ENEMIES QUARREL

8

Dedicated to UndertheStarryKnight❤️

"Wow... Ang cute..." Mistia whispered to herself while taking a picture of Monkeys who were eating banana.

"Bulag ka ba? Nasa'n ang cute diyan?" kontra naman ni Javen na nasa kilid niya.

She shot him daggers. "Hindi paborito ng isda ang mga unggoy kaya naiintindihan ko ang galit mo." huling sabi ni Mistia bago iwan si Javen.

"H-hoy! Hindi ako isda!" pahabol na sigaw ni Javen at saka hinabol si Mistia.

They were in the middle of feeding the giraffe when a small young boy appeared in front of them.

"Hey you popcorn! Pull me up!" maangas na utos ng bata. Hula nila ay nasa six years old na ito. Nagpapabuhat ito dahil hindi niya maabot ang giraffe. The little guy wants to feed the giraffe by himself but he can't reach it. Kaya inutusan niya si Javen na buhatin siya.

Nagpalingon-lingon si Javen para siguraduhin na siya ba talaga ang tinawag nitong Popcorn. At nagpagtanto niya na mukhang siya nga.

"Ako? Popcorn? Mukha ba akong popcorn?" hindi makapaniwalang tanong niya sa bata.

"Buhatin mo na..." Mistia initiated.

"Ayaw ko nga!" he strongly declined. "Tirisin ko 'tong bubwit na 'to, eh!"

"You're a bad guy!" the little boy shouted.

Javen gave the little boy an irritated look and point his point finger on it. "Yes I am! Ano ngayon? Umalis ka na nga dito! Shoo!" pagpapaalis nito na para bang isa lang itong manok.

"Tigilan mo nga 'yan!" saway ni Mistia at tinampal ang kamay nitong nakaturo sa bata.

"Bakit mo ba kinakampihan itong bubwit na 'to? Classmate mo 'to, 'no?" may panunuksong sabi nito.

"Che! Parang bata!" naiinis na sigaw ni Mistia.

Dumukwang si Mistia para maabot ang bata at kinausap ito. "Gusto mo si ate nalang bubuhat sayo?" she charmingly asked the boy.

It slowly nodded. Binuhat nga ito ni Mistia and the boy successfully feed the giraffe with a grass.

Minutes after carrying the little boy, Mistia started to feel the weight of him and Javen seemed noticed that she already having a trouble carrying the boy.

Without telling, Javen get the boy from Mistia and carried it. Mistia got startled a bit but smiled later on.

He's not that heartless after all, Mistia thought.

It took minutes of feeding the giraffe and they noticed that the boy fell asleep in Javen's arms.

They sat on the small bench no one talk. They just feel the surrounding.

"Nasa'n ba kasi ang magulang ng batang 'to?" Javen suddenly spoke up.

"Hintayin lang natin dito baka may maghanap diyan..." Mistia replied. "Mukhang nagustuhan ang amoy mo, ah..."

"300K ba naman ang presyo nitong perfume ko..."

Mistia sighed in defeat when he took her words literally.

Meanwhile, Mr. Uy took a picture of them together with the young one and sent them to the legend.

"He does better, hm?" the old man muttered to himself while looking at the pictures of Javen detailing his performance in the passing days.

MISTIA loved the serenity. Just the whispers of the wind and the calming music of the animals and joyous laughters of the people around the zoo.

That meant a lot to her.

"Alam mo ba, first time ko makapunta sa ganito..."

Napukaw ang atensyon ni Javen sa biglaang pagsasalita ni Mistia. The smile and lively aura of her was noticeable in her face. Para bang masaya talaga siya na nakapunta siya sa ganitong lugar.

Javen didn't speak up instead, he just listened.

"Nabuhay lang kami nang bukid lang ang nakikita namin. Walang panahon para magliwaliw at magwaldas ng pera dahil ang kinikita ng papa ko, sakto lang sa pangkain namin." Mistia narrated.

"Napaka-complicated naman ng buhay mo." Javen added up.

Natawa nang mapakla si Mistia. "Siguro nga." She fixed her gaze to Javen and smiled bitterly. "Pero marunong naman kaming makuntento. Marunong kaming i-appreciate kung anong meron kami. Hindi katulad niyong mayayaman, ang problema lang ninyo ay pera. Nasa inyo na ang lahat. Lahat ng gusto niyo nakukuha niyo. Nabubuhay kayo sa luho..."

