ทบทวน
477 Words
เช้ามืด – ห้องพาฝัน
เสียงกระดาษพลิกเบา ๆ ดังสม่ำเสมอ
เมื่อภาคินค่อย ๆ ลืมตาตื่นขึ้น
ภาพแรกที่เห็นคือแผ่นหลังเล็ก ๆ ของพาฝัน
ในชุดนอน เธอนั่งตรงโต๊ะเขียนหนังสือ
ใต้แสงโคมไฟอุ่น
“เมื่อคืน…ผมไม่ได้เมาหนักจนไร้สติหรอก ผมรู้ว่ากำลังทำอะไรอยู่ทุกวินาที เพียงแค่…มันยากจะห้ามใจ” ภาคินคิดอยู่ภายใน
เขายกมือกุมหน้าผาก หลับตาเหมือนกำลังย้อนคิดกับตัวเอง
“ผมอยากให้เธอรู้ ว่าผมจริงจัง ไม่ใช่แค่ความหลงชั่วคราว แต่ที่สำคัญกว่านั้น…ผมอยากรู้ ว่าในใจพาฝันคิดยังไงกับผมกันแน่”
แววตาคมทอดมองไปที่แผ่นหลังเล็กที่ขยับพลิกหน้ากระดาษต่อเนื่อง เขาเห็นเธอพยายามเข้มแข็ง แบกทั้งการเรียน การกดดัน และความเจ็บปวดจากอดีต แต่เมื่อคืนเธอยังปฏิบัติกับเขาดีเสมอ
“เธอดูแลผม เหมือนผมสำคัญ…แต่ก็ยังมีระยะห่างอยู่ ผมคงต้องไม่รีบร้อนเกินไป”
รอยยิ้มบางผุดขึ้นที่มุมปาก ก่อนเขาจะพลิกตัวนอนต่อ ทำเป็นเหมือนยังไม่รู้สึกตัวตื่น
“เรื่องเมื่อคืน…ผมจะแกล้งเบลอไปก่อนละกัน ให้เวลาเธอ ได้หายใจ และคิดทบทวน…”
เมื่อเห็นภาคินขยับตัวช้า ๆ ลืมตาขึ้นเล็กน้อย
พาฝัน วางปากกาลง พูดเสียงเบา
“ตื่นแล้วเหรอคะ…?”
ภาคินหันมามอง ดวงตายังพร่าจากการตื่นนอน แต่แฝงแววอบอุ่นที่ทำให้หัวใจเธอสั่นไหว
ภาคิน ยกยิ้มจาง ๆ
“อืม…ตื่นเพราะมีคนอ่านหนังสือข้าง ๆ ไม่หยุดเลยนี่แหละ”
พาฝันหลบตา เธอเม้มปากแน่นเหมือนกำลังชั่งใจ ก่อนจะถามขึ้นเสียงเบา
ภาคิน…คุณทำแบบนี้ทำไมเหรอคะ”
ภาคินขมวดคิ้วเล็กน้อย
“แบบนี้คือแบบไหน?”
พาฝัน หลบสายตา มือกำปากกาจนแน่น
“ก็ตามฉัน…มาหา…พยายามเข้ามาใกล้ ทั้งที่คุณ…มีทุกอย่างแล้ว จะเลือกใครก็ได้ไม่ใช่เหรอคะ”
ภาคินนิ่งไปครู่หนึ่ง มองใบหน้าที่พยายามเก็บซ่อนความสับสนของเธอ
ภาคินเสียงทุ้มมั่นคง
“เพราะผมไม่ได้อยากเลือกใครก็ได้…ผมเลือกคุณแล้ว พาฝัน”
คำตอบนั้นทำเอาหัวใจพาฝันสะดุดเต้นแรง แต่ความสงสัยในใจยังไม่หายไป
แต่ถ้าคุณเลือกฉันจริง…แล้วข้อความเมื่อคืนมันคืออะไร ใครกันที่คุณรอเจอ…
เธอเงียบไป
ไม่กล้าถามออกมาโดยตรง เพราะกลัวได้คำตอบที่ตัวเองไม่อยากฟัง
--ตึ้ดๆ ตึ้ดๆ--
เสียงโทรศัพท์ ภาคินดังขึ้น อีกครั้ง และน่าจะเป็นผู้หญิงเจ้าของข้อความนั้น
"ผมคิดทบทวนดีแล้ว แอร์เมย์"
ภาคินเสียงดังขึ้น เมื่อปลายสายเอ่ยจบลง
- Writer
