พยศรักแสนปรารถนา

บทที่ 8 ขอโอกาส 2

“ไม่ต้องลำบากหรอกค่ะฉันมากับชัยยุทธเดี๋ยวเขาไปส่งฉันที่บ้านเอง” เธอจะยังไม่บอกเรื่องชัยยุทธเพราะอยากให้เขารู้ด้วยตัวเอง

พีรวัสหน้าตึงไปทันทีเมื่อได้ยินชื่อผู้ชายคนอื่นออกจากปากของรินรดา จากที่รู้สึกผิดทำหน้าหงอย ๆ ก็เปลี่ยนเป็นหน้าดุเสียงเข้มขึ้นมาทันที

“ไหน ๆ ก็พูดชื่อผู้ชายคนนี้ออกมาแล้ว พี่อยากจะเตือนและย้ำให้รู้ว่าตอนนี้รดากำลังจะหมั้นกับพี่ เรื่องผู้ชายคนอื่นก็ไปจัดการให้เรียบร้อยไปบอกเขาด้วยว่าตอนนี้รดาเป็นของใคร ถ้ารดาไม่ทำพี่จะเป็นคนจัดการเรื่องนี้เองแล้วก็ไม่รับปากด้วยว่าจะเกิดอะไรขึ้น”

“ห้ามคุณทำอะไรเขาเด็ดขาด ถ้าชัยยุทธเป็นอะไรไปเราจะได้เห็นดีกันแน่!” รินรดาพูดเสียงดังออกมา

“ถ้าอย่างนั้นก็ไปจัดการให้เรียบร้อย พี่ให้เวลาหนึ่งอาทิตย์ถ้าพี่ยังเห็นผู้ชายคนนั้นอยู่ในชีวิตรดาเราจะได้เห็นดีกัน ไหน ๆ รดาก็บอกว่าพี่เป็นคนเผด็จการอยู่แล้วนี่” พีรวัสพูดจบก็เดินไปคว้ามือบางก่อนจะพาเดินออกจากห้องไป

“นี่คุณจะพาฉันไปไหน ฉันจะกลับบ้าน” รินรดาร้องถามพลางแกะมือหนาที่จับมือเธอจนแน่น แต่แรงอันน้อยนิดของเธอจะไปสู้เรี่ยวแรงของผู้ชายตัวใหญ่อย่างพีรวัสได้ยังไง

“พี่จะไปส่งเราที่บ้านเอง” พีรวัสเดินพารินรดาลงมาข้างล่างและมันก็เรียกความสนใจและสายตาอยากรู้อยากเห็นของบุคลากรในโรงพยาบาลได้เป็นอย่างดี พวกเขารู้เรื่องที่ผู้อำนวยการแถลงข่าวแล้ว ทุกคนต่างก็ตกใจไม่คิดว่าพีรวัสจะเป็นคนในรูปและกำลังจะหมั้นหมายกับน้องสาวคุณหมอชนาเทพ

“นั่น ๆ เธอเห็นเหมือนที่ฉันเห็นหรือเปล่า” นางพยาบาลขาเมาท์สะกิดเพื่อนแล้วถามออกมา

“เห็นสิ ไม่น่าเชื่อเลยเนอะนึกแล้วก็เสียดายที่ผู้อำนวยการไม่โสดแล้ว แถมไปเลือกคุณรินรดาอีก” หญิงสาวอีกคนพูดอย่างเสียดายและไม่พอใจ

“อย่าพูดเสียงดังไป เดี๋ยวเดือนนี้เงินเดือนก็ไม่เหลือพอให้หักหรอก” เมื่อสองวันก่อนพวกเธอถูกเรียกตักเตือนและเจอบทลงโทษหักเงินเดือนยี่สิบเปอร์เซ็น ตอนนี้พวกเธอพากันตบปากตัวเองแล้วบอกว่าจะพูดไม่เรื่องเจ้านายอีก แต่พอมาเห็นและรู้ข่าวใหญ่วันนี้ก็อดไม่ได้ที่พูดออกมา

อีกมุมหนึ่งของโรงพยาบาลชัยยุทธและน้ำทิพย์กำลังนั่งรอรินรดาอยู่ในร้านกาแฟ และทั้งสองต้องตาโตขึ้นมาพร้อมกันเมื่อเห็นว่าเพื่อนรักโดนลากขึ้นรถไปกับพีรวัส

“ฉันว่ามันชักจะยังไงแล้วนะชาช่า” น้ำทิพย์พูดขึ้นมา

“ฉันก็คิดเหมือนเธอนั่นแหละ คุณพีรวัสน่าจะคิดอะไร ๆ กับรดาบ้างนั่นแหละจะมีใครบ้ากล้าประกาศว่าจะหมั้นกับผู้หญิงเพียงเพราะอยากรับผิดชอบเรื่องที่เกิดขึ้น” ชัยยุทธตั้งข้อสงสัย แม้พีรวัสจะพูดว่ารังเกียจและไล่รินรดาให้อยู่ไกล ๆ แต่นั้นมันเรื่องในอดีตผ่านมาหลายปีแล้ว

“งานนี้สงสัยเธอกับฉันต้องร่วมมือกันง้างปากคนปากแข็งกับคนตาบอดแล้วมั้ง” น้ำทิพย์ถอนใจออกมา

“ทิฐิแรงทั้งคู่” ชัยยุทธพูดและส่ายหน้าอย่างอ่อนใจ

...

