พยศรักแสนปรารถนา

บทที่ 6 เป็นข่าว 2

ดวงเดือนและพีรวัสเดินเข้ามาในบ้านหลังใหญ่ซึ่งอยู่ข้างบ้านตัวเองอย่างคุ้นเคย ทันทีที่เข้าไปในบ้านดวงเดือนก็มองหาเจ้าของบ้านที่น่าจะอยู่บ้านไม่ได้ออกไปไหน และตอนนั้นเองแม่บ้านเก่าแก่ก็เดินยิ้ม ๆ เข้ามาหา

“สวัสดีค่ะคุณดวงเดือน คุณพีทมาหาคุณผู้ชายเหรอคะ” พิกุลเอ่ยถามยิ้ม ๆ และยกมือรับไหว้ชายหนุ่มร่างสูงด้วย

“ใช่จ้ะ จามรอยู่ไหมพอดีฉันมีธุระอยากคุยด้วยหน่อย”

“อยู่ค่ะ เดี๋ยวเชิญคุณดวงเดือนกับคุณพีทรอที่ห้องรับแขกก่อนนะคะเดี๋ยวดิฉันไปตามให้” พิกุลพูดและกำลังจะหันไปเรียกเด็กรับใช้คนอื่นให้เอาน้ำและของว่างมาให้แขกประจำบ้านทาน แต่ก็ต้องชะงักไปก่อนเมื่อได้ยินที่ชายหนุ่มรุ่นลูกถาม

“รดาอยู่ไหมครับป้าพิกุล”

พิกุลยิ้มให้แล้วพูดออกมา “คุณรดาไม่ค่อยสบายพักผ่อนอยู่บนห้องค่ะ คุณพีทมีอะไรหรือเปล่าคะป้าจะได้ไปบอกคุณรดาให้”

“ไม่ต้องหรอกจ้ะให้หนูรดาพักผ่อนไปเถอะ แต่เดี๋ยวเสร็จธุระแล้วฉันขอขึ้นไปเยี่ยมหน่อยแล้วกัน” ดวงเดือนชิงพูดพูดออกมาก่อน พิกุลเองก็ไม่ได้พูดอะไรแค่ว่งยิ้มให้แล้วหันไปเรียกเด็กรับใช้

ดวงเดือนและพีรวัสเดินเข้าไปนั่งในห้องรับแขกเพื่อรอเจ้าของบ้าน ไม่นานทั้งจามรและชนาเทพก็เดินเข้ามา หลังจากทักทายกันเสร็จจามรก็เป็นคนเอ่ยขึ้นมาก่อน

“วันนี้มาหาผมพร้อมหน้ามีเรื่องอะไรกันหรือเปล่าครับ”

“ฉันจะมาคุยเรื่องข่าวหนูรดาน่ะค่ะ” ดวงเดือนพูดออกมา

“ถ้าเป็นเรื่องนั้นช่างมันเถอะครับข่าวไม่จริงเดี๋ยวคนก็ลืม” จามรพูดแล้วมองไปที่ชายหนุ่มที่เห็นมาตั้งแต่เด็ก

พีรวัสเองก็รับรู้ถึงสายตาของจามรว่าท่านรู้ว่าผู้ชายในรูปนั้นเป็นเขาเองเลยยกมือขึ้นไหว้ชายวัยกลางคนก่อนจะพูดออกมา

“ผมขอโทษนะครับที่ทำอะไรไม่คิด ผู้ชายในรูปเป็นผมเองครับ”

“อารู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าเป็นพีท แต่เรื่องที่เกิดขึ้นมันไม่ได้เป็นอย่างที่ข่าวออกมา อาไม่โกรธหรอกพีทไม่ต้องคิดมาก” จามรเอ่ยอย่างใจดีและน้ำเสียงที่ใช้ก็มีความเมตตาอยู่ในนั้นด้วย ยิ่งทำให้คนทำผิดรู้สึกผิดมากขึ้นไปอีก

“ไม่คิดมากไม่ได้หรอกค่ะ เรื่องที่เกิดขึ้นหนูรดาเสียหายมากนะคะยังไงก็ต้องให้ตาพีทรับผิดชอบเรื่องที่ตัวเองก่อขึ้นมา” ดวงเดือนพูดแย้งขึ้นมา

“รับผิดชอบยังไงครับ” จามรลองถามเพราะเขาก็อยากรู้ว่าพีรวัสจะแก้ไขปัญหาเรื่องนี้ยังไง

พีรวัสเงียบไม่พูดอะไรเพราะเขาไม่รู้ว่าสิ่งที่มารดาและจามรต้องการกับที่เขาจะพูดมันเป็นเรื่องเดียวกันไหม แต่ชนาเทพที่เห็นและรู้เหตุการณ์นี้ทั้งหมดก็เป็นคนพูดขึ้นมา

“ที่จริงพีทไม่ต้องรับผิดชอบอะไรก็ได้นะครับ มันคงไม่ดีแน่ถ้าพวกเราจะไปบังคับให้พีททำเรื่องที่ไม่อยากทำ และผมก็เชื่อว่ารดาเองก็ไม่ต้องการความรับผิดชอบที่มาจากการบังคับเหมือนกัน”

