but what about tomorrow? The day after tomorrow? Next week? I want to live. I want to be free from this situation. I want to be normal. I want to stop this!

Hinawakan niya ang kamay ko at diretsong naglakad palabas ng lugar na ito. Isang huling sulyap ang ginawa ko kay Mia bago humarap sa dinadaanan namin. Nang nasa labas na kami ng malaking gymnasium ay isang putok ng baril ang narinig namin.

"Tangina!"

I felt Kobe's protected arms covered me. I can hear his heartbeat runs fast. Kinakabahan ba siya? Adrenaline rush? Bigla niya akong kinaladkad sa parking area at bumunot siya ng baril. From an earpiece he tried to communicate with his team but he failed. Wala atang sumasagot sa kaniya.

"Bullshit!"

Pagkadating namin sa parking area ay huminto kami sa isang lalaking pasakay ng motorbike. My eyes grew wide when Kobe point his gun to the guy who's trying to start his motorbike.

"Baba!"

"WHAT?! It's my bike!" Reklamo ng lalaki.

"Bababa ka or I'll shoot you straight to your head?" Nakakatakot ang tinig ni Kobe habang tinututukan ng baril ang lalaki.

"O-okay fine. Tangina! Alagaan mo ang ducati ko. Tangina talaga!." Bumaba ang lalaki na halata ang pamumutla ng mukha. Hinablot ni Kobe ang susi mula sa lalaki pati ang helmet nito. Nakatulala lang siyang pinagmamasdan kami.

"What's your name?" Kobe asked before putting the helmet to my head. 'I'm wearing a skirt for pete's sake?! Tapos sasakay ako sa motorbike?! Masisilipan ako nito!'

"Y-yandre." Sagot ng lalaki habang si Kobe naman ay nilagyan ng split ang knee level kong skirt. Napasinghap ako sa ginawa niya dahil nakita na ang puti kong cycling short. I saw how his protruded adam’s apple move.

"K-kobe?! A-anong ginagawa mo?!" Hindi niya ako pinansin bagkus ay muling nagsalita ng hindi lumilingon.

"Eyes up young man or I'll shoot you I swear." Nakaigting ang pangang sinabi niya iyon. Wala sa loob akong tumingin sa lalaking nasa gilid namin na nakatitig sa exposed legs ko na agad ding umiwas ng tingin.

Hinubad ni Kobe ang leather jacket niya at pinalibot ito sa bandang bewang ko. Halos matabunan niyon ang boung hita ko dahil malaki iyon. Hinila niya ako at binuhat pasakay sa motorbike kaya wala akong nagawa kundi paghiwalayin ang dalawa kong hita at sumakay sa bike.

"A-are we going to ride this bike?" Tumango lang si Kobe sa akin..

"I'll pay for your ducati. Don't worry." Baling niya sa may ari ng ducati na tinanguan lang siya nito.

"You have to! Kainis! Kainis kainis!"

Sumampa si Kobe sa sasakyan at hinila ang dalawa kong kamay payakap sa kaniya. Kumabog ang dibdib ko nang marealize kong yakap-yakap ko nga talaga siya. Naamoy ko ang mabango niyang panlalaki na perfume. I don't know when was the last time that we're this close together. 

"Hold on tight little butterfly We're going to fly.. Fast."

After saying those words he drove fast. Napayakap ako ng mahigpit dahil baka mahulog ako. Habang palapit ng gate ng venue ay hinablot ni Kobe ang isang helmet na hawak-hawak ng isang lalaking nakatayo at bigla na lang itong sinuot. 'Gosh! Pa'no niya nagawa iyon?'

Kakalabas palang namin ay may isang nakaitim na lalaki ang nagpaputok agad. Tinamaan niya ang basurahan na nadaanan namin. Kumabog ang puso ko sa sobrang takot. I heard a few gunshots but we're lucky they didn't hit us. I didn't try to look behind because I'm so scared. Mas mabuti ng hindi ko alam na babarilin ako kesa makita kung paano ako papatayin.

May mga sumunod na sasakyan sa amin na mas ikinatambol ng puso ko. We are not covered!. Mas mabilis kaming mababaril! The cars are trying to stop us by blocking our way. I felt Kobe's bend down a little and that's the cue! The motorbike runs fast! Nalagpasan namin ang mga sasakyan na patuloy sa paghabol sa amin at biglang pumasok sa isang eskinita. Siguradong hindi mag kakasya ang mga sasakyan dito dahil sa liit ng daanan.

"Ahhh!!"

