📚 ⟡꙳⋆𓇥 𖠚ᐝ
เสียงฝนตกพรำเบา ๆ พิมเพิ่งเก็บของเสร็จ เตรียมจะปิดห้องชมรม ประตูเปิดแง้ม ธันวายืนพิงอยู่ตรงนั้น ร่มสีเข้มอยู่ในมือ
“ฝนมาแล้ว” เขาพูดสั้น ๆ เหมือนบอกข้อเท็จจริง แต่ตาไม่ละจากเธอ
พิมพยักหน้า ยกแก้วชานมขึ้นนิดเหมือนส่งสัญญาณ “อร่อยค่ะ ขอบคุณนะ”
เขาไม่พูดอะไรต่อ แค่กางร่ม ก้าวเข้ามาใกล้พอให้เสียงฝนดังอยู่บนผ้าใบ กลิ่นสบู่สะอาดจากเขาปนกับกลิ่นชานมหวานอ่อน ๆ รวมกันในพื้นที่เล็ก ๆ ใต้ร่มคันเดียว
ระหว่างเดินกลับ เสียงรองเท้ากระทบพื้นเปียก ๆ ดังเป็นจังหวะ แต่หัวใจพิมกลับเต้นไม่ตรงจังหวะสักที ไหล่ทั้งคู่ชนกันบางครั้งเพราะเดินใกล้เกินไป
ถึงหน้าหอพัก ธันวาไม่หยุดแค่รั้ว เขาเดินตามมาจนถึงใต้กันสาด ฝนยังตกพรำ เขาเงียบไปนิด ก่อนเอื้อมมือมารับแก้วชานมจากเธอไปวางบนราว
จากนั้นเขาโน้มตัวลงมาใกล้ ลมหายใจอุ่น ๆ แตะข้างแก้มเหมือนจะพูดอะไร แต่ยังไม่พูดออกมา พิมเงยหน้ามอง ดวงตาเขานิ่งแต่ลึกจนเธอร
