รินรดาหันขวับไปมองคนพูดอย่างรวดเร็วและยิ่งทำหน้าตึงเมื่อเห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ซึ่งเป็นรอยยิ้มที่เธอไม่เคยเห็นเลย
“ไปง้างปากคนอื่นเถอะ” พูดไปเธอก็รีบหันไปมองข้างนอกรถอีกครั้งเพราะไม่อาจทนสายตาของพีรวัสได้ สายตาที่เขามองเธอดูแปลกไปไม่เหมือนพี่พีทคนก่อนที่เอ่ยปากไล่ให้เธอไปไกล ๆ เลย เขาจะรู้ไหมว่าหัวใจเธอสั่นไหวมากแค่ไหน
“ตกลงจะบอกพี่ดี ๆ ไหมว่าจะไปที่ไหน หรือต้องให้ง้างปากก่อนถึงจะบอก”
รินรดาสะบัดหน้ามามองแล้วเอ่ยบอกสถานที่ที่จะไปให้ชายหนุ่มรู้ พีรวัสพอได้ยินก็ยกยิ้มเล็กน้อยแล้วขับรถพาว่าที่คู่หมั้นไปตามที่ต้องการ พอไปถึงรินรดาก็เปิดประตูรถลงไปไม่รอคนที่อาสาขับรถมาให้เลย พีรวัสก็ได้ส่ายหน้าไปมาแต่ก็รีบตามไป
“สวัสดีค่ะคุณมยุรา” รินรดายกมือไหว้หญิงวัยกลางคนที่เธอได้นัดอีกฝ่ายไว้
“สวัสดีค่ะคุณรินรดาใช่ไหมคะ” มยุรารับไหว้แล้วเอ่ยถามเพื่อความแน่ใจ เพราะตึกนี้มีคนมาติดต่อเข้ามามากเลยต้องถามเพื