“ผมเองก็เห็นด้วยกับที่หนึ่งพูดนะครับ ไม่ใช่ว่าผมรังเกียจพีทนะ แต่ผมคงไม่มีความสุขถ้าไปบังคับให้พีทมารับผิดชอบเรื่องที่เกิดขึ้น ปล่อยให้เรื่องมั้นเงียบไปเองดีกว่าคนไทยลืมง่ายเดี๋ยวมีเรื่องอื่นเข้ามาก็เปลี่ยนไปคุยเรื่องอื่นแล้ว” จามรพูดสมทบออกมาอีก

การปฏิเสธแบบนุ่มนวลของทั้งจามรและชนาเทพทำให้ดวงเดือนหน้าเสียไปเลย ส่วนพีรวัสก็เอาแต่นั่งนิ่งไม่พูดอะไรทำให้คนในห้องรับแขกพารู้สึกต่างกันออกไป รวมไปถึงคนที่แอบยืนฟังอยู่ที่หน้าห้องด้วย แต่แล้วทุกคนก็ต้องตกใจเมื่อคนที่นั่งเงียบอยู่ ๆ ก็พูดเสียงดังออกมา

“ผมจะหมั้นกับรดาครับ” พีรวัสพูดเสียงหนักแน่น ด้านดวงเดือนก็ยิ้มกว้างในใจเมื่อลูกชายพูดได้ถูกใจยิ่งนัก แต่ดูเหมือนว่าทั้งจามรและชนาเทพจะไม่รู้สึกอะไรกับคำพูดของพีรวัสเลย

“เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่ไม่ใช่เรื่องเล่น ๆ นะพีท ถ้านายคิดจะหมั้นตอนนี้แล้วอีกสักพักค่อยถอนหมั้นกันก็อย่าทำเลย ยิ่งทำแบบนั้นรดายิ่งถูกมองว่าเป็นผู้หญิงที่ไม่ดี” ชนาเทพพูดขึ้นมา

“ถ้าพีทยืนยันว่าอยากรับผิดชอบเรื่องที่เกิดขึ้น งั้นอาขอถามคำถามสักสามข้อแล้วขอให้พีทตอบตามความจริงห้ามโกหกเด็ดขาด ตกลงไหม” จามรพูดออกมาเมื่อเห็นเพื่อนลูกชายยังนิ่งอยู่

พีรวัสไม่ตอบแต่มองหน้าชายวัยกลางคนแล้วพยักหน้ารับ

“ที่อยากรับผิดชอบเพราะอะไร แล้วพีทจะทำยังไงให้รดายอมหมั้นด้วย และข้อสุดท้าย...พีทรักหรือชอบรดาแบบไหน”

คำถามที่จามรถามขึ้นทำให้ทุกคนต่างก็ลุ้นคำตอบกัน รินรดาเองก็ยืนนิ่งตั้งใจฟัง ไม่นานพีรวัสก็ถอนใจแล้วตอบในสิ่งที่ทุกคนอยากรู้ออกมา

“ผมรับผิดชอบเพราะตัวเองทำเรื่องที่ผิดต่อคุณอาและหนึ่งไป ตอนนี้ผมเองก็ยังไม่รู้เลยว่าจะพูดยังไงกับรดา แต่ที่แน่ ๆ ผมอยากขอโทษในสิ่งที่เกิดขึ้น ส่วนข้อสุดท้าย...ตอนนี้ผมยังไม่ได้รักหรือชอบรดาในฐานะคนรักครับ”

สิ้นเสียงพูดของพีรวัสในห้องรับแขกใหญ่ก็ตกอยู่ในความเงียบมีเพียงเสียงเครื่องปรับอากาศตัวใหญ่เท่านั้นที่ทำงานอยู่ ดวงเดือนนึกอยากเป็นลมไปตรงนี้เธอไม่คิดว่าลูกชายจะกล้าพูดแบบนี้ออกมา แล้วแบบนี้ใครเขาจะอยากให้รับผิดชอบล่ะ และทุกคนก็ต้องตกใจอีกครั้งเมื่อได้ยินเสียงหวานคุ้นหูดังขึ้น

“ขอโทษที่เสียมารยาทนะคะ แต่รดาจะบอกว่าจะไม่มีการรับผิดชอบใด ๆ เกิดขึ้นรวมไปถึงงานหมั้นอะไรทั้งนั้นค่ะ รดาขอโทษคุณป้าอีกครั้งนะคะที่ไม่สามารถรับความหวังดีของคุณป้าไว้ได้ รดาคงทนไม่ได้ที่ต้องอยู่กับผู้ชายที่ไม่ได้รัก รดาเลย เรื่องที่เกิดขึ้นปล่อยให้มันเงียบไปเองเถอะค่ะ” รินรดาพูดและยิ้มให้คุณดวงเดือน จากนั้นก็เดินแล้วทรุดตัวนั่งลงกับพื้นต่อหน้าบิดาแล้วก้มกราบเท้าท่านก่อนจะพูดออกมา

“รดาขอโทษนะคะที่เป็นลูกไม่ดีทำเรื่องเสื่อมเสียและทำให้พ่อไม่สบายใจ แต่รดาสัญญาค่ะว่าต่อไปนี้รดาจะไม่ผืนอะไรทั้งนั้นค่ะ” รินรดาพูดเสียงสั่นเครือแต่ก็ยิ้มให้บิดา

จามรยิ้มให้ลูกสาวที่ท่านรักมากว่าชีวิตก่อนจะดึงตัวรินรดามากอดแน่น ๆ แล้วพูดออกมา

“ไม่ต้องขอโทษหรอกลูกเพราะพ่อไม่เคยโกรธหนูเลย หนูเป็นความภาคภูมิใจของพ่อเหมือนเดิม”

+++++