Korkut, Ruken’in evinin kapısına gitmeden önce akıllılık edip yanına kız kardeşini almıştı. Meliha, sıkkın bir şekilde araç penceresinden dışarı bakarken yine her zaman olduğu gibi sessizdi.
Korkut, kızı süzerken “Lan sen neden hiç konuşmuyorsun?” diye sordu. “Sinsi sinsi bizi izleyip odanda kurtarılmayı bekleyen salak Rapunzel gibi bekleyerek ömür geçiriyorsun…”
Meliha, başını yavaşça Korkut’a çevirdi. Sözleriyle değil ama bakışlarıyla lüzumsuz konuşuyorsun dedikten sonra yeniden pencereden dışarı bakmaya başladı.
Korkut, kızın bakışlarına aldırış etmeden “Sana bir şeyler anlatayım da kendine gel,” deyip ağzını açtı. İlk kelimesini söylemeden önce Meliha elini havaya kaldırdı. Hala sırtı ona dönüktü.
“Git nişanlına zırvala. Akşam akşam senin saçma hikayelerini çekemem!”
Korkut, “İçin