Napatili ako at napayuko nang biglang dinaan ni Kobe ang motorbike sa isang nakasaradong gate na medyo nakatumba. We're like a birds who flew above. Bumagsak ang motorbike na nakatayo parin! Na-alog ata ang utak ko sa pag landing namin. Hindi pa man humuhupa ang usok ng ducati ay humarurot naman ito ng takbo. Napalingon ako sa likod ko at nakita ang mga lalaking umaakyat sa nakatumbang gate.

"Tu sei scema! Stupido!"

Narinig kong sigaw ng lalaking na tinuturo ang mga kasama niya. Hindi ko siya maintindihan. Pero paniguradong hindi sila mga pilipino.

Binaling ko ang tingin ko sa harap. Nakalabas na kami sa maliit na eskinita at tumagos sa isang lugar na hindi ko alam. Maraming tao at maingay. Nagsisigawan sila ng kung anu-ano. May mga paninda silang kung anu-ano. Bumagal ang patakbo ni Kobe hanggang sa ihinto na niya ito sa gilid.

Bumaba ako at sumunod naman siya. He took of his helmet and shake his head and he runs his finger through his hair. Napalunok ako dahil pakiramdam ko nag slow motion ang mundo. He looks so hot! Kainis!

Pinatong niya ang helmet niya sa bike at lumapit sa akin. I can feel my heart beats so fast. Hinawakan niya ang helmet at unti-unting hinubad ito. Kumalas ang buhok ko mula sa pag tanggal niyon sa akin.

"Are you alright? Nasaktan ka ba?" Tanong niya sa malumanay na boses.

"O-okay lang. Masakit lang ang..hita ko.." Uminit ang pisngi ko nang dumako doon ang paningin niya.

Huminga siya ng malalim at inipon ang buhok ko na nakatabing sa aking mukha at nilagay sa likod ng tenga ko. I know that I look like a tomato right now. I can feel my cheeks burned. Gosh! Nakakahiya!

"I'm glad that you're one hell of a kitten sweetheart. So damn lucky.." Nakangiti niyang sabi sa akin. Nakagat ko ang ibabang labi ko dahil sa pagpipigil na mapangiti.

Dinukot niya ang private phone niya at may ni-type bago nilagay sa tenga.

"Yes. We're fine. Trace my GPS."

Nahuli niya akong nakatitig sa kaniya kaya nanlaki ang mga mata ko. Nagtaas lang siya ng kilay at ngumisi. Binaba niya ang tawag at hinawakan ang kamay ko. Naglakad na kami papunta sa dagat ng tao.

"Suki! Dito! Fresh na fresh ang mga isda ko!"

"Oh singkwenta tumpok na lang ito! Paubos na!"

Naririnig kong sinisigaw nila. I wrinkled my nose because of the smell. It's my first time here but I don't feel disgusted. Actually I feel nice. Maraming tao at ang iingay nila! Nakakalula ang mga mamimili. Bumitaw si Kobe ng hawak sa kamay ko pero agad niya ring binalik. This time, his arms snaked in my waste and grab me possesively. Muling nag-init ang pisngi ko sa ginawa niya at hinayaan na lang.

Pasikip nang pasikip ang dinadaanan namin. Kaya mas humihigpit ang hawak ni Kobe sa akin. Habang naglalakad ay napasinghap ako nang may naramdaman akong natapakan. Napahinto ako sa paglalakad.

No way?!

Nilingon ako ni Kobe na nakakunot ano noo. "Why? Did someone touch you?" Nakaigting ang panga nitong nagsalita at biglang nagdilim ang aura niya.

Umiling ako sa kaniya at tinuro ang paa ko. Lumipad naman ang tingin niya roon. Nagbago ang ekspresiyon ng mukha niya at umiiling na nakangiti. Naiiyak na ako dahil iniisip ko pa lang kung ano iyon ay parang ayoko na tingnan. Gosh!

Nag skwat si Kobe sa harap ko at tinanggal ang puting sapatos ko at basta na lang tinapon. Nanlaki ang mata ko sa ginawa niya. Bakit niya tinapon?!

I look down to him but before I can react he immediately scooped me.

Binuhat niya ako sa harap ng maraming tao. I know the jacket covered my legs so I have nothing to worry about it. Dahil mas ikinababahala ko ang malakas na kabog ng puso ko. Kumapit ako sa leeg niya at isinubsob ang ulo ko sa dibdib niya para itago ang hiya.

I felt his hard chest vibrated from his chuckled. I heard his voice and I feel relieved. This man makes me feel secured always.

"Not lucky at all.."