“รดายังไม่เสร็จอีกเหรอ เป็นอะไรหรือเปล่า” พีรวัสส่งเสียงเรียกที่ประตูพร้อมกับเคาะประตูไปด้วยเมื่อเห็นว่ารินรดาหายมานานแล้ว
“จะออกไปเดี๋ยวนี้แหละค่ะ” รินรดาตอบกลับไปแล้วเดินไปล้างมือและตรวจความเรียบร้อยอีกครั้งก่อนจะเปิดประตูออกไป
พีรวัสหรี่ตามองอย่างจับผิดเพราะเขาได้ยินเสียงเหมือนว่าหญิงสาวคุยโทรศัพท์กับใคร แต่เพราะอยู่ในห้องน้ำเลยได้ยินไม่ชัดมาก สองครั้งแล้วนะที่เขาไม่รู้ว่ารินรดาคุยกับใคร
“จะกลับเลยหรือว่าจะไปหาอะไรกินไหม หิวหรือเปล่า” พีรวัสถามเพราะนี่ก็เลยเที่ยงวันมาแล้วกลัวว่ารินรดาจะหิวเสียก่อน
รินรดาแอบยิ้มในใจแล้วพูดออกมา
“หาอะไรกินที่ร้านกาแฟข้างล่างก็ได้ค่ะ”
“ทำไมพูดง่ายจังล่ะ” พีรวัสถามอย่างจับผิด
“เอ๊ะ! คุณนี่ยังไงพอฉันดื้อก็ว่า พอฉันพูดง่ายก็จับผิด จะเอายังไงกันแน่” รินรดาแกล้งพูดเสียงดังเมื่อรู้ว่ากำลังถูกจับผิดเลยได้แต่คิดในใจ
“จะฉลาดเกินไปแล้วนะพี่พีท”
“โอเค ๆ พี
