-สนามบินนานาชาติ ยุโรป-
บรรยากาศสนามบินคึกคัก
ผู้คนลากกระเป๋าเดินทางขวักไขว่
แต่ในมุมหนึ่ง ครอบครัวของกวินยืนส่งภาคิน
และพาฝันกลับไทย
พาฝันอุ้มหลานชายวัยสองเดือนแนบอก
เด็กน้อยส่งเสียงอ้อแอ้
พร้อมรอยยิ้มไร้เดียงสาที่ทำให้เธอหัวใจพองโต
พาฝัน หัวเราะเบา ๆ
“ตัวแค่นี้เอง..
แต่ทำให้ทุกคนหลงรักได้หมดเลยนะคะ”
คุณหมอหญิง แม่เด็กน้อยยิ้มอ่อน
เอื้อมมือมาลูบแขนพาฝันเบา ๆ
“ดีแล้วค่ะที่พี่ได้เจอฝัน …
ครอบครัวเราจะได้มีสีสันมากขึ้น”
ภาคินยืนอยู่ข้าง ๆ
ดวงตาคมทอดมองหลานชาย
ด้วยแววตาที่อ่อนโยนผิดกับบุคลิกปกติ
เขาก้มลงหอมแก้มเล็ก ๆของหลาน
แล้วกระซิบแผ่ว
“โตไว ๆ นะครับ หลานชายคนเก่ง…
เดี๋ยวคุณอาจะมาเยี่ยมบ่อย ๆ”
จากนั้นเขาหันไปบอกกับพี่สะใภ้
ด้วยรอยยิ้มจริงใจ
“ฝากดูแลทั้งพี่ทั้งหลานด้วยนะครับ
ถ้ามีโอกาสจะมาอีกแน่นอน”
----
เมื่อครอบครัวกำลังยืนล่ำลากัน
กวินเดินแยกออกมานิดหนึ่งก
