Simula noong bata pa si Eliza, likas na sakaniya ang pagiging sakitin.
Pneumonia ang sabi ng Doctor ngunit may mga cells na rin sa katawan niya ang naapektuhan. Sa murang edad ay lumalaban parin siya para lang mabuhay.
Hindi ko maiwasang isipin kung gaano ako kawalang kwentang anak at lalong walang kwentang kapatid sakaniya.
Nakatigasan ko na lang din sa isip kong siya lang ang itinuturing na anak sa bahay na ito.
Sa tuwing nakikita ko siya, ramdam kong yung sakit pero kahit baligtarin ang mundo ay magkapatid parin kami.
Hinalikan ko yung noo niya bago ilabas ang pinggan. Patayo pa lang ako noong bigla niyang hawakan ang kamay ko.
“Ate, huwag mo akong iiwan,” pakiusap niya.
Iba ang naramdaman ko. Nawala yung kaba sa dibdib ko simula kanina noong makita ko siyang nagising na.
Ayaw k