Javen tsked and laughed sarcastically. "'Yon ang akala mo. Mayroon akong wala na meron kayo..."

Mistia gave Javen a confused look.

"May mga magulang ka, ako wala... Oo, nasa akin lahat ng mga materyal na bagay pero pamilya na masasandalan at masasabihan ng mga problema, wala. I deal with my problems alone."

Upon hearing that, Mistia felt sorry for him. She didn't know...

"Ano? Naaawa ka sa 'kin?" si Javen.

"Tss.. Hindi 'no!"

"Ang manhid mo talaga." singhal ni Javen sa mahinang boses. They're just talking like they're peers.

He didn't know why he suddenly told Mistia his story. Basta ang alam lang niya, natural lang 'yon na lumabas sa bibig niya. And letting that out felt so relieving. Ang gaan nito sa pakiramdam. Since his parents died, he doesn't share story about his life or his story to others even his closest friends. Kay Mistia lang talaga.

"Hindi ako naaawa sayo, humahanga ako sayo..." Napatingin si Javen kay Mistia dahil sa sinabi nito. He wants to see if she was serious about what she just said. And he saw Mistia's genuine smile.

"Ang tapang mo." That's what Mistia said that made his eyes watered. It's his first time hearing that someone is proud of him— of what he had been through. It was a tough life for him but for the first time, someone appreciates him.

"Kaya nga no'ng makita kita, alam ko na agad na mayroon kang dinadalang bigat. Kaya naiintindihan kita— Wait, umiiyak ka ba?" biglang tanong ni Mistia nang makitang namumula ang mata ni Javen at may namumuong luha sa mata nito.

Mukhang napansin naman ito ni Javen kaya dali-dali nitong pinunasan ang mata nito. "H-hindi! N-napuwing lang!" he denied.

"Potangina! For the first time in the history, nakita ko ang isang Javen Haze Guillermo na umiyak!" Mistia exclaimed to teased Javen. "Halika ka nga, ipunin natin 'yang luha mo baka pwede isanla 'yan!"

"Stop it, will you?!" saway ni Cedric.

Tumigil na sa panunukso si Mistia at ilang saglit pa, may nag-aalalang babaeng lumapit sa kanila.

"James! Jusko ang anak ko!" sigaw ng babae.

Tumayo ang si Javen at ibinigay ang bata sa babae pero nagising naman ito.

"Anak niyo pala... Nakatulog na kanina mukhang napagod ata..." sabi ni Mistia sa babae.

"Maraming salamat talaga sa inyong dalawa. Hindi ko alam kung paano kayo mapapasalamatan,"

"No worries. Just don't be careless next time." Palihim na nahampas ni Mistia si Javen sa likod nito dahil sa walang galang na pagsagot nito sa babae. "Ah- I mean- yeah gano'n nga."

"Oo, salamat talaga sa inyo."

"Walang anuman po." sabi naman ni Mistia.

The woman diverted her gaze to Javen. "Salamat hijo, ikaw pa talaga ang nagbuhat nitong anak ko. Alam kong magiging mabuting ama at asawa ka balang araw..."

Parang nasusuka si Mistia sa sinabi ng babae kay Javen. Napaka-exaggerated lang ng dating para sa kanya. Ngunit ang pag-arte niyang pagsusuka ay nakapukaw ng atensyon kay Javen at ng babae.

Nagulat nalang siya nanag bigla siyang akbayan ni Javen. "Tama kayo diyan. Heto na nga't naglilihi na 'tong girlfriend ko." tukoy ni Javen kay Mistia.

"Huwag mo nang pakawalan itong boyfriend mo, hija. Bukod sa gwapo na, sobrang sweet at bait pa! Buy one take two!" komento pa ng babae.

Before leaving, the little boy whispered him something. "Don't hurt her, she's one of a kind..."

Nang tuluyan nang makaalis na ang babae, doon na nagsimula ang giyera nilang dalawa. Hampas ni Mistia ay siyang pagsalag ni Javen.

"Ano bang paglilihi ang sinasabi mo dyan, ha?" sigaw niya at hampas na naman.

"Hoy kabute ka! Tigilan mo na nga 'yan! Ang sakit na ng katawan ko sa pamamalo mo ah!" sigaw ni Javen habang sinasangga ang pamamalo sa kanya ni Mistia.

Then suddenly Marvin appeared in their front.

