📚 ᨳ ﹅♥︎₊˚
อ่อ ๆ ๆ 😋 พิมลืมเล่าอีกอย่างให้ฟังคะ 🕯️🍀
🌒 กลางคืนหลังไฟดับ
ลมกลางคืนพัดเข้ามาทางหน้าต่าง กลิ่นดินหลังฝนยังชัดเจน พิมนั่งกอดผ้าห่มข้างเตียง เงี่ยหูฟังเสียงฝีเท้าธันวาในความมืด มันทำให้รู้ว่าเธอไม่ได้อยู่ลำพัง
“อยู่ใกล้ ๆ ก็แล้วกัน” เสียงทุ้มนิ่งดังขึ้นข้างหู คลายความกลัวในหัวเธอทันที
พิมขยับไปนั่งชิดปลายเตียงฝั่งเขา ไฟฉายในมือเขาส่องแสงอุ่น ๆ วงเล็ก ๆ ตรงกลางระหว่างสองคน ความมืดรอบข้างยิ่งทำให้ทุกอย่างชัดเจน ลมหายใจที่ตรงกับจังหวะหัวใจ และกลิ่นสบู่สะอาดหอมอ่อน ๆ ที่พัดมากับลมเย็น ๆ
ธันวาดึงผ้าห่มขึ้นคลุมไหล่ให้พิม นิ้วเขาแตะหลังมือเธอเพียงเสี้ยววินาที แต่ความอุ่นนั้นแผ่ซ่านไปทั่วหัวใจ พิมเงยหน้ามองเงาใบหน้าเขาใต้แสงไฟ ในเงาตาคมชัด ดวงตาที่มองนิ่งกลับทำให้หัวใจเธอเต้นแรงจนควบคุมไม่อยู่
เขาไม่ได้พูดอะไร แค่ขยับเข้ามาใกล้ช้า ๆ ระยะห่างค่อย ๆ หายไป จนเสียงหัวใจเขาดังกว่าฝน ปลา
