พีรวัสชำเลืองมองหญิงสาวที่นั่งกอดอกทำหน้าบึ้งอยู่ในห้องทำงานเขา ตั้งแต่ทุ่มเถียงกันที่ข้างถนนรินรดาก็เอาแต่เงียบไม่พูดไม่จาไม่บอกก็รู้ว่าหญิงสาวกำลังไม่พอใจที่เขาพาตัวมาที่นี่ ทำยังไงได้เขามีเอกสารที่ต้องจัดการด่วนเลยไม่สามารถไปส่งที่บ้านได้ พอเห็นว่าบรรยากาศในห้องดูเงียบเกินไปเขาที่กำลังจะเอ่ยถามอะไรขึ้นมาเสียงโทรศัพท์มือถือของรินรดาก็ดังขัดขึ้นมา และต้องแปลกใจเมื่อเห็นว่าหญิงสาวพูดเสียงเบา ๆ เหมือนไม่อยากให้เขาได้ยิน
“ฉันอยู่ที่โรงพยาบาล...ยังสลัดคุณพีรวัสไม่พ้นเลย...เขาไม่ยอมให้ฉันกลับบ้านคนเดียวเบื่อจะแย่แล้วเนี่ย เธอมารับฉันที่หน้าโรงพยาบาลได้ไหมล่ะเดี๋ยวแอบหลบออกไป” รินรดาพูดเสียงเบา ๆ และคอยใช้หางตามองเพราะกลัวว่าพีรวัสจะลุกมาได้ยิน
“น่ารักที่สุดเลย ถ้ามาถึงแล้วส่งข้อความมาบอกนะฉันจะลงไปหา” พอนัดแนะเสร็จเธอก็รีบวางสายไปและก้มหน้าเล่นโทรศัพท์เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ก็ต้องสะดุ้งเ