"Sabi ko mag-enjoy kayo, hindi mag-away." ani nito. "Magpicture na nga lang tayo," Marvin added and get his newly bought phone. He was ready to pose when Mistia interrupted him.

"Sandali, sandali, sa'n galing 'yan?" tukoy ni Mistia sa cellphone na hawak ng kapatid niya.

"Bigay sa 'kin ni Kuya Javen." simple nitong sagot.

Nanlaki naman ang mata ni Mistia at pinalo ang balikat nito. "Ibalik mo 'yan!"

Bukod sa nakakahiya, naisip ni Mistia na baka ano na namang ipagawa sa kanya ni Javen kapalit ng pagbibigay nito ng cellphone sa kapatid niya.

"Hoy kabute, napakabayolente mo talaga! Palagi ka nalang nanakit!" Javen inserted.

"Ikaw ring isda ka, bakit mo siya binigyan ng ganyan, ha?" galit na sabi ni Mistia.

"Wala lang. At saka bakit? Ikaw ba ang binigyan?"

"Hindi,"

"'Yon naman pala eh,"

"Pero-"

Hindi na natuloy ni Mistia ang pag-angal niya nang bigla siyang hinila ni Javen at inakbayan. "Smile!" sabi ni Javen at kasabay no'n ang pag-click ng camera. Hindi nakapag-ready si Mistia kaya nakabusangot siya sa picture na 'yon.

The three of them took numerous pictures with a different poses and indeed, they look good on that and they looked happy.

"Kayo naman dalawa," Marvin announced.

"Ayaw ko." pagtanggi ni Mistia at uupo na sana sa bench ngunit hinila naman agad siya ni Javen. "Bakit ba ang hilig mo manghila?!" sigaw ni Mistia.

"Ang arte mo kasi!" Javen shouted back.

"Gago ka kasi!" sigaw ni Mistia at tumalon nang mahina para mahampas ang ulo ni Javen.

"Aray!" daing naman ni Javen at hinawakan ang kamay ni Mistia para pigilan ito at tiningnan si Mistia nang nakakunot ang noo at salubong ang mga kilay.

Suddenly, Mistia stopped and just met Javen's gaze. Then slowly, the madness on his face faded. And somehow, she felt a spark. A sudden explosion of feelings. The moment their eyes met, it glistened. An abrupt attachment happened.

"Hmm... Tamis!" uttered Marvin and clicked the shutter button.

Natauhan silang dalawa sa biglaang hirit ni Marvin and immediately distanced themselves towards each other.

GABI na nang maihatid ni Javen si Mistia at Marvin sa kanila. Ang dalawang magkapatid ay nagdadagundong ang dibdib sa kaba sa takot na mapagalitan sila. Nakahinga naman agad sila nang maluwag nang wala pa ang mga magulang nila.

Nauna nang pumasok si Marvin sa bahay at naiwan silang dalawa.

"Alis na!" said Mistia.

"Sungit," Javen murmured while leaning on his car.

Mistia laughed slightly upon seeing Javen's grumpy face.

"Sige na," she reminded again.

"Oo na... Pero mauna kanang pumasok bawal ang bata sa labas baka kabagin." habol na pang-aasar pa ni Javen.

Nabuhay na naman ang inis sa loob ni Mistia kaya inambaan niya ito ng suntok pero agad na nakapasok si Javen sa sasakyan niya.

Javen looked at her once again. "Wala ka man lang bang sasabihin?" tanong nito.

Nangunot naman ang noo ni Mistia. "Naa ano?"

"Tss. Wala! Sige aalis na ako! Kabute ka talaga..." may halong galit at inis sa boses na ani nito. He then started the engine but before he maniuvered it, Mistia already called him first by his name.

"What?" the irritating tone of his voice was still there.

Mistia gave a small and sincere smile before saying, "Salamat, nag- enjoy akong kasama ka at Goodnight na din. Mag-ingat ka pauwi-"

Dahil sa kahihiyan na nararamdaman ni Mistia, napatakbo siya papunta sa loob. She thought that it was just a shameful act. She found it flirtatious.

Mistia's words keep lingering into Javen's mind that night. He couldn't stop himself from smiling from ear to ear. He couldn't contain himself from looking at him and Mistia's picture together lately at the zoo.

Their smile was so genuine...

"Ghad heart... Are you in love?"

—————————————

Sana all in love...