ตั้งแต่เข้ามานั่งในรถรินรดาก็เอาแต่นั่งเงียบไม่พูดอะไร จนคนขับรถเป็นฝ่ายทนไม่ไหวพูดออกมาก่อน

“นี่ก็เที่ยงแล้วแวะหาอะไรกินก่อนไหม รดาอยากกินอะไรพี่จะได้พาไปถูก”

“ฉันไม่หิวอะไรทั้งนั้น ฉันอยากกลับบ้าน” รินรดาพูดแต่ไม่หันหน้ามามองคนถามเอาแต่มองออกไปนอกรถอย่างเดียว และหูก็ได้ยินเสียงถอนหายใจดังออกมาเลยหันมาพูดกับพีรวัสตรง ๆ

“ถ้ารำคาญก็จอดให้ฉันลงข้างหน้านี่แหละเดี๋ยวฉันโทรให้ชัยยุทธมารับเอง” ป่านนี้เพื่อนเธอนั่งรอแย่แล้ว พอนึกได้ก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาจะส่งข้อความไปบอก แต่โทรศัพท์ก็ถูกดึงไปจากมือด้วยฝีมือของพีรวัสนั่นเอง

“นี่คุณจะเอาโทรศัพท์ฉันไปไหน! เอาคืนมาเดี่ยวนี้นะ” รินรดาพูดแล้วเอื้อมไปแย่งโทรศัพท์คืน แต่ก็ไม่สามารถทำได้เมื่อพีรวัสเอาโทรศัพท์ของเธอใส่เข้าไปเสื้อสูทแล้ว

“ถ้าอยากได้ก็ล้วงเอาสิ” พีรวัสพูดท้าทายขึ้นพร้อมกับอยากตีก้นคนดื้อที่กำลังจะโทรให้ผู้ชายคนอื่นมารับทั้งที่เขากำลังจะไปส่งที่บ้าน

รินรดานั่งฮึดฮัดอยู่คนเดียวที่ไม่สามารถเอาโทรศัพท์คืนมาได้ ใครจะไปกล้าล้วงกันเล่า เธอนั่งกอดอกหน้าบึ้งไม่พูดอะไรออกมาอีกเลย จนกระทั่งเห็นว่ารถคันนี้ไม่ได้มุ่งหน้ากลับบ้านเลยหันมาถามคนขับรถอย่างรวดเร็ว

“คุณจะพาฉันไปไหน”

“พาไปกินข้าว”

“ฉันไม่หิว ฉันอยากกลับบ้าน!” รินรดาพยศเต็มที่ทั้งที่ตอนนี้เธอเองก็หิวเหมือนกัน

“แต่พี่หิวและรดาก็ต้องไปนั่งกินเป็นเพื่อนพี่ด้วย” พีรวัสพูดอย่างเอาแต่ใจก่อนจะเลี้ยวเข้าไปจอดที่ร้านอาหารร้านหนึ่งทันที แต่มีหรือที่คนพยศอย่างรินรดาจะยอมทำตามง่าย ๆ

พีรวัสส่ายหน้าไปมาแล้วเปิดประตูลงไปก่อนจะเดินอ้อมไปอีกด้านของรถและเปิดประตูทันที

“ลงมาได้แล้วรดา”

“ไม่!”

“ถ้าไม่ลงมาดี ๆ พี่จะอุ้มเราเข้าไปในร้านถ้าไม่อายคนอื่นก็ตามใจ” พีรวัสพูดขู่ และต้องส่ายหน้าอีกครั้งเมื่อเห็นว่ารินรดายังนั่งเฉยไม่ยอมขยับ เขาก้มลงไปปลดเข็มขัดนิรภัยและกำลังจะช้อนตัวหญิงสาวขึ้นมา

“ลงแล้ว ๆ ! ขยับออกไปสิ” รินรดาพูดและยกมือดันหน้าอกแกร่งให้ถอยห่างเมื่อเห็นว่าเขาทำจริงอย่างที่พูดแน่ ๆ

พีรวัสขยับออกห่างไปยืนรอคนดื้อให้ลงมาจากรถ และต้องแอบยิ้มมุมปากเมื่อเห็นท่าทางปึงปังเหมือนไม่เต็มใจ ใบหน้าเนียนสวยงอ ทำให้ดูน่ารักน่าแกล้งดี

รินรดาก้าวลงจากรถแล้วรีบเดินหนีเข้าไปในร้านโดยที่ไม่รอพีรวัส แต่ชายหนุ่มก็เดินมาทันพร้อมกับคว้ามือของเธอไปจับเอาไว้ก่อนจะพาเดินเข้าไปในร้านทันที รินรดาก้มมองมือตัวเองแล้วต้องเม้มปากแน่นไม่แสดงอาการอะไรออกมา

“อยากกินอะไรสั่งได้เลยพี่เลี้ยงเอง” พีรวัสพูดขึ้น และต้องยกยิ้มขึ้นมาเมื่อเห็นรินรดาเบะปากใส่

“เอาทะเลผัดผงกะหรี่ ต้มยำกุ้งค่ะ” รินรดาสั่งอาหารที่อยากกินทันที

“ส่วนผมเอาปลากะพงทอดน้ำปลา แล้วก็ผัดผักแปดเซียนครับ” และตอนที่พนักงานกำลังจะเดินไปรินรดาก็พูดขึ้นมาก่อน และมันก็ทำให้คนที่นั่งตรงข้ามอึ้งไปทันที

+++++