วันต่อมา
มือบางคว้าหยิบสมาร์ตโฟนขึ้นมากดดูเวลา แม้จะเป็นตอนเช้าแบบนี้ทว่าเธอกลับตื่นขึ้นมาด้วยความเคยชิน วันนี้เธอมีเรียนแค่ช่วงบ่าย จึงยังซุกตัวอยู่ใต้ผ้าห่มไม่ต้องรีบร้อนเหมือนวันที่มีเรียนเช้า ส่วนหนึ่งก็เพราะความเพลีย สาเหตุก็มาจากคนที่นอนอยู่ด้วยกันตั้งแต่เมื่อคืน
“พี่ ตื่นไปเรียนได้แล้ว” จับแก้มคนที่ยังหลับอยู่เพื่อให้เขารู้สึกตัว แต่ทว่าเขายังคงไม่ลืมตาขึ้นมา
“พี่เวย์ ตื่นได้แล้วค่ะ” เธอเรียกอีกครั้งพร้อมกับตีเบา ๆ ลงบนต้นแขนที่แน่นไปด้วยมัดกล้ามของเขา
“กี่โมงแล้วครับ” คนถูกปลุกค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมาก่อนถามออกไป
“8 โมงแล้ว พี่มีเรียนเช้าหรือเปล่า”
“ครับ แต่พี่ยังไม่อยากไปเลย อยากอยู่กับเราก่อน” แขนแข็งแรงคว้าเอวบางเข้ามากอดอยู่สักพักหนึ่ง
“ลุกไปได้แล้วพี่ เดี๋ยวจะสาย”
“อยู่ปลุกพี่แบบนี้ไปทุกวันเลยนะ”
เอวาพยักหน้าและส่งยิ้มให้เป็นคำตอบ และทั้งสองคนก็ลุกจากที่นอน เดินออกจากห้
